เรื่องเล็กๆ..ระหว่างเธอกับฉัน
วันที่ 24 มิถุนายน 2552
หนึ่ง..
ฉัน..ตีลีงกาห้อยหัว นั่งเหม่อมองท้องฟ้าไกล
ไม่บอกหรอกว่า...ทำได้อย่างไร
เมฆขาวๆวนเวียนเป็นชื่อเธอ
ฉัน..คิดเองตามใจที่อยากให้เป็น
เริ่มรู้สึก เฉื่อย เหนื่อย กับความคิด
เพราะอยู่คนเดี่ยวไม่มีใคร
ความหลังก็ยังหัวเราะเยาะหยัน
เป็นเสียงคล้ายๆจะว่าเสีย
ทำนอง..สมน้ำหน้า
ไม่รู้ว่ารู้กันได้อย่างไร
ว่าหัวใจฉันนั้นผิดเอง
สอง...
ก็อยากทำตัวมีปัญหา
เอารักใครๆมาครอบครอง
จับปลามือเดียวทีละหลายตัว
ก็เลยถูกสุภาษิตว่าเอา
เจ้าคนมากรัก
แล้วแถมยังขี้ตืดขี้เหนียว
นึกภาพเห็นตัวเอง
แล้วก็อยากจะเตะมัน
สาม...
วันนี้จู่จู่...
เพื่อนมาเคาะประตูหอเรียกหา
ตีหน้าเศร้าเข้ามา
บอกว่า..ไม่มีตังส์
ฉันเองเป็นคนใจดีมีเมตตา
ก็เลยชวนกินข้าว..คลุกน้ำปลาด้วยกัน
แบ่งกันกิน..ไหนๆก็เพื่อนกัน
ต้องรออีกสองวัน ..แม่ถึงส่งเงินมา
สี่ ...
จ้องดูที่แหวนทอง
สลักคำว่า..มั่นนิรันดร์
ที่เธอเคยมอบให้ไว้
ฉันรู้ว่าไม่ควรทำ
แต่เพื่อน มันจ้องเอา..จ้องเอา
แล้วบอกให้ไปโรงรับจำนำ
ฉันเอะอะบอกไม่
แล้วย้ำใจ ไม่ไป..ไม่ไป
แบบนี้ดีแล้ว ข้าวคลุกน้ำปลาน้ำตา
ห้า...
อยากไปขอคืนดี แต่กลัวเธอไม่คืนให้
ก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่ก็ไป..ก็ไป
ก็เห็นเพียงแต่ หลังคาทรงไทย
บ้านร้อยสายใจ แต่ไม่เห็นตัวเธอ
ยังจำได้...
เคยนั่งจับเข่า สมัยเรียนมัธยม
ใต้ต้นรื่นรมย์ หัวเราะกันคิกคัก
ฉันติวคณิตศาสตร์อังกฤษ..
เธอติวฟิสิกค์เคมี..
เป็นที่ครึกครื้น เบิกบานใจเรา
เคยคอยรับคอยส่ง แต่วันนี้ไม่มีแล้ว
ได้แต่คอยเธอกลับมา เผื่อเห็นฉันจะดีใจ
หก...
ยืนๆ..นั่งๆ..เฝ้าคอยเธอกลับ
จวบจนอาทิตย์ใกล้ตก
ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเธอจะกลับมา
ชักกลัวแล้วว่า จะไม่ได้เจอะเจอ
นับหนึ่งถึงร้อย ครบแล้วจะกลับ
แต่นี่จวนพัน ก็ยังคอยอยู่
ฝนก็มาตก ยิ่งทำให้ลำบาก
แต่เพื่อความรัก
ฉันสู้ทนแดดทนฝน
เจ็ด...
แล้วก็เห็นเธอเดินมาไกลๆ
แต่พอเดินมาใกล้
เห็นใครเคียงคู่มาอีกคนหนึ่ง
ฉันเอ่ยทักสวัสดี
เธอก็สวัสดีกลับมา
รู้รู้อยู่ว่า อะไรเป็นอะไร
ฉันยืนเซื่องซึม แล้วเดินจากมา
ก็ไม่รู้ว่า..ทำไม..ทำไม
ต้องมาพบด้วยตัวเอง
แปด...
พอถึงสามวัน แม่ส่งเงินมา
ฉันเอาเงินไปหา ของขวัญให้เธอ
มานั่งจับเจ่า
นับหนึ่งถึงร้อยอย่างเคย หน้าบ้านทรงไทย
เห็นเธอพอดี คราวนี้เดินมาคนเดียว
ฉันยื่นของขวัญ...กล่องเล็กน้อยใบนั้น
บอกไปว่า...ข้างในคือการตอบแทน
เก้า...
รุ่งขึ้น..เธอเคาะประตูหอเรียกหา
ตีหน้ายิ้มเข้ามา บอกว่าดีใจ
ฉันรู้สึกตื้นตัน แต่ต้องมาขมขื่น
กินข้าวคลุกน้ำปลา
ก็เพราะหมดเงิน กับของขวัญเธอนั้น
เธอบอกไม่เป็นไร กินแบบตระหนี่
แต่สุขใจสองคน
สิบ...
เธอทำท่าแปลกใจ เมื่อแลเหลียวรอบห้อง
ก็เหลือข้าวของ อยู่ไม่กี่ชิ้น
เพราะว่าจำเป็น ต้องเอาไปจำนำ
แต่แหวนของเธอ วงที่ชื่อมั่นนิรันดร์
ยังอยู่ข้างกายฉัน เหมือนกับใจที่อยู่กับเธอ
ฉันบอกเธอไป..สุขใจหนักหนา
เดินไปหยิบน้ำปลา..แล้วก็ต้องผิดหวัง
ก็เพราะมันหมด ไม่เหลือสักหยดให้เห็น
คงต้องจำเป็น กินข้าวเปล่าๆ
.......
มีเสียงหัวเราะ
แล้วบอกว่า...อร่อยดี
|
สถิติผู้เยี่ยมชม
ผู้เยี่ยมชมวันนี้ 40 คน
ผู้เยี่ยมชมทั้งหมด 360,763
ไดอารี่เพื่อนบ้าน
Liveliness ยังไม่มีไดอารี่เพื่อนบ้าน
อัลบัมโหวตของ Liveliness
Liveliness ยังไม่มีอัลบัมโหวต
|
23 ก.ค. 54 ฝนพรำๆ..นอกหน้าต่าง
30 ก.ค.54 ความสวยงาม ที่ไม่เคยซ้ำวัน
10 ส.ค. 54 ผู้หญิง..ในโลกนี้เหมือนกัน
26 ส.ค.54 สิบสองเดือน สองดาว หนึ่งฟากฟ้า
ค้นหาไฟล์ เพลง ภาพ vdo ผ่าน 4Shared |