............^ ^
ในวันที่อ้างว้าง
มีความห่วงใย
แทรกตัวอยู่
......
คงเป็นเรื่องดีไม่น้อย...เวลาที่คุณถูกพรากรัก..ไม่เหลือใคร
และทนอยู่กับความเจ็บ...ร้าวลึก...โดยไม่มีใครมาแยแสหรือสนใจใยดี
คุณได้แต่ร้องไห้ลำพัง...เดียวดาย...อยู่เงียบๆ
แต่กลับมีใครคนหนึ่ง.....แฝงตัวมากับความห่วงใย....
เดินเข้ามา....พร้อมกับยื่นแก้วที่มีน้ำสีเขียวๆให้ และบอกคุณไปว่า....
..น้ำใบบัวบกแก้อกหักช้ำรัก..
..ดูเหมือนจะเป็นคำพูดประชดปนความหวังดี...
....แต่ก็ทำให้คุณยิ้มได้....
ใครกันที่หวังดีห่วงใยคุณได้เพียงนี้
ยามที่คุณว้าเหว่อยู่อย่างนั้น....
มาคอยเป็นเพื่อนพูดคุยกับคุณ ให้พ้นจากราตรีอันเงียบเหงา
ให้เวลาล่วงเลยผ่าน โดยคุณไม่ทันรู้ตัวว่า....เหงาอีก
.......
..แล้วใครกัน...ที่ส่งคุณเข้านอนทุกครั้ง..ด้วยการเขียนข้อความฝากไว้ให้คุณ...
ตื่นขึ้นมาในยามเช้า....คุณได้อ่านเรื่องราวที่คุณยิ้มได้
.....จะมีใครกัน...แปรเปลี่ยนความเศร้าของคุณให้ร่าเริง...ปลอบโยนคุณด้วย
ความร่าเริงของเขา....
........
ยามที่คุณไม่สบาย..ใครกันช่วยแบ่งเบาอาการคุณ....ด้วยการมอบผ้าห่มผืนนุ่มๆให้
ผืนที่คุณบอกว่า...อุ่น..ในความรู้สึก
.......
คุณรับรู้ได้ทุกครั้งที่อยู่ลำพัง...ว่าใครคนนั้นกำลังยืนอยู่ใกล้ๆ
คุณเห็นแววตาของเขาที่จ้องมองไหม.....คุณรู้สึกว่า คุณปลอดภัย
ทุกครั้ง...ที่ยังเห็นเขาอยู่
............
แต่คุณไม่เชื่อว่าจะมีใครคนหนึ่ง...ยืนอยู่ตรงนั้น..ที่เดิม จ้องมองห่วงหา...ได้อย่างนั้น
คุณคิดว่ามันเป็นเพียงแค่..ภาพหนึ่ง ที่ไม่ช้าก็จางหาย เป็นเพียงภาพความฝัน...
....ที่ไม่มีวันเป็นจริง...ไม่มีทางเป็นไปได้
ความอบอุ่นที่คุณได้
เป็นเพียงเรื่องปรุงแต่ง....ความเหงาที่จางหายไปนั้น
เป็นเพียงแค่ชั่วครู่
ก็จะกลับมาใหม่
ไม่ว่าจะเป็นรอยยิ้มหรือเสียงหัวเราะ....เป็นแค่เพียงเรื่องที่ถูกสมมติ
.....
คุณ...เฝ้าหลอกตัวเองอยู่แบบนั้น....
เพราะคุณ...ไม่อาจลืมความเจ็บปวดที่ผ่านมาได้....คุณติดอยู่กับวันเวลาเก่าก่อน
ที่ไม่อาจย้อนคืนกลับ.... และเพราะใครคนนั้น....ใครคนนั้น..
...ไม่ใช่....คนที่คุณรัก...
ใครคนนั้น
ยามหลับตาลง
.......
ก็พลันปรากฎขึ้นมา...อย่างเลือนลาง
');
}
document.write('