ความทรงจำของผมอยู่ในสายฝน แสงแดด อยู่ในสายลม
อยู่ในต้นไม้ดอกไม้ใบหญ้า
อยู่ในถ้วยกาแฟ เก้าอี้ไม้ ในชิงช้า
ในหนังสือ ในตัวอักษร
หรือแม้แต่ในความรู้สึก ในความคิดคำนึง
อยู่ร่ายรอบตัวผม ทั้งยามตื่นและยามฝัน
ทุกๆโมงยาม ความทรงจำยังคงเต็มเปี่ยมด้วยรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ
ความอบอุ่นเล็กๆในช่วงโมงยามน้อยนิด
ผ่านไปพร้อมกับความสุข ผมยังจำเสียงคลึ่นซาดซัดหาดทราย
เสียงสายลมพัดเส้นผมปลิวไหว
จำดาวหลายดวงทอแสงระยิบยับบนฟากฟ้ายามค่ำ
จดจำคืนวันอันหนาวเย็น ที่มีเราเพียงลำพัง บนหาดทรายว่างเวิ้ง
นั่นคือความทรงจำทีแสนพิเศษ
ที่ย้อนคืนวันกลับไปทีไร หัวใจก็พองโต
ความทรงจำดีๆเพียงเรื่องหนึ่งเรื่องเดียว
ก็นำพาชีวิตมาไกลถึงเพียงนี้ คอยเป็นเพื่อน เป็นกำลังใจ
และนำชีวิตเดินไปเบื้องหน้าฝ่าขวากหนามได้อย่างไม่หวั่นกลัว
เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ที่เราได้ทำ ได้สร้างความทรงจำหนึ่งเดียวนั้นร่วมกัน