*** คำเตือนก่อนอ่าน***
หากมีตัวหนังตัวสือ ตัวใดที่เขียนผิดเพี้ยนไป หรือก่อให้เกิดความหมายผิดไป
ผม ลูกชิ้น ต้องขอ กล่าวคำว่า ขอโทษครับ กับคุณผู้อ่านทุกท่านเป็นอย่างยิ่ง
*********************************************************************************************
ปลาทูตัวเดียวพาเน่าทั้งเข่ง หรือจะสู่ กิ่งไม้สามัคคี 4 ( จบเรื่อง )
หลังจากที่ได้รู้ว่าแม่ จะให้ พ่อ บ้านลง โทษ พวกผม ที่ได้ ก่อเรื่องไว้เมื่อคือนี้ เกี่ยวกับ ยกพวก ตะลุมบอลกัน ตัวเองผม ชัดใจคอไม่ดีเลย เพราะเคยได้ยิน ได้ ฟัง จากปากรุ่นพี่และคนรุ่นเก่า ๆ เกี่ยวกับกิตติศักดิ์ของพ่อบ้านคนนี้ มามากพอสมควร โดย เฉพาะ การลงโทษเด็ก อย่างรุ่นแรง ซึ่งตัวผมเองก็เคยได้เห็นผ่านตามาบ้างเป็นครั่งคราว แต่ที่ผมจำได้ดีเลย นั้นก็การลงโทษ รุ่นพี่ 2-3 คน ที่ได้ทำผิด กฎระเบียบอย่างร้ายแรง นั้นก็คือแอบหนีเทียวนอกสถานสงเคราะห์ ในเวลา กลางคือ โดย แอบปีนรั่วออกไป ซึ่งปกติในเวลานี้ ควรที่จะอยู่ในสถานสงเคราะห์ ดูทีวี ทำการบ้าน อยู่กับบ้านแต่ในวันนั้นเป็นความโชคร้ายของรุ่นพี่ ที่แอบหนีเทียว แล้ว บังเอิญ พ่อบ้าน ไปทำธุระข้างนอกสถานสงเคราะห์ และได้ไปพบเจอ รุ่นพี่ ที่ว่านี้ จึงได้ลากตัวกลับมา ยันสถานสงเคราะห์ สุดท้ายก็หนีพ้นในการทำถูกโทษ โดยบอกกับแม่บ้าน ที่เป็นเจ้าของเด็กที่ดูแลอยู่ ว่าจะลงโทษยังไง แม่บ้านยกให้พ่อบ้านทำโทษได้เลย พ่อบ้านก็ลงโทษโดยการตี คน ละ 3 ที และ ไม้เรียวที่ใช้ตีนั้น ก็ไม่ใช่ไม้เรียวธรรมดา ทั่วๆ ที่ใช้ทำโทษกัน แต่เป็นไม้ที่ใช้รำ กระบี่ กระบอง คุณผู้อ่าน อาจจะเคยรู้จัก เคยได้เห็นมาบ้างมาแล้ว หลังที่รุ่นพี่ ถูกทำโทษเสร็จ ก็แอบ มาเปิดกางเกง ดู ที่ก้น ตนเอง โดยมีพวกผมได้ดูด้วยพอได้เห็น ก็รู้สึก เจ็บปวด แทนรุ่นพี่ขึ้นมาเลย เพราะมันมีร่องรอย ไม้เรียว อย่างเด่นชัดขึ้นมาเลย โดยเฉพาะ รอยคลำม่วงเขียว มันบอกถึงความซ้ำของก้นและไม่ต้องบรรยายถึงความเจ็บปวดที่ได้รับว่า มันเจ็บปวดขนาดไหน แต่ที่แน่น มันต้องเจ็บปวดแน่นๆหลังจากที่ได้เห็น พ่อบ้านคนนี้ลงโทษในครั้งนั้น ก็ได้ภาวนา