ถึงเธอ....
.........^^
กับความรักที่อยู่ในตัวเธอ กับความสวยงามที่เฝ้าตามหา
เธออยู่ไหนนะ..เธอเป็นผู้หญิงแบบไหนกัน
...
ใครสักคน...ใครบางคน.. ใครกัน
ผมกำลังค้นหาสถานที่...ผมกำลังค้นหาใบหน้า
ในผู้คนหลากหลายมากมายที่ผมยังไม่รู้จัก และไม่เคยพบเห็น
เธอคงปะปนอยู่กับความวุ่นวายของผู้คนในเมืองใหญ่
ในที่วุ่นวายนั้นมีใครสักคนที่ผมพอจะทำความรู้จักบ้างไหมนะ
หรือเธออยู่ในกลุ่มของผู้เฝ้ารอ..นับร้อยนับพัน
เป็นผู้หญิงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความฝันและความหวัง
เดินอยู่บนเส้นทางที่มากด้วยความสับสนของผู้คน
และต่างไม่มีใครสนใจใคร
....
ไม่มีใครหรอกนะที่ชอบที่จะโดดเดี่ยว
ชอบอยู่กับคืนวัน ที่บางครั้งเหน็บหนาว
บางวัน..แล้งไร้...หรือเฝ้ามองสายฝน..โปรยปรายในคืนเงียบเหงา
จะมีใครตามหาผม เหมือนที่ผมพยายามทำอยู่มั้ย
ผมก็คงไม่รู้หรอกนะว่าเธอเป็นใคร ...
....
หริอว่าเธอจะทิ้งรอยเท้าบนผืนทรายได้ไหม
แล้วผมจะติดตามรอยเท้านั้นไป.....
บางทีอาจได้พบคนที่มีหัวใจความรู้สึกตรงกัน
ถึงแม้อาจแปลกหน้าเมื่อพบเจอ กับใบหน้าที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
ผมจะกล้าสบตาเธอตรงๆมั้ย จะพูดทักทายประโยคแรกกับเธอว่าอะไรดี
แล้วเราสองคนจะมีอะไรที่ตรงกันบ้างหรือเปล่า
เธอจะฟังเพลงอย่างที่ผมฟังได้ซ้ำๆมั้ย
หนังสือที่ผมชอบอ่าน เธอจะวางมันไม่ลงเหมือนที่ผมเป็นรึเปล่า
หนังที่ดูล่ะ...เธอจะชอบอย่างที่ผมดูได้หลายๆรอบหรือ
นั่นคง เป็นสิ่งที่ผมคงต้องเผชิญ เมื่อได้พบกับเธอ
แล้วถ้าเราสองคนอาจไม่มีอะไรตรงกันสักเรื่อง...
นอกจากเธอพยายามเข้าใจผม แล้วผมพยายามเข้าใจเธอ
ก็คงเป็นเรื่องที่วิเศษสุด..ของการได้พบ...ของการทำความรู้จัก
....
แต่ตอนนี้ เธอหายใจอยู่ไหนกัน ...ท้องฟ้ากว้างเสียจริง
หรือว่า เป็นผู้หญิงในอารมณ์เฝ้ารอเหมือนผม
กำลังคิดอย่างที่ผมรู้สึก...ต้องการพบใครสักคนที่จะร่วมเดินทาง.
และรู้สึกถึง ความหมายของความรัก...ของความคิดถึง
เธอคนนั้น..อยู่ที่ใดในโลกเรานะ..
แต่ผมเชื่อว่า เธอคงอยูในมุมที่สวยงาม..
เพราะผมฝันเห็นเธออยู่ตรงนั้นเสมอๆ
หรือว่าเราอาจเคยเดินสวนกันบ้างแล้วอย่างไม่รู้ตัว
หรือจะเป็นคนที่อยู่ใกล้ๆ คนที่ผมพบเห็นอยู่ทุกวัน
....
ผมจะรู้ได้อย่างไร ว่าเธอเดินมาใกล้แค่ไหนแล้ว
มันจะมีสัญญาณอะไรบอกมั้ยนะ...
สัญญาณ..ที่จะบอกว่า ผู้หญิงคนนั้นไง คนที่ผมเฝ้ารอ....
.......
.........................
