หน้าแรก ตรวจหวย เว็บบอร์ด ควิซ Pic Post แชร์ลิ้ง หาเพื่อน Chat หาเพื่อน Line หาเพื่อน Skype Page อัลบั้ม แต่งรูป คำคม Glitter สเปซ ไดอารี่ เกมถอดรหัสภาพ เกม วิดีโอ คำนวณ การเงิน
ติดต่อเว็บไซต์ลงโฆษณาลงข่าวประชาสัมพันธ์แจ้งเนื้อหาไม่เหมาะสมเงื่อนไขการให้บริการ
ดูรายการโปรด เพิ่มเป็นรายการโปรด

 วันนี้..ตื่นมาฉันยังมีชีวิตอยู่..เย่! 

วันที่ 11 ธันวาคม 2562

11/12/62

     เมื่อวานวันหยุด..ฉันไม่ได้ไปทำงาน..และนอนเบื่อๆอยู่ห้องคนเดียว..ช่วงนี้รู้สึกเบื่อๆอาหาร..กินอะไรก็ไม่อร่อย..เมื่อวานตอนบ่ายๆเปิดหนังดูเลยทอดปลาหมึกกินเล่น(เพราะเคยทอดกินที่บ้านแม่แล้วมันอร่อยดี) แต่ที่ห้องฉันไม่มีเตาแก๊ส..ฉันใช้เป็นกระทะไฟฟ้าแทน..แล้วด้วยน้ำมันที่จะทอดก็หมด(ขี้เกียจออกไปซื้อ)เหลือก้นขวดอยู่หน่อยนึง..เลยเปิดไฟทอดทั้งอย่างงั้น(ถ้าน้ำมันน้อยมันจะร้อนและไหม้เร็ว)และด้วยความที่ปลาหมึกมันเป็นปลาหมึกแห้ง..เอาลงแป๊บเดียวก็ไหม้แล้ว..ฉันเลยมุ่งความสนใจไปที่ปลาหมึกอย่างเดียว..พอเอาลงปุ๊บเขี่ยๆให้มันกระจายๆ..และวิ่งไปหยิบจาน..พอมาก็รีบเอาขึ้น (เพราะไฟแรงมาก..ปรับไม่ได้) โอเคทัน..หน้าตาดูดี..ไม่ไหม้ว่ะ..ฮ่าฮ่าฮ่า..รอด..จากนั้นก็ยกจานปลาหมึกมานั่งดูหนังต่อ..ดูไปสักพักใหญ่ๆ..รู้สึกอากาศไม่ถ่ายเท(ห้องฉันอยู่ชั้น 7 เปิดประตูเข้ามาเจอโถงแล้วเป็นบานเลื่อนกระจกเปิดไปเป็นระเบียง..และปกติเป็นคนไม่ชอบเปิดบานเลื่อน..กลัวคนปีน) รู้สึกได้กลิ่นน้ำมันไหม้เลยเดินไปเปิดบานเลื่อนสูดอากาศ..(ปกติเวลาทำอาหารในห้องจะคลุ้งไปด้วยกลิ่นอาหารเป็นปกติ) พอหันกลับเข้ามา..ควันโขมงเต็มห้อง..โอ้ไม่นะ! ฉันลืมปิดไฟกระทะไฟฟ้า..ตอนนี้คือเหม็นไหม้มาก..รีบวิ่งไปตะครุบสวิชต์ปิดไฟถอดปลั๊กแล้วยกไอ้นั่นออกไปที่ระเบียงอย่างไว..โชคดีที่สัญญาณเตือนภัยไม่ดัง..ซึ่งภาพในหัวตอนหันมาเห็นควันครั้งแรก..คือสปริงเกอร์สาดลงมาเป็นห่าฝนทั้งห้องเปียกปอน..แต่..ไม่..มันไม่เกิดขึ้น..ไม่งั้นทั้งตึกคงแตกตื่นกันหมด..ฉันยืนจ้องไอ้กระทะนั่นอยู่นาน..พอเห็นว่ามันยังนิ่งไม่มีไฟลุก..ไม่ระเบิดตูมตาม..จะมีก็แต่ควันมหาศาลที่รอดช่องระหว่างฝาปิดออกมา..ฉันกลับมาจัดการกับควันที่เหลือในห้อง..