.......................................................................บางวัน......ผมพบเรื่องสนุกๆและเต็มไปด้วยรอยยิ้ม...
..........................................ไม่ว่าจะเป็นเด็กๆ..ที่ชอบมาวิ่งเล่นหน้าบ้าน
เลิกเรียนก็เห็นมาชุมนุมกัน
...........................................มากระโดดหนังยางบ้าง
มาตีแบตกันบ้าง
แล้วต่างก็หัวเราะคิกคักสนุกสนาน
...........................................พอมืดหน่อย....พ่อแม่ก็เรียกตัวเข้าบ้าน
.......................................................................บางวัน.....ผมเห็นเด็กหนุ่มมาส่งเด็กสาว
ซึ่งอยู่ข้างๆบ้าน
...........................................เขาสองคนมาถึงบ้านกันนานแล้ว
แต่ไม่ยักเห็นใครจะขยับไปไหน
เด็กสาวยัง
...........................................คงอ้อยอิ่งยืนเกาะประตูบ้านและเด็กหนุ่มยังคงเอ้อระเหยบนรถมอเตอร์ไซค์
...........................................ผมเห็นทั้งรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
รวมไปถึงความอบอุ่นที่อบอวลอยู่บิเวณนั้น
...........................................จนกระทั่งชายวัยกลางคนเดินออกมาด้วยท่าทีเคร่งครึม
เด็กหนุ่มถึงได้ละภาพ
..........................................จากเด็กสาว
พามอเตอร์ไซค์บึงออกไปอย่างรีบๆ จนไปชนเข้ากับถังขยะ
ผมเห็น
..........................................เด็กสาวเอามือปิดปากหัวเราะ
ส่วนผู้เป็นพ่อจับศรีษะลูกสาวยิ้มๆ
ก่อนพากันเข้า
...........................................บ้านไป
........................................................................ฝั่งตรงข้ามบ้านก็เช่นกัน
หญิงชายชราคู่หนึ่ง ที่ไม่เคยไป
...........................................ไหนไกลจากบ้าน
นอกจากวุ่นวายอยู่กับสวนหน้าบ้าน ที่มีทั้งพริก
กระเพรา
...........................................โหราพา มะเขือเทศ
และต้นมะม่วงต้นใหญ่ที่ลูกดกเต็มต้น
...........................................เวลาที่เห็นหญิงชราก้าวเท้าเดิน ดูเธอโซเซ
จับโน่นนี่เพื่อพยุงตัว
แต่เธอมี
...........................................ชายชราที่คอยเป็นไม้ช่วยพยุง
และเมื่อทั้งสองได้ทรุดลงนั่ง
รอยยิ้มก็พรั่งพรู
...........................................ราวกับมีเรื่องพูดคุยกันไม่รู้จบ
.......................................................................เป็นภาพที่ผมพบเจอบ่อยๆ....ทุกๆวัน...มีทั้งความร่าเริงและ
...........................................รอยยิ้ม....แม้ชีวิตผม....อาจไม่สวยหรู
ไม่สดใส...ยิ้มได้อย่างไม่สนิทใจ...หัวเราะ
...........................................อย่างคนไม่มีเสียง
แต่สิ่งที่อยู่รอบข้าง....บางครั้ง..บางวัน..ก็ทำให้สุขใจ
รอยยิ้ม...
...........................................เสียงหัวเราะของพวกเขา.....คงฟุ้งกระจายปลิวมาตามแรงลม
ให้ผมได้รู้สึก.........
...........................................ถึงความสดใส....ความอบอุ่น......ไปด้วย
...........................................คง...ไม่ต่างจากการมีเพื่อนดีๆสักคน.....ที่คอยอยู่ข้างๆเสมอ.....
...........................................แม้ว่า..ชีวิตจริง....จะไม่เหลือใครเลยก็ตาม