......ผมจะเล่ารื่องความรักเล็กๆ..ของผมให้ฟังนะ
.......เรื่องมีอยู่ว่า...ผมหลงรักผู้หญิง....ตอนที่เรารู้จักกันเราต่างก็ไม่มีใคร..เหมือนเรากำลังนั่งอยู่บน
รถเมล์สายอัศจรรย์ที่ไม่มีใคร นอกจากเราเพียงสองคน รถแล่นไปตามถนนสายดอกไม้หลากสี โดยไร้
คนขับ....ระหว่างทางผมได้พบป้ายบอกทางที่เขียนอยู่เป็นระยะ
......ป้ายแรกให้ตรงไป..มุ่งสู่เมืองมิตรภาพของคำว่าเพื่อน...ไปอีกไม่ไกลมีหลักกิโลบอกทาง แอบอยู่ตรง
พุ่มหญ้า เขียนไว้ว่าอีก 2 กิโลจะถึงจุดหมายความรัก...แต่ผมก็ไม่อาจไปถึง...รถจอดแน่นิ่งอยู่ใกล้ๆบึงน้ำ
เพราะมีรถเก่าๆคันหนึ่งวิ่งมาขวาง..........เราต่างจ้องหน้ากันและกัน เธอคงไม่รู้หรอกว่าผมเอาหัวใจ
ตัวเองผูกไว้กับเธอตั้งแต่ร่วมทางเดินมาด้วยกัน....
.......เธอค่อยๆบรรจงแกะเชือกออก หัวใจผมก็เลยร่วงผลอยลงมา ตกลงในบึงน้ำจมอยู่ใต้นํ้าตั้งหลายวัน
โชคดีมีกิ่งไม้มาสะกิด แต่ผมคิดไปว่าเป็นนางเงือกสาวแสนสวย..เลยรีบโผล่ขึ้นมา รอดชีวิตได้อย่าง
หวุดหวิดแต่ก็ไม่มีนางเงือกแสนสวยอย่างที่คิด........กับเรื่องราวที่ผ่านมาทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไป
ทำให้คิดได้ว่า..ชีวิตต้องเป็นของเราเองสักที จะไม่เอาหัวใจไปผูกติดกับใครอีก..เพราะถ้าไม่บังเอิญตกน้ำ
อาจจะตกลงมากระแทกพื้น..หมดเป็นหนุ่มหน้าตาดีก็คราวนี้..(สมมุติเอาเอง)
........คิดแล้วก็น่าขำ เราเข้ากันได้ทุกเรื่อง ไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ เห็นหน้ากันอยู่ทุกวัน ชอบดู
หนังบู๊สะบั่นหั่นแหลก บางวันเราสนุกสุดเหวี่ยงอยู่กับเครื่องเล่นในสวนสนุก เราแย่งกินอาหารในจาน
เดียวกันเสมอ กินไอสกรีมเดินร่อนอยู่บนทางเท้า และเราก็ยังชอบถ่ายรูปสติ๊กเกอร์อัตโนมัติแต่..ผมก็
ไปกับเธอไม่รอด ด้วยเห็นผลง้ายง่าย เธอบอกว่า............
ของเพื่อนๆล่ะมีไหม เขาว่าอย่างไรกันบ้าง?
ของผมน่ะเหรอ....เธอบอกว่า..."แฟนเก่ากลับมาแระ"... ไม่อยากจะเชื่อว่าบางทีความเก่ากลับดีกว่า
สงสัยต้องไปหากาแฟโบราณกินสักอึกสองอึก แก้ช้ำใน......
ไปกินกาแฟโบราณแก้ช้ำในที่อัมพวากัน
http://yordkamon.spaces.live.com/blog/cns!AC3D6D12590C2127!6138.entry
คลิกไม่ได้คลิกที่ link เลยครับ