ใช้พัดลมจิ๋วสองตัวเป่าก็ไม่ค่อยได้ผล..พลังแรงลมน้อยมากค่ะ..แต่ระหว่างที่รอเจ้าตัวจิ๋วสองตัวเป่าอยู่นั้น..ฉันเริ่มรู้สึกไม่ดี..กลิ่นไหม้มันเหม็นมากๆ..เหม็นจนแสบจมูกและแสบตาด้วย..ตอนนั้นวิ่งพล่านอยู่ในห้อง..น้ำตาไหลลืมตาก็ไม่ได้หลับตาก็ไม่ได้..อารมณ์เหมือนตอนหั่นหอมหัวใหญ่..แต่นี่ฉุนกว่าหอมหัวใหญ่เยอะ..ฉุนจนมึนหัวคลื่นไส้เลยนะ..คือกลิ่นมันเหมือนเผาอะไรที่เป็นยางอ่ะ..กลิ่นแบบนั้นเลย..อ่าา..กลิ่นเหมือนยางมะตอยด้วย..(ตอนค่ำๆมาเปิดฝาดูผลงาน..หือออ..อย่างกะน้ำมันเครื่อง..คือมันทั้งข้นแล้วก็ดำปี๊ดปี๋เลย) แล้วด้วยความที่เป็นคนไม่ค่อยฉลาด..(แต่ดูจากเหตุการ์ที่ผ่านมาคงเรียกได้เต็มปากว่าโคตรโง่) พอเห็นว่าควันมันเริ่มจางๆแล้วเริ่มมองไม่เห็น..จะมีก็แต่กลิ่นเจ้าปัญหา..ฉันเลยปิดบานเลื่อนแล้วเปิดแอร์เพราะคิดว่ามันจะช่วยปรับอากาศให้มันดีขึ้นและคิดว่ากลิ่นมันจะหายไปด้วย..แต่ด้วยความที่มันมีมวลก๊าซสารพัดที่เกิดจากการเผาไหม้..ที่ฉันสรรค์สร้างขึ้นมา..สิงสถิตอบอวลกันอยู่ในห้อง..พอแอร์เริ่มเย็น..ฉันก็คิดว่ามันจบแล้ว..ขึ้นมานอนแผ่บนเตียง..ดูหนังต่อ..ไม่อ่ะ..มันยังไม่หาย..กลิ่นยังเหมือนเดิม..แสบตาก็เท่าเดิม..วิ่งไปล้างน้ำรอบที่ล้านแปด..ออกมาๆแสบต่อ..ฉันเลยปิดแอร์แล้วเปิดบานเลื่อนหลังบ้านออกกว้าง..ไม่สิฉันเปิดบานเลื่อนแต่ไม่ได้ปิดแอร์..ตอนนี้อากาศในห้องหายใจไม่ได้แล้ว..เลยโหล่หัวออกไปนอกห้องสักพักกลับเข้ามาหยิบกุญแจล็อคห้องแล้วหนีออกจากห้องไปสูดอากาศเป็นปลาขาดน้ำตรงหน้าต่างน้อยที่เปิดเป็นช่องลมอยู่หน้าลิฟท์..ใครออกจากลิฟท์มาเป็นต้องผงะกันทุกคน..คงสงสัยว่าอิเพิ้งนี่เป็นอะไร..เพราะสภาพฉันมันไม่ได้เตรียมตัวอ่ะ..ไม่ได้ดูตัวเองในกระจกด้วย..มันคือชุดนอนอยู่บ้านอ่ะ..ตื่นมายังไม่อาบน้ำ(เพราะหนาว) กางเกงนอนย้วยๆ..ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง..จับกุญแจได้แล้วหนีตายออกจากห้องเลยอ่ะ..พอยืนสูดอากาศจนอิ่มปอดฉันก็มานั่งหลบมุมอยู่บันไดหนีไฟ..ไม่กล้าไปไหนไกล..รวมถึงไม่ลงไปหน้าล็อบบี้เพราะสารรูปตัวเอง..ฉันนั่งโง่ๆรอให้ห้องหายเหม็นอยู่ราวๆครึ่งชั่วโมงได้..พอกลับเข้ามากลิ่นยังไม่ดีขึ้น..