อย่าให้ผมต้องโดนพ่อบ้านคนนี้ ถูกทำโทษเลย เห็นแล้วมันรู้สึกน่ากลัวขึ้นมา สุดท้ายก็ต้องลงเอยโดยการถูกทำโทษอยู่ดี และก็ไม่มีเคยมีเด็กคนไหนในสถานสงเคราะห์ที่ไม่เคยถูกทำโทษจากพ่อบ้านคนนี้เลย ไม่ว่าโทษนั้น จะหนัก หรือเบา เวลาที่พ่อบ้านจะทำโทษ แก่ใช้จะกฎแบบทหาร รวมถึงน้ำเสียงในการอออกปากสั่งให้ปฏิบัติ เสียงดุดัง ตะคอกใส่คล้ายกับ ครูฝึก ทหารเลย แล้วพ่อบ้านคนนี้ มีอาวุธเหมือนกัน ก็คือไม้รำกระบีและก็มีอีกสิ่งหนึ่งที่ขาดไม่ได้เลย ถ้าขาดมันไป คงจะทำอะไรไม่สะดวกเท่า นั้นก็คือนกหวีด ที่พ่อบ้านใช้เป่าเรียกพวกผมให้มารวมตัวกัน อยู่เป็นประจำ แกมักจะใส่ไว้ที่คอ
เมื่อเวลาทำโทษมาถึง พวกผมต้องรีบไปทันที ก่อนทีพ่อบ้าน จะมาถึง พวกผมจะไปรอ พ่อบ้าน ที่กลางสนามบาสในสถานสงเคราะห์ และก็เป็นสถานที จุดเด่นที่สุด แถมเป็นสถานที่ประจำในการลงโทษของ พ่อบ้าน อยู่เสอม ฉะนั้นจึงเป็นที่รู้กันว่าเด็กบ้านไหนที่ถูก พ่อบ้าน ทำโทษ จะต้อง มายืนรออยู่สถานที่แห่งนี้ที่เดียวเท่านั้น แล้วคนทั้ง สถานสงเคราะห์ ก็จะมองมที่เดียว เพื่อจะว่าดูวันนี้ พ่อบ้าน จะลงโทษแบบไหน และเรื่องสาเหตุอะไรที่เด็กบ้านนี้ถูกทำโทษ
เมื่อพ่อบ้านมาถึงพร้อมไม้รำกระบี่ ขออนุญาติใช้คำโบราญ( เพิ่ม บทสนทนา)
พ่อบ้าน / มาครบ...ทุกคนหรือเปล่า......นับเลขตัวเอง ชิ.......
จะยืนเป็นตอไม้ทำไม ด้วยน้ำเสียงที่ดุดันขึ้น เร็วสิเวลาที่นับ
เสียงให้มันดังๆด้วย
พวกผม / ไล่นับ เลขที่ประจำตัวของใครของมัน โดยเริ่มนับเลข น้อย ไปหามาก
หวังว่าคุณผู้อ่าน ยังไม่ลืมเลขที่ ของผมนะครับ ที่เคยบอกไว้ในเรื่อง
อาวุธสำคัญ ในช่วงที่ทำช้อนให้เป็นสิ่งยืนยัดว่าเป็นของ ผมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
คุณผู้อ่านที่ติดตามอ่านกันมาตลอด
พ่อบ้าน / รู้หรือเปล่าพวก* ว่าวันนี้ ถูกทำโทษเรื่องอะไร
พวกผม / ทะเลาะกันครับ ด้วยน้ำที่เสียงเบา
พ่อบ้าน / พูดไม่ดัง.....เสียงไม่ได้ยิน.......ฟังไม่รู้เรื่อง......... สก็อตย้ำ 20 ครั้ง 30 ครั้ง
เสียงตอบรับพวกผมเริ่มดังขึ้นนิดหนึ่ง 50 ครั้ง เสียงดังฟังมากขึ้น
20 ครั้ง ปฏิบัติ เริ่ม....
