*** คำเตือนก่อนอ่าน***
หากมีตัวหนังตัวสือ ตัวใดที่เขียนผิดเพี้ยนไป หรือก่อให้เกิดความหมายผิดไป
ผม ลูกชิ้น ต้องขอ กล่าวคำว่า ขอโทษครับ กับคุณผู้อ่านทุกท่านเป็นอย่างยิ่ง
*********************************************************************************************
ปลาทูตัวเดียวพาเน่าทั้งเข่ง หรือจะสู่ กิ่งไม้สามัคคี 2
และแล้วก็ถึงเวลาตอนเย็น ใจผม ซักร้อนๆ หนาว ๆ ยังไง ก็ไม่รู้ บอกไม่ถูก รู้เพียงแต่ว่า มีความรู้สึกที่ ไม่คอยดีเท่าไรนัก เพราะเห็น แม่ได้ เตรียม ไม้เรียว ประมาณสัก 4 - 5 ไม้เรียว กะว่า ไม้หักเมื่อไร ก็มีไม้สำรองทันที และในไม่ช้าเวลานั้นก็มาถึง แม่ เรียก เด็กทุกคน มารวมตัว กันในบ้านให้ เมื่อมาครบ กันหมดแล้ว จึงให้เพื่อนผมปิดประตูหน้าบ้าน และหลังบ้าน รวมถึงหน้าต่างด้วย เพราะแม่รู้ดีว่า เวลาที่โดนตีแล้ว เด็กมักจะวิ่งออกไปร้อง ไห้ ข้างนอกบ้าน เวลาที่เรียกตัวเข้ามา มันเรียกตัวเข้ามายากและเหมือนเคย แม่เองแหละครับ ก็ต้องเป็นคนไปลากตัวเข้ามาบ้าน แล้ว ยิ่งนี้ทำโทษเด็กทุกคนก็ลองคิดดูซิครับ คุณผู้อ่าน มันเหมือน จับปูใส่กระด้ง เลย
การลงโทษในลักษณะนี้ จะลงโทษเริ่มตั่งแต่ เด็กที่มีหมายเลขประจำตัวที่ 1 จนถึงหมายเลข สุดท้ายของเด็กคนนั้น และจากนั้น ก็เปลี่ยนมาตี เด็กที่มีหมายเลขสุดท้าย ย้อนคืนมายันเด็ก หมายเลขที่ 1 เหมือนเดิม และจะลงโทษแบบนี้ สลับกันไปมาจนกว่า จะมีคนยอมรับผิด ตอนที่ผมอยู่นั้น มีเด็กในบ้าน ทั้งหมด 28 คน เกือบ 30 กว่าคน คุณผู้อ่านอย่าพึ่งเข้าใจผิดนะครับ ว่าทำไมเด็กถึงดู มีน้อย จริงๆแล้ว ผมไม่ได้กล่าวถึง เด็ก ทั้ง สถานสงเคราะห์เลย เพราะในสถานสงเคราะห์ มีบ้านทั้งหมด 6 หลัง แต่ละหลัง มีเด็กประมาณ 28-30 คน ที่ผมจะเล่านี้ เปรียบบ้านผมเป็นตัวแทนในสถานสงเคราะห์ที่มาเล่าโดยรวมทั้งหมด ( เหมือนจะเริ่มเล่านอกเรื่อง ไปซะแล้ว) มาเข้าเรื่องกันต่อ เลยครับ คุณผู้อ่าน หลังจากที่ ปิดประตู ฯลฯ ไปเรียบร้อยเด็กทุกคนมายืน เป็นกลุ่มๆเลย
( เพิ่ม บท สนทนา)
แม่ วันนี้ ปิดประตูตีแมว จนกว่า ไอ้แมวขโมยตัวนั้น มัน ยอมรับผิด
ด้วยน้ำเสียงที่เริ่มโมโหขึ้น พร้อมกับหยิบ ไม้เรียวให้โอกาสมามากพอแล้ว
มาเรียง คิว ตามหมายเลย กันมาเข้าเลย เริ่ม เด็กที่ คน 1 2 3 ฯลฯ กอด อก
และตีที่ก้นทันที อย่าแรง
พวกผม โอ๋ย.......( เจ็บซิครับ) มือจับที่ก้นไว้ และเริ่มมีเสียงร้องไห้ดังขึ้น
เรื่อยๆ โดย เฉพาะกับ เด็กเล็กที่ อดทนต่อความเจ็บปวดไม่ไหว จึงมีน้ำตาออกมา
ส่วนเด็กโต ก็มี น้ำตาไหลอออกมา แต่ไม่มีเสียงร้องไห้เมื่อสินสุด คนสุดท้าย
