*** คำเตือนก่อนอ่าน***
หากมีตัวหนังตัวสือ ตัวใดที่เขียนผิดเพี้ยนไป หรือก่อให้เกิดความหมายผิดไป
ผม ลูกชิ้น ต้องขอ กล่าวคำว่า ขอโทษครับ กับคุณผู้อ่านทุกท่านเป็นอย่างยิ่ง
*********************************************************************************************
มุมมืด 1
เล่าบรรยายเรื่อง อื่นๆมามากพอสมควร ไม่ จะว่าเป็น กิจวัตรประจำวันของสถานสงเคราะห์ เหมือนเป็นการปูพื้นฐานก่อนที่ดำเนินการ ไปในเรื่องอื่นๆได้อย่างสะดวก เพื่อที่จะให้คุณผู้อ่านเข้าใจมากขึ้น ต่อมาก็เรื่องอาวุธสำคัญ ( บอกตรงๆ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สนุกมาก เพราะได้คำชมจาก เพื่อนๆในหมู่เดียวกันมา ปกติ เพื่อนผม จะไม่ค่อยชอบอ่านหนังสืออยู่แล้ว แต่ผมใช้ความพยายามเข้ายัดให้เพื่อน อ่านเรื่องนี้ให้ได้ เพื่อนผม ก็เลยยอมอ่าน หลังจากที่ได้อ่านเนื้อเรื่อง อาวุธสำคัญแล้ว ก็ปรากฏ ว่า ชอบมาก และเพื่อนผม ไม่เคยคาดคิดว่า ผมจะเขียนหนังสือเป็นขนาดนี้ ปกติเห็นผมอ่านแต่หนังสือ ไม่คิดว่าจะเขียนหนังสือ และเขียนได้สนุกด้วยนี้คือคำชมจากใจเพื่อนเลย ( ขอบคุณมากเพื่อนรัก) และสุดท้ายเรื่อง ปลาทูตัวเดียวพาเน่าทั้งเข่งหรือจะสู้ กิ่งไม้สามคดี ที่พึ่งเขียนจบไปไม่นานเท่าไร และอีกอย่างเรื่องนี้ทำให้ตัวผมเอง ต้องกลับมาคิดทบทวนใหม่อีกครั้ง ที่จะเขียนลงไป ด้วยสาเหตุที่ว่า กลัว เนื้อเรื่องจะน้อยเกินไปจึงได้เปลี่ยนซื่อเรื่องใหม่ จากเดิม ที่ซื่อเรื่อง ปลาทูตัวเดียวพาเน่าทั้งเข่ง ก็เปลี่ยนมาเป็นปลาทูตัวเดียวพาเน่าทั้งเข่งหรือจะสู้ กิ่งไม้สามคดี เพื่อเพิ่มเนื้อหาให้มากขึ้นให้สมกับซื่อที่มันยาวเป็นพิเศษ และเรื่องล่าสุดที่กำลังจะเขียนถึงอยู่นี้ คือ มุมมืด เป็นเรื่องที่ผมไม่อยากเขียนถึงเลย และมันเป็นความลับที่อยู่ในใจมาตลอดและไม่เคยคิดที่จะเล่าใครฟังโดยเฉพาะอย่างยิ่ง สำหรับ คนภายนอกสถานสงเคราะห์ ด้วย ยิ่งไม่อยากเล่าใหญ่เลย แต่ก็เล่าให้เพื่อนผม ฟังเป็นเพียงผิวเผินเท่านั้น ในตอนนั้นผมอายที่สุดในชีวิตก็ว่าได้ ที่ต้อนโดนกระทำ อย่างว่า.........ซึ่งเพื่อนที่ฟังก็มีความรู้สึกที่คล้ายกับผม หัวอกเดียวกันเลยก็ว่าได้ แต่เพื่อนผม อาจจะหนักกว่าผม ถึงกับต้องแอบหนีออกนอกสถานสงเคราะห์ไปเลย และ เพราะอดทนไม่ไหวที่รุ่นพี่ทำอย่างว่า..... เกือบอยู่บ่อยๆครั้ง แล้ว เพื่อนคนนี้ก็ไม่เคยคิดย้อนกลับคืนมาอีกเลย ชั่งน่าเศร้าใจตัวเองเหลือเกิน ที่ยังคงลืมเรื่องไม่ดีในอดีต ไม่ได้ เมื่อตอนที่ยังอยู่ในสถานสงเคราะห์แห่งนี้ถึงแม้จะเรียกว่า สถานเคราะห์บ้านเกิดผมก็ตามที แต่ก็มีบ้างสิ่งที่ดีและไม่ดี ปะปนกันในสถานสงเคราะห์