พวกผม / ก็นับไปจนครบ 20 ด้วยน้ำเสียง ที่เบาบ้าง ดังบาง และสก็อตย้ำไม่พร้อมกัน
พ่อบ้าน / นับเลขไม่พร้อมกัน ..........สก็อตย้ำยิ่งไม่พร้อมพียง พวกแก อยู่บ้านเดียวกันหรือเปล่า
ด้วยน้ำเสียงที่ตะคอกอย่างเสียงดัง สก็อตย้ำธรรดา มันดูง่ายไปใช่ไหม
ดีละ พวกแกจัดแถวใหม่ เรียงลำดับความสูงด้วย เด็ก เล็กอยู่กับเด็กเล็ก
เด็กอยู่โตกับเด็กโต แล้วยืนเรียงหน้ากระดาน กอดคอ ภายใน 2 นาที ปฏิบัติ เริ่ม...
พวกผม / ไม่รีบรอช้าปฏิบัติอย่างรวดเร็ว ไม่งัน ได้ถูกทำโทษเพิ่มขึ้นไปอีก
พ่อบ้าน / เริ่มรู้เรื่องกันแล้วสินะ พวกแก กอดคอกันแล้ว ต่อไปนี้ ถ้าสก็อตย้ำ อยู่
แขนเกิดหลุดจากคอ กระโดดไม่พร้อมเพียงกัน นับเลขไม่พร้อมกันอีก
ไม่ว่าจะเกิดจากคนใดคนหนึ่ง ก็จะต้องถูกทำโทษเพิ่ม ......เข้าใจไหม
สก็อตย้ำ 50 ครั้ง 30 ครั้ง 20 ครั้ง ปฏิบัติ........เริ่ม
พวกผม / มันเป็นครั่งแรกของพวกที่สก็อตย้ำ แบบนี้ มีหรือที่จะพร้อมเพียงกัน
กว่าจะพร้อมเพียงกันได้ ก็สก็อตย้ำไป 4 รอบ แทบล้าเลยครับ
พ่อบ้าน / พวกเธอยังไม่ได้เป่าประกาศให้คนทั้งสงเคราะห์รู้เลย ว่าถูกทำโทษเรื่อง
อะไร เดี่ยวไปวิ่งเป่าประกาศแล้วกัน และก็อย่าให้แตกแถว พร้อมกับประกาศ
ว่า “ ต่อไปนี้ บ้านผมจะไม่ ทะเลาะกันอีกแล้วครับ และจะรักกันเหมือนพี่น้อง ครับผม”
พูดดังๆด้วย โดยวิ่งรอบทั้งสถานสงเคราะห์ ทั้ง 3 รอบ
โดยที่พ่อบ้านจะยืนรอ อยู่สนามบาส 3 รอบ ปฏิบัติ..............วิ่ง
พวกผม / ก็วิ่งไปพร้อมกับประกาศไปด้วย ซึ่งในการวิ่งแบบนี้สำหรับพวกผม
เป็นเรื่องที่ปกติอยู่ เพราะวิ่งในตอนที่ออกกำลังกายอยู่ สม่ำเสอม เพียง
แต่ประกาศให้ดังเข้าไว้ ก็เลยไม่ต้องถูกทำโทษเพิ่มอีก และพวกผมก็วิ่ง
จนครบ 3 รอบ กลับยืนเข้าแถวที่เดิม
พ่อบ้าน / พวกเธออายไหมที่ ประกาศออกไปว่า บ้านพวกไม่รักกัน คงไม่อายละสิ พวก
เธอ แต่คนที่อายที่สุด แม่ที่ดูแลพวกเธออยู่ มันบ่งบอกได้เลย ว่าพวกเธอพูดไม่
ค่อยที่จะฟัง ถึงต้องลงโทษแบบนี้ไง........ เดี่ยวแม่พวกเธอจะมา และก็เชื่อฟัง
ดีๆ ไม่งันจะได้โดนไม้รำกระบี่แน่น
แม่ / มาถึงก็ออกคำสั่ง ให้พวกผมไปหา กิ่งไม้มาให้มากที่สุด ใครที่หามาน้อย
