*** คำเตือนก่อนอ่าน***
หากมีตัวหนังตัวสือ ตัวใดที่เขียนผิดเพี้ยนไป หรือก่อให้เกิดความหมายผิดไป
ผม ลูกชิ้น ต้องขอ กล่าวคำว่า ขอโทษครับ กับคุณผู้อ่านทุกท่านเป็นอย่างยิ่ง
********************************************************************************
กายนางยักษ์ ใจนางฟ้า 4 จบเรื่อง
มาถึงเจ้าหน้าที่ประสงเคราะห์ คนสุดท้าย ซึ่งจะเป็นใครไม่ได้นอกจาก พ่อบ้าน แล้วเป็นที่รู้กันดีในหมู่เด็กกำพร้า อย่างพวกผมโดยเฉพาะเรื่อง การทำโทษ ที่ทำให้เด็ก อย่างพวกผมต้องพูดปากต่อปาก จากรุ่นพี่ก่อนๆ จนถึง รุ่นน้องปัจจุบัน ถึงวีรกรรมการทำโทษ ของพ่อบ้านคนนี้ ซึ่งก่อนหน้านี้ ผมเคยได้เล่า ไว้ในเรื่อง ปลาทูตัวเดียวหรือจะสู้กิ่งไม้สามัคคี ถึงการทำโทษ ที่ออก จะดูรุ่น แรงไปบ้าง แต่ก็มีบ้างเรื่อง ที่ยังไม่ได้เขียน ถึง เช่น การทำโทษแบบ ง่ายๆ แต่ ทำให้พวกผม จำได้ อย่าง ดี นั้นก็คือ คนไม่ชอบ ตัดเล็บ ปล่อยให้เล็บยาว พ่อบ้าน ก็จะลงโทษทัน ทีโดย ให้ พวกผม นั่ง กับพื้นปูน แล้วให้ใช้มือที่เล็บยาว กด ไปกับพื้นปูน พร้อมกับ ลากเล็บมือ พอประมาณ ทำแบบนี้เรื่อยๆ จนกว่า เล็บจะสั้นลง ความรู้สึกต้องเอาเล็บกดกับพื้น บอกได้เลยว่า ไม่เจ็บ แต่เสียวๆ ที่ใจ ยังไม่ก็ไม่รู้ บอกไม่ถูกเหมือนกัน ถ้าอยากรู้ (..อืม..) คุณผู้อ่าน ก็ต้องไปลองทำดู เอา แล้วกัน ว่ามันเป็น ยังไง
ตลอดชีวิตที่ผมเอง อยู่สถานสงเคราะห์ มา แทบจะไม่คอยเห็น พ่อบ้าน ทำหน้าแบบสบายๆเลย ชอบทำหน้ายักษ์ ที่เข้มงวด เวลาที่ต้องดูแลเด็ก จนทำให้เด็กกลัว ไม่กล้าที่จะเข้าใกล้เลย แต่ถ้านอกเวลา พ่อบ้านคนก็พูดเล่น ได้บ้าง แต่ก็ ยังเป็น ยักษ์ อยู่ดี ผมพึ่งจะรู้จักตัวตนของท่านดี ก็ตอนที่ไม่ได้ อยู่สถานสงเคราะห์นี้แล้ว แต่ยังคงอยู่ในเครือข่าย เดียวกันต่างตรงที่ว่า เขาไม่ดูแลผมแล้ว ซึ่งตอนนั้นเอง ผมกับเพื่อนจะซึ่งจะต้องกลับไปเยี่ยม สถานสงเคราะห์เดิม ที่เคยอยู่มา แล้วคนไปรับผมกับเพื่อน ก็คือ พ่อบ้านแหละครับ เพราะรู้ว่าเป็นพ่อบ้าน ผมกับเพื่อน ก็กลัวล่ะสิ ทั้งที่ผมกับเพื่อนไม่มีความผิดอะไร ก็หน้าพ่อชอบเป็น ยักษ์ อยู่ตลอด แต่เที่ยวนี้ ที่เจอตรงข้ามทุกอย่างเลยมาก็ถึง ท่านยิ้มแย้มให้ กล่าวคำทักทาย ถามทุกข์สุก และยิ่งไปกว่านั้น ท่านเลี้ยงข้าวผมกับเพื่อน ทั้งที่ความเป็นจริง ท่านมีหน้าทีมารับผมกับเพื่อน กลับ สถานสงเคราะห์ ก็พอแล้ว นั้นก็คือสิ้นสุดหน้าทีของแล้ว ตัวผมเองเข้าใจ พ่อบ้าน ก็วันนี้แหละครับรัก และหวังดี แต่ไม่แสดงออกให้เห็น ในเวลาที่ท่านที่ต้องดูแล พวกผม
ตัวผมเองเคยได้ยิน คนข้างนอก เขาพูดกัน ถึง เจ้าหน้าที่ประสงเคราะห์ พ่อบ้าน แม่บ้าน และพี่เลี้ยง ในแง่ลบ เกี่ยวกับงานที่ทำ ก็แค่ทำหน้าที่ดูแลเด็ก ไปวันๆหนึ่ง พอสิ้นเดือนก็รับเงิน มันจะไปยากตรงไหน และยิ่งเด็กพวกนี้ เวลาที่มันดื้อ ซน ก็ เฆี่ยน ตี มันเข้าไปสิ ง่ายๆ ไม่เห็นยากตรงไหนเลยฉันก็ทำได้
แต่สำหรับผม อยากให้มอง ลึก ไปมากว่านี้ นั้นก็คือ พ่อบ้าน แม่บ้าน พี่เลี้ยงและ เจ้าหน้าที่ประชาสงเคราะห์ ทุกคน ท่านเหล่านี้ ทำงาน ไม่คิดว่าเป็นหน้าที ที่ต้องทำ แต่ทำด้วยความรู้สึก ผู้ให้ ด้วยความรักและหวังดี และการจะลงโทษต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือใหญ่ เป็นสิ่งที่ ท่านเหล่านี้ ไม่อยาก ทำเลย เพราะคนที่เจ็บมากนั้นไม่ใช่เด็กที่ แต่กลับเป็นท่านเหล่านี้แทน แล้วเวลาที่จะทำโทษมักจะพูด ถึง เหตุผล ก่อนจะลงโทษอยู่เสอม ไม่ใช่ อยู่ๆ ก็จะลงโทษเลย นี้แหละครับคือเหตุผล ที่ ตัวผมอยากให้คนภายนอกได้รับรู้ แม้ว่า ภาพพจน์ พ่อบ้าน แม่บ้าน และ พี่เลี้ยง เป็นคนไม่ดี แต่เนื้อแท้ของท่านเหล่านี้ เป็น คนดี อยู่เสอม กายนางยักษ์ ใจนางฟ้า....
********************************************************************************
โปรดติดตามอ่านสถานสงเคราะห์...บ้านเกิด..ผม ก้อนหิน กับ ดวงดาว 1 ในวันอาทิตย์ที่ 26 กุมภาพันธ์ 2555
ผมลูกชิ้น สวัสดีครับ คุณผู้อ่าน บ๊ายๆๆ....บ๊าย
