....
วันนี้ช่างโชคดีจริงเชียว..มีสาวสวยชวนออกไปนอกบ้าน
แถมยื่นถุงผ้าช่วยโลกร้อนมาให้ถืออีกตังหาก....สาวสวย..
ของผม..ไม่ใช่ใครอื่นที่ไหน..แม่ผมนั่นเอง..ปลุกผมตั้งแต่
ตี 5 แล้วบอกจะไปจ่ายตลาด...แต่เดินได้แค่ปุ๊บปั๊บก็ต้องนั่ง
จอด...เป็นเพราะหัวเข่าที่เพิ่งไปผ่าตัดใส่เหล็กมา..ทำให้ยัง
เดินไม่คล่อง....เป็นเมื่อก่อนแม่แกก็ช็อปแหลก คุยจ้อสะบัด
โดยเฉพาะกับแม่ค้าทุกๆคน....
....หลังจากผ่านวีรกรรมผ่าหัวเข่าไปแล้ว แม่ก็ต้องมาผ่าต้อที่ตาอีก
เดี๋ยวนี้เลยต้องใส่แว่น เพิ่มความสวยกันไปใหญ่ แม่แกกระซิบบอกว่า..
รู้งี้ใส่ตั้งนานแล้ว..แล้วแกก็ชอบขยับแว่นอยู่เรื่อย พอถาม..แกก็ตอบว่า
..กลัวมันหล่น..เลนส์แว่นสีชมพูจ๋าเลย..ส่วนขาสีแดง..ถ้าใคร
ไม่เคยมองโลกเป็นสีขมพู..ก็ต้องมาสวมแว่นของแม่ผมนี่...
....แกเป็นคนชอบสีสรรสดใสเจิดจ้า..แกว่า..มองจะจะดี เห็น
แต่ใกล..ซึ่งเวลาไปเดินตลาด..ผมก็ไม่เคยกลัวว่าแม่ผมจะหลง
ไปไหนได้..
....เรื่องไปทงไปเที่ยว แม่ไม่ค่อยสนใจนัก เคยชวนไปเที่ยว
ทะเล แม่แกก็ว่าร้อน...แต่พอบอกว่า..ไปนั่งกินกุ้งกินปูกัน
แม่ก็จะขยับตัวลุกขึ้นทันที.....คงเพราะเป็นคนชอบกินเป็นที่สุด
จะใกล้ไกลแม่ก็ไม่หวั่น...เพราะแม่เป็นคนมีเป้าหมายมั่นคงแน่วแน่
.
...จากสาวสวยหุ่นเพรียวลม เดี๋ยวนี้แม้ลมพายุจะพัดแรงเพียงไหน
ก็ยังยืนต้านได้ไม่หวาดหวั่น ก็คงเพราะเหตุนี้ ทำให้แกอ้วนเอาอ้วนเอา
จากคนชื่อว่าเล็ก..เดี๋ยวนี้ก็เลยเป็นแม่ใหญ่ไปซะแล้ว
....เรื่องเข้าวงเข้าวัด ถือศิลกินเจ แม่ก็ชอบ ทำบุญอารมณ์ดีเสร็จ
ก็ต้องแวะโรงทานอยู่ร่ำไป ขอให้ได้กินสักชาม สองชาม ก็ถือว่า...
ได้มาทำบุญ
....ในมุมอื่นๆของแม่ผม ก็เป็นแม่เหมือนกับใครๆทุกคน..เคยวิ่ง
ไล่ตีผม เวลาที่ดื้อ เคยเอ็ดใส่เวลาที่เรากลับมาบ้านช้า เคยบอกว่าดีหรือ
ไม่ดีกับผู้หญิงที่เราคบหา..เคยไม่เข้าใจ..แล้วบางทีผมก็คิดเลยเถิด
ไปว่า..แม่ช่างไม่มีเหตุผล...
....เมื่อเวลาผ่านไป ผมก็เริ่มเข้าใจ ความทุกข์ร้อนใจที่แม่เคยมี..
ความขยันอดทนทำงาน หาเงินมาเลี้ยงดู...ความสุขที่แม่ชอบไปจ่าย
ตลาด..หาของกิน.. สิ่งต่างๆเหล่านี้...ผมรู้สึกและสัมผัสได้
ทั้งที่แต่ก่อน...ผมไม่เคยรู้เลย
....บางทีการได้รู้บางด้านบางมุมของแม่ ก็เป็นสิ่งที่เราต้องจดจำ
เพราะเมี่อเวลาผ่านไป ภาระหน้าที่ก็จะถูกถ่ายทอดโอนย้ายมาสู่เรา และ
เมื่อถึงเวลานั้น....แม่จะกลับมาเป็นเรา และเราจะต้องเป็นแม่ซะเอง
เมื่อวัยท่านแก่ชรา..ถึงเวลานั้น..เราอาจไม่ได้ไปเดินตลาดกับแม่อีกแล้ว
');
}
document.write('