แม่ เห็นไหม น้องๆเพื่อนๆ เธอ เขาร้องไห้ อย่างงี่ ไม่สงสาร หรือไง
ใครที่มัน ขโมย ก็ ออกมา ยอมรับผิดซิ ไม่งันต้องเจ็บอีกนะ
ไม่มีใคร ยอมรับ.......ใช่ไหม ด้วยน้ำเสียง ที่ตะโกน
มา เรียงคิว เข้ามาเลย เริ่มจากเด็กที่หมายเลย สุดท้าย กอด อก
พวกผม โดนตี เป็นรอบที่ 2 ความเจ็บปวด ทวีคูณเพิ่มขึ้นมา เด็กโตบางคน
เริ่มมีเสียงร้องไห้ ขึ้นมาแต่ไม่ดัง เท่ากับเด็กเล็ก ระหว่างที่ ตีอยู่นั้น
ไม้เรียวเกิดหักขึ้นมา แม่ก็ไปหยิบ ไม้เรียว อันใหม่ ที่เตรียมไว้อยู่แล้ว
และก็ตี ต่อ จนครบทุกคน
แม่ ฉันลงโทษ พวกเธอขนาดนี้ ไอ้คน ขโมย ทำไม ไม่ยอมรับผิด ซะที
ต้องให้ น้องๆ เพื่อนเธอๆ เจ็บถึงขนาดไหน ถึงจะยอมรับผิด
หือ... ไอ้คนขโมย..... ด้วยน้ำเสียงอ่อนลง พร้อมกับเริ่ม มีน้ำตาที่เริ่มไหล
ออกมา อย่างช้า ๆ ทำไม ถึงเป็น คนแบบนี้...... ฮะ อยาก ได้ อะไร
ก็มาบอก แม่ มาซิ ทำไมต้อง มา ขโมย ด้วย ในประโยคนี้แหละครับ
ที่ผมจำใส่ใจได้ดี ถ้าหากพวกเธอ เป็น คนขโมยอยู่ ตอนนี้ มันจะติดนิสัยไปยันโต
เวลาที่คนนอก สถานสงเคราะห์ เขาจับได้ หรือจะเป็น ตำรวจ ก็ตามที่ เขาก็ต้องคิดว่า
สถานสงเคราะห์ที่เธออยู่ นี้ มีแต่เด็กที่ขี้ขโมย ทั้งนั้น เขาไม่ได้ไดเจาะจงซื่อ
พวกเธอ เป็นรายบุคคลไป ทำงี่มันก็ไม่ต่าง ปลาทูตัวเดียว พาเน่าทั้งเข่ง เข้าใจไหม
ยังไม่มีคนยอมรับ ผิด อีก หรอ......หื... มาเรียงคิว เข้าเลย โดนตี
เป็น รอบ ที่ 3 แม่ ก็ตีไป ไม่ถึงกี่ คน เท่าไร ก็กว้างไม้เรียวทิ้งไป
พร้อมกับวิ่ง ไป ผลัก ประตูหลังบ้าน ออกไปร้องไห้
พวกผม ร้องไห้เสียงดัง ลั่น บ้าน แต่เข้าใจความรู้สึก ของแม่ ดี
ว่าแม่ ไม่ชอบการลงโทษแบบนี้เลย เพียงแค่อยากหา
คนที่ขโมยเท่านั้น เพื่ออยาก จะสาเหตุที่ขโมยไป มันเพราะอะไร
แม่ เข้ามาในบ้าน พร้อมกับ เช็ดน้ำตา สั่งพวกผม ไปสวดมนต์ และก็เข้านอน
ไปเลย วันนี้ งดดู ทีวี และพรุ่งนี้ จะตัดเงินค่าขนม ของพวกเธอ
ทุกคน ในเมื่อ ไม่ใครยอมรับผิด ก็ต้อง โดนลงโทษอย่าง นี้แหละ
การลงโทษในครั้งนั้น ถือเป็นการลงโทษ ที่ ทำให้แม่ปวดใจมากที่สุดพร้อม สูญเสียน้ำตาที่เสียใจ ในสิ่งที่แม่ทำไป เพราะความรัก ความห่วงใย ต่อเด็กอย่างพวกผม ถึง ไม่ ใช่ ลูกแท้ๆ ก็ตาม สำหรับ ผมและเพื่อนๆ ก็ยังคง คิดถึง แม่คนนี้ อยู่เสอม แล้วก็จะรักแม่คนนี้ตลอดไป ถึงไม่ใช่ แม่แท้ๆ ก็ตาม
************************************* *******************************************
โปรดติดตามอ่านสถานสงเคราะห์...บ้านเกิด..ผม ปลาทูตัวเดียวพาเน่าทั้งเข่ง หรือจะสู่ กิ่งไม้สามัคคี 3
ได้ในวันอาทิตย์ 15 มกราคม 2555
ผมลูกชิ้น สวัสดีครับ คุณผู้อ่าน บ๊ายๆๆ....บ๊าย