ในทุกสถานที่ผมเชื่อเลยนะครับ ย่อมมีที่สว่างและมุมมืด เพียงแต่มุมมืดนั้นไม่ค่อยมีใครอยากที่จะรู้จักสักเท่าไร ที่ตัวผมเองออกมาเล่าถึง มุมมืด ในสถานสงเคราะห์แห่งนี้ ให้คนภายนอก หรือคุณผู้อ่าน ฟัง หลังจากที่จบเรื่องนี้แล้วตัวผมเองอยากให้คุณผู้อ่าน หรือ คนภายนอก ได้รับรู้ ความจริง ในแง่ ลบในสิ่งที่ไม่ดีของสถานสงเคราะห์บ้าง เพื่อหวังเป็นอย่างยิ่งที่จะเป็น อุทาหรณ์สอนใจ ใครที่มี ลูก แล้วมีความคิด ที่ อยาก จะมาฝาก เลี้ยงไว้ กับ สถานสงเคราะห์ ผม จึงอยากให้ทุกท่านเหล่านี้ จงคิดทบทวน หลายๆครั้ง ให้มาก ไตร่ตรอง ให้ดี กว่า ว่าลูก ของท่านมั่งใจหรือไม่ ที่ จะไม่เจอเหตุการณ์ เดียวกับ ผมรวมถึงเพื่อนผมที่เจอมา ซึ่ง ผม กำลังจะเล่าให้ฟังอยู่ตอนนี้ และอีกอย่างหนึ่ง ตัวผมเองและเพื่อนๆ ขอพูดจากใจเลยครับ ไม่ได้มีความคิด ที่จะ ออกมาทำร้ายสถานสงเคราะห์ ที่เคยรับ เลี้ยงดูแลผม จนเติบโต มาเพียงแต่ อยากให้เรื่องนี้ เป็นอุทาหรณ์สอนใจ เป็นพิเศษ เท่านั้น
ตัวผมเอง ยอมรับว่า ตัดสินใจ อยู่นานมาก อยู่เหมือนกัน กับเรื่องที่จะเขียนถึง เพราะกลัว หลายอย่าง อันดับแรกเลย กลัว จะทำลาย ซื่อเสียงของ สถานสงเคราะห์รวมถึงภาพพจน์ด้วย โดยเฉพาะ อย่างยิ่ง การดูแลของเจ้าหน้าที่ อาจจะไม่ทั่วถึงหรือตลอดเวลา รองลงมาคือเรื่องนี้แบบนี้ ไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย ที่ออกมาเล่าใน สาธารณชน ที่กว้างใหญ่แบบ มัน คล้ายสาวไส้ให้กากิน มันเป็นเรื่องที่น่าอาย และต่อมาคือ เรื่อง เป็นเรื่องที่เขียนยากที่สุดและก็เนื้อหาที่เขียนไม่คอยออกสนุกเลยมันออกไปทางดราม่าชีวิตมากกว่า ไม่เหมือนเรื่องที่ ผ่านๆมา เมื่อลงมือ เขียนมันกระทบต่อความรู้สึก ต่อจิตใจ มันแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้ บอกไม่ถูกสุดท้าย คือสิ่ง ที่น่ากลัวที่สุดสำหรับผมเลย นั้นก็ กลัวใครบางคน ที่คิดว่าผมจะเอา เรืองมุมมืด มาเป็นจุดขายให้กับ หนังสือสถานสงเคราะห์...บ้านเกิด..ผม ซึ่งความคิดแบบนี้ไม่อยากเกิดกับใครเลยแม้กับเพื่อนเองก็ตาม แต่อยากให้มองภาพพจน์ โดยรวม ของ หนังสือเล่มนี้ซะมากกว่า ไม่ว่าจะเป็น การใช้ภาษาที่เขียนให้เหมาะสมกับเรื่องนั้นๆ การร้อยเรียงภาษาเพื่อ สื่อสารกับคุณผู้อ่าน ทำให้เกิดประทับใจ ชวนให้น่าติตามอ่าน ในภาษาที่ผมเขียน เองโดยความตั้งใจจาก เด็ก กำพร้าคนหนึ่ง
*******************************************************************************************
โปรดติดตามอ่านสถานสงเคราะห์...บ้านเกิด..ผม มุมมืด 2 ได้วันอังคารที่ 24 มกราคม 2555
ผมลูกชิ้น สวัสดีครับ คุณผู้อ่าน บ๊ายๆๆ....บ๊าย
