วันนี้ก็ตื่นเช้าตามปกติ ไม่มีอะไรแตกต่าง อยากได้งานเร็วๆจังเลย แต่ยังไม่มีงานที่ถูกใจ ทำทั้งที่ก็ต้องเป็นอะไรที่เราสะบายใจ ไม่อยากเข้าๆออกๆ วันนี้ไม่มีรถใช้เลยก็เลยเอาจักรยานไปเติมลมยางที่ร้านแถวๆบ้านนี่แหละก็ดีนะ เอาจริงๆก็ไม่ค่อยได้ไปไหนหรอกแค่วนไปวนมาในกุดน้ำกินก็เท่านั้นแหละ ชีวิต
ช่วงเย็นก็ทบทวนพระคัมภีร์มอรมอนเล็กๆน้อยๆ อ่านถึงมอรมอน6 ก็แค่รู้สึกว่า ทุกคนต้องแสดงบทบาทของตนเองไม่ว่าจะเป็นใครอยู่ในยุคไหนก็ตาม ข้าพเจ้าอยู่ในยุคปัจจุบันก็ต้องทำหน้าที่ของตนเอง แต่ก็ต้องไม่ลืมว่า ทุกยุคทุกสมัยจะมีพระหัตถ์ของพระเจ้าเสมอ และข้าพเจ้ารู้สึกว่า ถ้าอยู่ใกล้กับพระวิหารจัดีด้วย อาจจะมีการนำทางหรือการเปิดเผยที่ชัดเจนขึ้น เพราะช่วงนี้ข้าพเจ้าต้องสร้างเนื้อสร้างตัว และข้าพเจ้าไม่มีพ่อแม่ให้ความช่วยเหลือ เป็นเด็กกำพร้านั้นแหละ เพราะต้องลองผิดลองถูกกับชีวิตค่อนข้างเยอะเสียเวลาไปเยอะ ถ้าได้เห็นแบบอย่างจากพ่อแม่เหมือนคนอื่นๆ ชีวิตอาจจะไปได้เร็วกว่านี้ สิ่งที่มีอยู่ตอนนี้ก็แค่อดมื้อกินมื้อไปวันวัน ถ้ามีโรคภัยเข้ามาก็เรียบร้อยตายห่าอย่างเดียว ชีวิตบัดซบ ไร้ซึ่งคุณค่า
