รถยนต์สีขาวและดำ
เคยจอดเคียงคู่ อยู่หน้าอาคาร
บันไดสูง 5 ชั้น
ที่เคยขึ้นลง..จนเป็นเรื่องปกติ
ม่านหน้าต่าง..สีแดง
ที่ยามย้อนแสง สีที่แดง ก็ยิ่งแดงฉาน
โต๊ะเขียนหนังสือริมระเบียง
เคยเป็นที่จมจ่อม อยู่ได้เป็นเวลานานๆ
อาหารปิ่นโต
ที่เคยได้อิ่ม..โดยไม่ต้องเดินหา
ตุ๊กตากระดาษ กับชั้นวางข้างฝา
ที่เคยประดับประดาอยู่เต็มห้อง
....ทุกสิ่งทุกอย่าง...
ล้วน..เป็นภาพวันเก่า
ที่ในวันนี้...ไม่มีให้เห็นอีกแล้ว
...
หลายๆภาพ ของวันในอดีต
เป็นความสุข..ที่ครั้งหนึ่ง..ชีวิตได้พานพบ
กับเรื่องราวเกินคาดฝัน....
เรื่องราวของนกน้อย...ที่กล้าโบยบินออกมาจากกรง
โผบินสู่ฟ้ากว้างๆ เผชิญทั้งแสงแดด และสายลมฝน
โดยที่แววตานั้นยังสดใส..เจือแจ๋วร้องเพลง
ไปกับสิ่งที่ได้ตัดสินใจสู่วิถีของความอิสระ
เสรีภาพที่มาพร้อมกับความรัก
ที่เป็นแรงบันดาลใจ..ทำให้โลกของความฝันเป็นไปได้
โลกที่หลายๆคนขลาดกลัว..และเชื่อว่าไม่มีอยู่จริง
ทั้งที่...อยู่ในหัวใจเราเองเสมอ...ทุกๆครั้งที่เรารู้สึก
ทุกๆครั้งที่เราอยากโผบิน... เราก็เริงร่า เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
ถ้าเรารู้สึกเสรี เมื่อนั้นหัวใจเรา..ก็อิสระ
เราจะพบว่า ปีกของเรากางไปไกล
โบยบินผ่านทั้งความฝันและความเป็นจริง
..
เรื่องราวเก่าๆ ภาพของวันวาน ก็ยังคงอยู่เช่นนั้น
เมื่อใดที่เราอ่อนแอ ท้อแท้ เราก็เก็บเกี่ยววันในอดีต มาเติมให้เต็ม
เป็นกำลัง เป็นพลังใจ ให้มุ่งหน้าต่อ ไปสู่วันข้างหน้าที่สวยยิ่งกว่า
ไม่มีปัญหาใดในตอนนี้ ยากไปกว่า..ตอนที่เราเริ่มต้น
เพราะนั่นเป็นเรื่องแสนยากที่สุดแล้ว...ที่เราก้าวผ่านมาได้
...
ทุกวัน ยังมีเรื่องเล็กๆน้อยๆ ให้เราได้พบ
ในเรื่องเล็กน้อยเหล่านั้น...ขอเพียงมีรอยยิ้ม
ทุกสิ่งอย่าง..ก็เปลี่ยนเป็นเรื่องอัศจรรย์ได้
เหมือนเมื่อครั้ง..ที่เรามาพบกันที่ทะเล
ในฤดูหนาวอันแสนอบอุ่น..
...