ถ้าชีวิตเรา...ย้อนคืนได้อย่าง Ctrl Z
หรือ Restroe ได้อย่างคอมพิวเตอร์
ก็คงจะดี......แต่ในชีวิตจริงเราไม่อาจทำได้แบบนั้น....
เพราะเมื่อ..ทุกอย่างเกิดผิดพลาด...และไม่มีทางกลับไปแก้ไข
เราจะรู้สึกโทษตัวเอง... เหลือเกิน...ที่เราไม่น่าทำลงไป...เราไม่น่าเชื่อเพื่อน
...เราไม่น่าไปทำร้ายเขาเลย ทำไมเราเถี่ยงกับแม่ ทำไมพ่อไม่เข้าใจหรือแม้แต่
คิดประชดประชันกับชีวิต..และหันกลับมาทำร้ายตัว..ของตัวเอง....
เราต่างคิดกันเสมอว่า...ผู้ชายคนนี้....ผู้หญิงคนนี้..เป็นคนที่ฉันรักมากที่สุด
ฉันแคร์...ฉันยอมทำทุกสิ่งทุกอย่างได้....เพียงแค่ให้เขาหันกลับมามอง
มาคืนดี.....มาสวมกอด
แต่เมื่อทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่เราคาดหวัง.....เราก็จะโทษกับสิ่งที่เรา
ได้ทำลงไป ฉันไม่ดีพอหรือ วันแรกๆของเราหายไปไหน...ใครกันแน่ที่เปลี่ยนไป
และสุดท้ายจบลงด้วยการ........ทะเลาะ
บางครั้งเราอยากกลับไปแก้ไขมัน..แต่เวลาในตอนนั้น..ได้เลื่อน...ได้เดินไปข้างหน้าอยู่เรื่อยๆ
เราอยากย้อนกลับ...ตามกลับไปแก้ไข เราอยากไปเปลี่ยนสิ่งที่ผิดพลาด
เราไม่อยากเสียคนรัก แต่วันนั้นทำไมเราทำตัวไม่ดีแบบนั้น
...เราอยากเป็นแพทย์เหลือเกิน
ถ้าวันนั้นเราตั้งใจอ่านหนังสือ ทบทวนตำราให้มากกว่านี้ วันนี้ก็คงไม่เป็นแบบนี้
ถ้าเราไม่ทะเลาะกับแม่ในวันนั้น...พ่อกับแม่ก็คงไม่มาทะเลาะกัน
ด้วยเรื่องของเรา
เพราะ...เรา....ต่าง....
ลืมไปแล้วว่า.......เราต่างหากที่คิดถึงแต่ตัวเอง...เราได้แต่บอกรักเขาอยู่ทุกวัน
แต่เราไม่ได้ทำความเข้าใจ..กับรักที่มีอยู่ เราเถียงข้าง ๆ....คู
ๆ....กับประสบการณ์
ที่พ่อกับแม่สะสมกันมา แต่เรากับเชื่อเพื่อนบางคน
และเดินทางไปในหนทาง
ที่มืดมน เราหลงใหลกับคำพูดแสนหวาน รูปงาม
กับภาพลักษณ์ภายนอก
และทำให้ต้องเสียน้ำตากับความงดงามลวงหลอก
สุดท้าย..เมื่อทุกอย่างเกิดขึ้น เราเสียคนรัก
เราผิดหวังกับเพื่อน...และเราได้ผิด
กับความเอ็นดูห่วงใย ของแม่
ความเอาใจใส่ ของพ่อ เราก็อยากกลับไปแก้ไข
เมื่อทุกอย่าง...เลยผ่านไปหมดแล้ว
แต่ถ้า...คุณมีโอกาสครั้งที่สองล่ะ......คุณยังต้องการมันอยู่ไหม
.......................................
มา Ctrl Z คินกลับ...Restore ย้อนเวลา ไปแก้ไขสิ่งผิดพลาด...กันเถอะ