......^ ^
ความทรงจำ
ที่แสนดี
คุณมอบมันให้กับผม
บางเรื่องราว..เกิดขึ้นมาโดยที่ผมไม่รู้ตัว...
เริ่มจากวันแรก...ที่ได้รู้จักคุณ...ดูคุณอ่อนแรงจากความรักที่ถูกเมินเฉย
ความรู้สึก ..
เหมือนกับไม่เคยไปไหนได้ไกลจากความเศร้า
ทุกวันคุณอยู่กับความทรงจำ....อันปวดร้าว
แต่ผม..กลับละเลยความรู้สึกเจ็บร้าวในใจคุณ
ไม่สนใจในความพลาดหวัง ที่จะมีใครสักคน อยู่เคียงข้างคุณจริงๆ
....ละเลย..กับความเป็นเพื่อนที่ดี ทีสัญญาว่า..จะอยู่ข้างๆเสมอ
แต่ผมกลับเรียกร้องความสนใจ....ให้คุณหันมาห่วงใยแทน จากหัวใจอันสับสนว้าวุ่น
และผิดเพี้ยน...จากตัวตนที่ผมเคยเป็นมา....
.................
...คุณบอกกับผมว่า ...
ภาพในอดีตไม่มีทางเปลี่ยนแปลง...มันคงอยู่กับเรา ตราบเท่าที่เรายังรู้สึกถึงมัน...
และความรู้สึกไม่ใช่ข้อความในกระดาษ ที่จะลบไปได้ง่าย
ๆ
............
...แต่ผมกลับเมินเฉยกับสิ่งที่คุณพูด
...ไม่ใยดีกับความห่วงใยนั้น
คุณเข้ามาแบ่งปันความทุกข์ในใจผม ให้ความรู้สึกดีๆ
ด้วยความตั้งใจ
อยู่กับผม ยามที่เหนื่อยล้าหมดเรี่ยวแรง
...และคอยผลักให้เดินไปเบื้องหน้าเสมอๆ
คุณเข้มแข็งกว่าผู้ชายอย่างผมมากมาย....พาผู้ชายคนหนึ่งเดินไปเบื้องหน้า
ทั้งที่น้ำตายังอาบแก้ม.....
...เวลาของคุณส่วนใหญ่...เก็บไว้กอบกู้ชีวิตผม...ให้ผมได้ฟื้นคืนชีวิต
เรื่มต้นกับวันใหม่
....เที่ยวพาผมตามหาสื่งที่ใฝ่ฝัน...
แย้มยิ้มหัวเราะ เมื่อเห็นผมหลั่งน้ำตา...หยอกล้อ ในวันที่ผมซึมเศร้า
.............
...ไม่ว่าความทรงจำ..หรือความรู้สึก ก็ไม่ใช่ข้อความในกระดาษ
ที่จะลบไปได้ง่ายๆ..
.................
ถึงเวลาแล้ว..ที่ผมต้องลุกขั้น..เดินไปเบื้องหน้า ด้วยสองเท้าคู่เดิม
และไม่ลืมที่จะเหลียวหลังหันกลับมามองคุณ.....เอื้อมมือมาจับมือคุณไว้
เพราะผมใคร่รู้ความเจ็บปวดในใจคุณ..... รอยเจ็บที่เคยละเลยและหมางเมิน
ถึงเวลาที่ผมต้องแบ่งปันความทุกข์เศร้าในใจคุณ เดินอยู่เคียงข้างคุณใกล้ๆอย่างจริงใจ
เหมือน....ที่คุณเคยทำ
เป็นเพื่อน ในยามที่คุณ..ไม่มีใคร
และร่วมความทรงจำดีๆระหว่างคุณกับผม
ทิ้งอดีตของเราไว้ข้างหลัง..ค่อยๆเดินผ่านไปอย่างช้าๆ
ให้เป็นภาพอดีตที่ดำรงคงอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง....
หากแต่ความทรงจำยังคงอยู่กับเรา..ตราบเท่าที่เรา ยังมีชีวิตอยู่
และช่วงเวลาที่ผมได้อยู่กับคุณนั้น..มันคือ....ความทรงจำที่อบอุ่นตลอดไป
ความทรงจำ
กล่องใหม่
ช่างแสนวิเศษ
');
}
document.write('