.......................
วันที่ฝนโปรยปราย
ไม่ยอมหยุด
มันปะปนไปกับน้ำตา
ยามเย็นที่มืดมิด........จากเมฆฝนอันหนาทึบ ไม่ได้ยินเสียงอะไร นอกจากเสียงสายฝน
และเสียงฟ้าร้อง รถราร้างรา ผู้คนไม่มากมายบนบาทวิถีอย่างเคย
ร้านรวงทีมีข้าวของมากมายรอคนมาจับจ่าย ต่างนิ่งเงียบ ฝนตกลงมาทีไร ทั้งข้าวของ
อาหาร และผู้คน ต่างต้องหยุดพักทำอะไรไม่ได้...
บรรยากาศยามฝนตก..เหมือนคนที่อยู่ในอารมณ์เศร้า...ลมเย็นพัดผ่านเข้ามา
ถึงในหัวใจ...มันเย็นวาบ...แล้วภาพมากมายก็ฉายชัด..ที่ละเฟรม ที่ละช็อต
น้ำตาเรารินไหลไปกับสายฝน เศร้า เหงา วนเวียนกลับมา..อย่างที่เคยเป็น
ทำให้เราลืมมองความสวยงามยามฝนตก
ความชุ่มชื้นจากวันฝนตก...ก่อเกิดต้นไม้เล็กใหญ่แรกผลิ...เริ่มต้นชูช่ออ่อนมองฟ้ารับวันใหม่
หลังฝนตกท้องฟ้ายังสวยอย่างประหลาด รวมทั้งรุ้งหลากสี...
ต้อนรับสิ่งใหม่ๆ....ที่จะเกิดขึ้นตามมา
ฝนหยุดแล้ว...ทุกอย่างเริ่มคืนกลับมาอีกครั้ง..วนเวียนย้อนกลับไม่ต่างจากฤดูกาล
ไม่ต่างจากชีวิต...ที่ยังต้องเดินไปข้างหน้า...พบเจอทางแยก..สะดุดหินบ้าง ล้มบ้าง
พบผู้คนแปลกหน้า...ทำความรู้จัก...เกิดเป็นความรัก..บ้างพรากจาก...มีความเศร้า
มีรออยยิ้ม.....มีความผิดหวัง....มีความสำเร็จ
เราต่างยังต้องว่ายวนเวียนไปกับเรื่องราวเหล่านี้....เรื่องราวที่ยังไม่รู้ว่าจะจบอย่างไร
แต่หากถ้าเราได้คิดถึง ถึงสิ่งที่ผ่านมาอย่างเป็นสุข...หัวใจของเราคง...พลอยยิ้มได้ไปด้วย
................................
ตื่นขึ้นมาในเช้านี้
ฉันรู้สึกดี
รู้สึกดี ..ได้อีกครั้ง
................................................................................................