ถ้าหากว่า.....วันหนึ่งเราก้าวข้ามเส้นของความเป็นเพื่อน
ใครจะรู้ว่าอะไร...จะเกิดขึ้น
ยามที่เราโกรธกัน....ใครกันจะมาห่วงใยอีกฝ่ายหนึ่ง
และหากถ้าเราต้องทะเลาะกัน...ใครจะมาคอยช่วยปลอบโยน
ระหว่าง...เส้นเล็กๆของความเป็นเพื่อน
กับเส้นเล็กๆของการเป็นคนรัก....เส้นไหนจะขาดก่อนกัน
คุณไม่รู้....ผมเองก็ไม่รู้....
ในวันนี้เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่......ยามคุณอ่อนล้าเมื่อใด
ผมจะประคองคุณขึ้นมา และยามใดทีคุณอ่อนแอ......
ผมจะเป็นแรงใจให้กับคุณ
และทุกครั้งที่คุณถูกพรากรัก....นั่งร้องไห้.....นั่งเหงาเงียบ.....
คุณก็รู้ไว้เถอะว่า.......มีผมอยู่ข้างๆเสมอ.....
คอยทำให้คุณยิ้ม แหย่คุณให้ได้หัวเราะ......เล่าเรื่องขำๆ
กลบเกลื่อนเรื่องหนักๆที่คุณพบเจอ
คุณว่าผมมาเสียเวลาอะไรกับคุณ.....ทั้งที่ไม่อาจเป็นคนรักได้
คุณคงไม่รู้หรอกว่า.....ผมรักคุณมากแค่ไหน
ก็เพราะรัก.....และผมไม่อยากให้คุณโกรธผมเลย แม้แต่สักวินาที
ถ้าหากเราต้องเปลี่ยนเป็นคนรัก.......และเราต้องทะเลาะกัน
ผมคงไม่ต่างจากคนที่คุณเคยเจอ.....ถึงตอนนั้น ....ใครกันจะอยู่
เคียงข้างคุณ....ใครกันจะมาเช็ดน้ำตาที่เปื้อนแก้มนั้น
จะมีใครเจ็บร้าวไปกับคุณด้วย......
และถ้าคุณอ่อนแอ.....ผมจะเข้มแข็ง .....
ผมมีความสุขที่ได้เป็นแบบนี้ ได้อยู่ใกล้ๆคุณ ถึงแม้ผมอยาก
....จะกอดคุณไว้แน่นๆย่างคนรักก็ตาม...
แต่ที่ทำได้ในเวลานี้.....เพียงแค่หลวมๆในความรู้สึก.....แต่ผมก็รับรู้ได้ถึงความ
อบอุ่นที่มี.......