กว่า 3 ก็จะให้ พ่อบ้านลงลงโทษ โดยให้เวลา 3 นาที โดยที่ พ่อบ้านเป่านกหวีด
คือหมดเวลาให้มารวมตัวกันเหมือนเดิมตรงนี้ ไปได้
พวกผม / ก็รีบวิ่งไปหา กิ่งไม้มาทันที บางคนก็ฉลาด ใช้ไม้อันเดียวกัน ก็หักเป็นท่อนๆ
เมื่อพวกผมหากิ่งไม้ก็ย่องกิ่งไม้ที่แตกต่างกันออกไปและมาจากคนทิศทางกัน
พ่อบ้านเป่านกหวีด หมดเวลาในการค้นหา พวกผมก็กลับมารวมตัวเหมือนเดิม
แม่บ้าน / ได้ดูกิ่งไม้ของแต่ละคนก็ไม่มีใครต่ำ กว่า 3 จึงไม่มีใครที่ต้องถูกทำโทษ
และออกปากสั่งให้เอากิ่งไม้มากองไว้ข้างหน้าแถวให้หมด
ใครพอจะรู้ไหม ที่ แม่ได้ให้หากิ่งไม้มา เอามาใช่ทำอะไร
พวกผม / ไม่รู้ครับ บางคนก็ตอบ เอามาใช่เป็นไม้เรียวครับ
แม่บ้าน / เดี่ยวก็รู้ จึงเรียกเด็กให้มาเอากิ่งไม้ คน ละกิ่ง 1 กิ่ง แน่นนอนแหละครับ
ก็ต้องเลือกกิ่งไม้ที่ไม่หนาเท่าไร เด็กทุกคนเข้าใจว่า ต้องใช้กิ่งไม้เป็นไม้เรียว
แต่เปล่าเลยครับ แม่กลับบอกว่า ให้หักทิ้งไป
พวกผม / ก็ทำตามคำสั่งแม่ คือหักทิ้งไป ทุกคนก็สามารถหักได้กันหมด
แม่บ้าน / หักกิ่งไม้ได้หมดใช่ไหม.......ดีล่ะ แล้วออกคำสั่งต่อให้ออกมาเอากิ่งไม้
คนละ 7 กิ่ง แล้วนำไปหักเลย ใครที่มันหักไม่ได้ก็จะโดนพ่อบ้านลงโทษ
พวกผม / ปรากฏว่าไม่มีเด็กคนไหนที่จะสามรถทีจะหักกิ่งไม้ได้เลย แม้จะเป็น
เด็กโตก็ตามที่มีแรกเยอะ ก็ยังหักไม่ได้เลย นับประสาอะไรกับเด็กเล็ก
ก็มีเสียงบ่นออกมา (ใครวะจะหักกิ่งพวกนี้ได้ วะ)
พวกผมใจไปอยู่ตะตุ่มเลย เพราะกลัวจะถูกโดนตีพ่อบ้านมากที่สุด
แม่บ้าน / เห็นแล้วหรือยัง ด้วยน้ำเสียงตะโกนใส่พวกผม พวกเธอมันก็เหมือน กิ่งไม้ 1 กิ่งที่ไร้ค่า
ที่สามรถถูกหักอย่างง่ายๆ แต่เมื่อไรก็ตามที่กิ่งไม้มารวม ถึงแม้จะร้อยพ่อพันแม่มาคนละทิศทางกัน
ก็ไม่ต่างกับกิ่งไม้ที่แตกต่างกันออก แต่เมื่อมารวมกันแล้ว ก็ไม่มีใครที่จะสามรถหักกิ่งไม้ได้ เข้าใจหรือยัง
เดี่ยวพ่อบ้านก็จะลงโทษ เตรียมใจหรือยัง
พ่อบ้าน / ลงโทษด้วยการตี มันปวดมือไปเปล่าๆ พ่อมีบทลงโทษให้พวกเธอ นั้นก็เล่น
เรือบก สั่งเด็กทุกคน ที่มี เลขที่ คู่ กับ ขี่ เข้ากลุ่มตัวเอง แล้วนั่ง เป็นแถวตอนลึก ปฏิบัติ เริ่ม...
