"ทักทายนะงับป๋ม"
สาวนาน่า ส่งข้อความ ถึงหนุ่มตริน หลังจากที่เห็นข้อความที่เขาโพส
ไว้ในสเปรซ
"ทักทายเช่นกันนะ" หนุ่มตริน ทักทายตอบ
"วันนี้ นาน่า กินแห้วครบอาทิดละ เริ่มปวดตับ ไต ไส้ พุง
ร้องไห้มาพอละ จะเลิกร้องแระ แต่ยากจังอ่ะ มียาแก้อกหักมั้งม่ะ
เอามาแบ่งหั้ยกินหน่อยดิ ขอบคุงที่แวะมาเม้นหั้ยนะ มีกำลังจัยขึ้นเยอะเลย"
"อกหักไม่ยักกะตาย เป็นคำพูดยอดฮิต เวลาจะทำให้ลืมเองแหละ"
"แค่อยากมีครัยสักคนที่เข้าจัยเราก้อพอแล้วมั้ง"
นาน่าเขียนลงไปอย่างที่รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ตรินตอบกลับมาให้เธอ
"ใช่บางครั้ง..ความเข้าใจ นี่มันมากมายกว่าความรักซะอีก
เวลาเศร้าๆ ความรักก็ไม่ได้มาโอบกอด มีก็แต่ความเข้าใจที่รีบแจ่นมาหา
แต่บางครั้งเรามักชอบปฎิเสธความเข้าใจ เราโหยหาแต่ความรัก...
ทั้งที่เจ้ารักนี่แหละที่ทำให้เราเป็นไป..เป็นคนเศร้าซึม..ไปซะได้
ต้องหันมาสนใจกับเจ้าความเข้าใจ..เพราะบางที่ก็กลับกลายเป็นความรักได้
โดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว...ระวังก็แล้วกัน..ตัวกะใจให้อยู่คู่ๆกันไป
เดี๋ยวแยกจากกัน..จามาทำตาแดงใส่อีก
อดีตน่ะนะ..แค่ครั้งเดียวก็เกินพอจะทน ก็อย่าเผลอเอาใจไปทำหล่นอีกล่ะ
เนี่ย..ถ้าไม่ใช่นาน่า ก้อไม่บอกหรอก...
ก้อเห็นว่า..อ่อนไหวและยังอ่อนแอออกอย่างนั้น
ดีน่ะที่วันนี้ยังไม่ร่ำไรเกี่ยวกับอดีตก้ออย่าพูดถึงเลย..
เดี๋ยววันดีดีจะหมองซะ เดี๋ยวจาพลอยคิดถึงไปด้วย....
ความสุขมันอยู่ใกล้ๆเราทุกวันว่าไหม
แล้วแต่ว่าเราจะเอื้อมมือคว้าไขว่หรือเปล่า แล้วก็อย่าเผลอคว้าผิดล่ะ
เจ้าความเศร้าน่ะมันชอบอยู่เคียงคู่กะความสุขเสมอๆเลย
เตือนไว้แล้วนะเนี่ย"
"ขอบใจนะ กับเม้นต์สนุกๆ มีสาระ จะไม่อ่อนแอแระ ขอพูดทุกวันเลยได้มั้ย
..ขอบใจ..ขอบคุณ"
นาน่ายิ้มไปเขียนไปเพราะอ่านเม้นต์เขาแล้วรู้สึกสบายใจยังไงก็บอกไม่ถูก
"ฟังเหมือนเป็นคำว่าจะทำทุกวันแต่ไม่เป็นไรหรอก แค่พูด
ก็รู้สึกดีล่ะเธอก็เป็นคนทำอะไรๆมากมายให้โลกนี้สดใส
นาน่าจะไม่อ่อนแอแล้วดีจัง หรือถ้าอ่อนไหวเลามีไรมากระทบ..
งั้นก็อย่าซุมซ่ามนักรู้ปะ จะได้ไม่ต้องไปกระทบกับอะไรเข้า
เฮ้อ..ม่ายค่อยอยากจะเชื่อเล้ยว่าอ่อนไหว
หญิงสาวผู้อ่อนไหว มั่นคงกะความรักที่กลายเป็นหิน 55555+"
นาน่าจบคอมเม้นต์ไว้เท่านั้น แต่ดวงตาเธอก็เผยรอยยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว
');
}
document.write('