ปัดน้ำฝนกะปาดน้ำตา
วันที่ 30 มิถุนายน 2552
เคยสังเกตุไหมว่า...
บางวันฝนก็ตกแค่ปุ๊บปั๊บ เพียงแว่บแว่บ แล้วก็ทิ้งเราไป
ให้เจ้าแดดร้อนแรงพร้อมกับแสงยูวีมาแผดเผา
ผิวสวยๆของเราตามเดิม
ก็คงจะมีธุระของเขาเนอะ หรือไม่ก็ไปทักทายที่อื่นๆบ้าง
แต่บางวันเขาก็ไม่ยักจะบอกกล่าวนะ จู่ๆ...ก็มาคิดถึงเอาดื้อๆ
แล้วก็ตกลงมาราวกับฟ้ารั่ว อย่างที่บางคนชอบพูด
ผมว่า..เจ้าสายฝน..คงจะตกลงมาบอกกล่าว...อาจเป็นเรื่อง..
โลกร้อนแล้วนะ หรือไม่ก็...ต้นไม้หมดแล้วนะ...
อะไรแบบนั้น
เย็นวานนี้ก็เช่นกัน...ตกได้ตกดี..แล้วก็ตกแบบต่อเนื่อง..
จากเย็นจนมืดค่ำก็ยังไม่ยอมหยุด ผมกำลังขับรถคันหรูอยู่
มองแถบไม่เห็นทางเบื้องหน้า..พอเปิดที่ปัดน้ำฝน...ผมก็ต้องตกใจ
เมื่อที่ปัดข้างหนึ่งกระเด็นหลุดออกไปต่อหน้าต่อตา..วับหาย
ไปกับสายฝน โดยไม่โบกมือลาด้วยซ้ำ
กลุ้มหละคราวนี้....อีกข้างก็ทำท่าจะเกเรปัดไปมาอย่างอ่อนแรง
..เนี่ยแหละรถหรูของผม ก็คงเป็นกรรมเก่าของผมอีก
เพราะเป็นด้านของคนขับ...เวลาขับก็เลยต้องเอียงตัว
ทางซ้ายเพื่อมองทาง มันต้องใช้ความสามรถพิเศษซะจริงจร๊ง
...อยากจะกลับบ้านไวๆ..ก็ไม่อาจทำได้ซะแล้ว...
ต้องหยุดพักอยู่ข้างทาง....
แล้วบรรยากาศก็เข้ามาทักละคราวนี้...อาการเวลาที่ผมอยู่นิ่งๆ
ไม่อาจขยับไปไหน ไม่อาจทำอะไรได้ ต้องอยู่แต่ในรถ
ก็เริ่มฟุ้งซ่านอีกละ เปิดเพลงฟัง..ก็เจอแต่เพลงรัก...
หนักเข้าไปอีกไหมล่ะ...ด้วยอาการเหงาๆอยู่ลำพังคนเดียว
ความทรงจำอันแสนหวาน ก็ค่อยๆทะยอยกันเข้ามา...
ประกอบกับบรรยกาศท่ามกลางสายฝน...อันโรแมนติก
เรื่องก็มาเลย.....กระจกหน้ารถ มีที่ปัดอ่อนแอ แกว่งไปมา
กับสายน้ำฝนที่ไหลหยดเป็นทาง..ก็เริ่มแระ..
เริ่มรู้สึกขึ้นมาว่า...ครั้งหนึ่งก็เคยร้องไห้แบบนี้...
ไหลย้อยที่แก้มแบบนี้...
แต่กระจกรถ พอเราใช้ ที่ปัดน้ำฝนกวาดน้ำไปมา
เราก็ยังขับรถไปได้..และไปถึงจุดหมาย..
แต่ทำไมหนอทำไม..ทำไม๊..เวลาที่เราร้องไห้...
เราทั้งซับทั้งเช็ดเท่าไหร่ๆ..เราก็ยังเดินไม่ถูก โซเซ
ไร้ทิศไร้ทาง..และมองไม่เห็นจุดหมาย
ที่ปัดน้ำฝนกวาดน้ำ กับคนปาดน้ำตา..มันก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกัน
แล้วนี่ผมคิดอะไรอยู่นี่....เวลาอยู่ลำพังเรื่องงราวเก่าก่อน
ก็ชอบผลุดขึ้นมา...
ชักจะไม่ดีแล้ว.....สงสัยผมคงต้องรีบฝ่าสายฝน
กลับบ้านโดยไวซะจะดีกว่า
แล้วก็ไปหาอะไร ๆ ทำเมื่อถึงบ้าน..ไปเลี้ยงปงเลี้ยงปลาที่อยู่ในตู้
ไปให้น้ำต้นไม่ที่อยู่ในบ้าน นั่งขีดๆเขียนอย่างเคย.. หรือไม่
ก็เข้าครัว ไปทอดไข่ ต้มบะหมี่ แล้วก็กินกับกิน.......
จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน..ให้สมองทึบเพราะอิ่ม...เรื่องเก่าก่อนจะได้กลับ
ไปสู่อดีตอย่างเดิม.....
แต่พอกลับมาถึงบ้าน กลับไม่ได้ทำอะไร..อย่างที่คิดไว้....
ให้ตายเถอะ...คุณเอ๊ย !........น้ำท่วมบ้านอ่ะ..
งานเข้าละคราวนี้... ไม่ต้องเหงา...ไม่ต้องบ้าฟุ้งซ่านอะไรอีกแล้ว
เพราะต้องมานั่งวิดน้ำออกจากบ้าน..อยู่ท้างคืน.......
.............. ... กำ
|
สถิติผู้เยี่ยมชม
ผู้เยี่ยมชมวันนี้ 18 คน
ผู้เยี่ยมชมทั้งหมด 361,618
ไดอารี่เพื่อนบ้าน
Liveliness ยังไม่มีไดอารี่เพื่อนบ้าน
อัลบัมโหวตของ Liveliness
Liveliness ยังไม่มีอัลบัมโหวต
|
23 ก.ค. 54 ฝนพรำๆ..นอกหน้าต่าง
30 ก.ค.54 ความสวยงาม ที่ไม่เคยซ้ำวัน
10 ส.ค. 54 ผู้หญิง..ในโลกนี้เหมือนกัน
26 ส.ค.54 สิบสองเดือน สองดาว หนึ่งฟากฟ้า
ค้นหาไฟล์ เพลง ภาพ vdo ผ่าน 4Shared |