พวกผม / รีบทำตามคำสั่งที่บอกอย่างรวงเร็ว และได้เป็น 2 แถว ในแถว 1 จะ
มีเด็กเล็กและเด็กโตปะปนรวมกันอยู่ด้วย
พ่อบ้าน / ให้เด็กทุกคนนั่งลงพื้น สั่งต่อให้เอามือกอดอกคนนั่งข้างหน้า และก็ให้เอาขาเกี่ยวคนนั่งหน้าไว้
เวลาขยับที่ต้องขยับพร้อมกัน โดยใช้ก้นช่วยในการขยับ ห้ามขาดแถว เด็ดขาด
พวกผม / เล่นเรือบกไม่ค่อยขยับเลย ขยับ จึงต้องหันหน้ามาวางแผนกัน เด็กเล็ก
กับ เด็กโต ควรจะอยู่ตรงไหนของแถว หน้า กลาง หรือ หลัง เพื่อคอย
ที่จะเหลือกัน ( อันนี้ให้คุณผู้อ่าน ต้องเก็บไปคิดเล่นๆ ดูนะครับ)
สุดท้ายพวกผม ก็ทำกันได้ พร้อมมีเสียงหัวเราะและรอยยิ้มที่ให้กันแต่ก็
เจ็บปวดตรงก้นนิดหน่อยเพราะไถกับพื้นปูน สนามบาส นี้ มันไม่ใช่
สนามหญ้าฟุตบอลนี้ ที่มันจะนิ่ม
พ่อบ้าน / ก็แอบยิ้มที่มุมปากอยู่เล็กน้อย ไม่กล้ายิ้มมาก ต้องรักษาภาพ ของแก
เอาล่ะเล่นเรือบก ได้อะไรบ้าง ตัวแทนตอบมา คน 1 สิ....
พวกผม / ได้ความรักความสามัคคี เข้าใจปัญหา ซึ่งกันและกัน
พ่อบ้าน / ตอบได้ดีมาก และก็ทำตามอย่างที่บอก ด้วยละ คราวหน้าคง
ไม่ต้องมาเจอกันอีกละ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม พ่อไม่ชอบ.
เอาล่ะ เลิกแถวได้........
พวกผม / ตบมือ 3 ที แล้ว ก็เฮ...ดัง....... พวกผมดีใจสุดที่ไม่ต้องโดนพ่อตี เพราะว่าท่านใช้ไม้อ่อน
เป็นบทลงโทษพวกผม
การลงโทษโดยการ ตี ไม่ใช่เรื่องที่จำเป็นของพ่อบ้าน และแม่ บ้าน ซึ่งจริงๆแล้ว เรื่องนี้ไม่เคยอยู่ในใจท่านและท่านก็ไม่คิดอยากจะทำเลย แต่มันขึ้นอยู่โทษที่ก่อไว้ ว่าหนักหรือเบา เป็นไปได้ ท่านก็อยากหลีกเลี่ยงการ ตี ให้มากที่สุด เพราะเวลาที่ตี คนที่เจ็บสุด ไม่ใช่พวกผม แต่ คือ พ่อบ้าน และแม่บ้าน....รวมถึงบรรดาเจ้าหน้าประชาสงเคราะห์
*******************************************************************************************
โปรดติดตามอ่านสถานสงเคราะห์...บ้านเกิด..ผม มุมมืด 1 ได้วันเสาร์ที่ 21 มกราคม 2555
ผมลูกชิ้น สวัสดีครับ คุณผู้อ่าน บ๊ายๆๆ....บ๊าย
