แอบ...มีความสุขเล็กๆ

.....ก่อนหน้านี้..มัวแต่ทำงานลูกเดียว ก้มหน้าก้มตา..งกๆ

ไม่มีเวลาได้ออกไปไหน...ไม่เล่นกีฬา ไม่ได้ออกกำลังกาย

ไม่ได้เที่ยวเตร่..มีก็แต่แม่ชวนไปจ่ายตลาดด้วย..ก็ไปเป็นคน

ถือตะกร้า เดินตามต้อยๆ...เหมือนสาวใช้

.....วันๆไม่ค่อยจะได้ยิ้มแย้ม อยู่ไปวันๆกับงาน บางทีก็

เครียดเหมือนกัน

.....ผมเพิ่งจะมาเล่นสเปรซได้ไม่นาน แรกๆก็งงเต็ก โค้ดไร

เยอะแยะไปหมด ใส่ตรงไหนล่ะทีนี้ รูปก็มีแต่ที่ติดบัตร

ประชาชนอยู่ จะเอามาโพสลง เดี๋ยวใครจะคิดว่า ถูกประกาศจับ

ก็ยุ่ง..ก็วุ่นวาย..ไม่รู้เขาเล่นกันยังไง เลิกเล่นซะดีกว่ามั้ง

.....ไม่ทันจะแต่งบ้านช่องในสเปรซเสร็จ ก็มีคนแอดเข้ามา

เป็นเพื่อนหนึ่งคน..มีรูปของเด็กสาวน่ารักบ๊องแบ๋ว และมีข้อ

ความต่อด้วยว่า...บ้านข้าวสะอาดดีเนาะ ดูโล่งดีจัง คลิกปุ๊บ

ติดปั๊บเลยอ่ะ ม่ายต้องรอโหลดให้วุ่นวาย แล้วทักทายกันนะคระ...

......แง..แง..ไม่ใช่จะตั้งใจไรหรอก ทำไม่เป็นครับ......

ผมตอบไปแบบนั้น.....

.....และนั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมยอมเล่นต่อ...ถึงแม้เพื่อน

บางคนจะบอกว่าเสียเวลา..เปล่า...แต่ผมเริ่มรู้สึกว่า...บางที

โลกเล็กๆในสเปรซ....ก็ทำให้ชีวิตมีความหมายขึ้น

.....แวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ..ทำงานอย่างมีความสุขนะคะ

บางครั้งผมก็มีกำลังใจแบบนี้มาให้ มีคนมาเตือนให้กินข้าว

ตอนเที่ยง ช่วงบ่ายอาหารว่างก็มาละ เย็นเย็นก็เตือนกินข้าวอีก

ตกดึกก็มีคนมาราตรีสวัสดิ์...ชีวิตจริงผมมีซะที่ไหน ต้องหา

กินเองอยู่เป็นปะจำ..แล้วเช้าๆ ก็ยังมีคนมาอรุณสวัสดิ์อีก

บางทีก็ต้องเป็นเพื่อนที่ดี รับฟังเรื่องอกหัก...ก็ได้แต่บอกไปว่า

หัวอกเดียวกัน...บางวันก็ขำกลิ้ง5555+ เต็มจอไปหมด...

เรื่องจริงใจหรือจิงโจ้ ก็อย่าไปคิดมากเลย โลกเล็กใบนี้ ผมว่า

คนที่เล่น ก็คงเหมือนผม แอบอมยิ้มอยู่คนเดียว รู้สึกว่าเรา

ไม่ได้อยู่ลำพังเหมือนซาลาเปาที่จมจ่อมอยู่บนกระดาษ

ไม่โดดเดียวไร้ค่า ไม่เหงาแห้งเป็นเส้นหมี่กรอบในถุงพลาสติก

ใช่...ผมแอบ..มีความสุขเล็กๆ ขึ้นมาในใจ

......ยังไงก็อย่าเผลอเล่นเพลินในเวลาเรียนหรือตอนทำงาน

เพราะผมถูกเจ้านายขอโค้ดแต่งสเปรซไปแระ

---