..ความรัก..นี่ช่างแปลกจริง...
แปลงกายเป็นอะไรก็ได้
เป็นสายรุ้งเหลื่อมสี
เป็นหิ่งห้อยริบหรี่เรืองแสง
เป็นพายุพัดโหมแรง
และยังเป็นเรี่ยว..เป็นแรงกำลังใจ
เป็นอะไร..อะไร..มากมายหลายอย่าง
เป็นไออุ่นบาง..บาง..ให้คลายเหงา
เป็นคำพูดหวาน..หวาน..เบา..เบา
เป็นร่มเงาให้ร่วมเดิน
เป็นฉันเป็นเธอ..
เป็นความเพ้อ...ความฝัน..
เป็นความเหงาในแต่ละวัน...
และยังเป็นความช้ำในทุก..ทุก..คืน
............
หากเพียงวันเวลา...
ยังไม่อาจทำให้แปรเปลี่ยน
วันเวลาไม่มีอะไรมาหยุดยั้ง..
และความรู้สึก..กลับยิ่งไม่มีอะไรมาฉุดอยู่..
นานวัน..ที่ไม่เคยเห็นใบหน้าอันแสนซื่อ
รอยยิ้มพิมพ์ใจ
ดวงตาที่มีมากกว่าความหมาย
และยังผมสวยๆนั้นอีก
ยามที่ต้องสายลมกลิ่นกรุ่นราวกับดอกไม้...
.....ถึงอย่างไร
ความรู้สึกดีๆ..ยังคงอยู่ที่เดิม.ยังเพิ่มเติ่ม..
...อยู่มากมาย