นี่ขนาดเปิดแอร์ไล่ด้วยนะ..เลยหาทางให้อากาศมันถ่ายเทเยอะๆ..เลยเปิดประตูหน้าห้องค้างไว้..โอ้ววว..มันได้ผล..ลมตีหน้าอย่างแรง..อยากเปิดไว้ทั้งวัน..ใช้ทฤษฎีให้อากาศใหม่เข้าไปแทนที่อากาศเก่า..ให้ลมหน้าประตูเป่าอากาศเสียไปออกหลังบ้าน..แต่ก็นะ..มันเปิดนานไม่ได้ไง..ที่พักฉันมันเป็นทั้งรายเดือนรายวันลูกค้าส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติ..สรุปคือกลัว..คนมันพลุ้งพล่านใครเป็นใครเราก็ไม่รู้..ไม่อยากเปิดห้องนานๆ..ฉันปิดประตูแล้วเข้าไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาใหม่ให้สดชื่น..สรุปไม่รู้ว่าควันมันออกไปแล้วหรือจมูกฉันมันพังจนไม่รับกลิ่นอันนี้ฉันก็ไม่แน่ใจ..เมื่อวานฉันผจญเพลิงอยู่ในห้องคนเดียว..ง่วงนอนก็ไม่กล้านอน..กลัว..ยิ่งคิดว่าตัวเองสูดไอ้สารเผาไหม้นั่นไปเยอะแค่ไหนฉันก็ยิ่งนึกถึงคนที่เขาฆ่าตัวตายโดยการปิดห้องรมควันตัวเอง..ฉันนึกถึงพวกเขา..แล้วก็ยิ่งกลัวตัวเองเป็นอะไร..ฉันว่าเอฟเฟคที่ฉันได้จากควันพวกนั้นคือเนี่ยแหละ..ประสาทหลอน555 จริงๆมันแค่วิตกกังวลมากเกินไป..ด้วยความที่ความรู้น้อยด้วย..เลยเดามั่วๆและคิดไปเองเก่ง..และนั่นแหละก่อนนอนเมื่อคืนนี้ฉันนอนคิดว่าจะไลน์ไปบอกแม่บอกที่ทำงานดีไหมว่าวันนี้ฉันเจออะไร..บอกแม่เผื่อแม่มารับวันศุกร์แล้วติดต่อเราไม่ได้..หรือพรุ่งนี้เราไม่ได้ไปทำงานพี่ในทีมจะได้รู้ว่าเราเป็นอะไร..สรุปก็ไม่ได้บอกใคร..ได้แต่ภาวนา..แล้วก็ลุ้นเอาว่าพรุ่งนี้จะตื่นขึ้นมาไหม..และนี่ก็เป็นเหตุผลที่ฉันตั้งชื่อไดอารี่ว่าชื่อนี้.

 

 

 

เจ้าของไดอารี่

กำลังทำอะไรอยู่
ไม่ได้อัพเดทสถานะมาช่วงหนึ่งแล้ว
595 วันที่ผ่านมา

monotone27
ความสนใจ:
เพลง, นิยาย/งานเขียน, สัตว์เลี้ยง
<<ธันวาคม 2562>>
อา. จ. อ. พ. พฤ. ศ. ส.
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031

สถิติผู้เยี่ยมชม

ผู้เยี่ยมชมวันนี้ 13 คน
ผู้เยี่ยมชมทั้งหมด 47,098

ไดอารี่เพื่อนบ้าน

monotone27 ยังไม่มีไดอารี่เพื่อนบ้าน

อัลบัมโหวตของ monotone27

monotone27 ยังไม่มีอัลบัมโหวต

ไดอารี่ที่อัพเดทล่าสุด

โดย พงษ์ศักดิ์ หิรัญเขต
พี่แท~ถ้าหนูได้พี่หนูจะตั้งใจเรียนค่ะ[หลบทีนฟานี่]
';