19 พฤษภาคม 2565
วันนี้ฉันมีความสุขขึ้นมา 1,000% (จากแชทของคนที่เราให้ความสำคัญและคิดถึงมาตลอด)
จากสองสามวันหลังจากกลับจากบ้านแม่..พอกลับมาทำงาน(ที่นี่)ความสุขฉันติดลบไปสามสิบแปดล้านล้านเปอร์เซนต์..มันทั้งเบื่อ(ตัวเอง) ทั้งเหนื่อย(ใจ) ทั้งเครียด ทั้งกดดัน โดนด่าโดนว่า..โดนเลือกปฏิบัติ..ยิ่งสองวันมานี้คือร้องไห้บ่อยมาก..มันเศร้า จ่มดิ่งอ่ะ จากที่นั่งทำงานอยู่ดีๆก็น้ำตาไหล..ร้องไห้ออกมาเฉยเลย..รู้สึกว่าช่วงนี้เปราะบาง อ่อนไหวเอามากๆ..ปกติคือจะไม่เป็นแบบนี้นะ (ไม่ได้เข้มแข็งอะไรหรอก..เก็บอาการเก่งเฉยๆ) แต่ตอนนี้เสแสร้งแกล้งทำเป็นเข้มแข็งไม่ได้เหมือนเดิมแล้ว..พอมันได้ร้องครั้งแรก..ครั้งต่อๆมามันก็ร้องออกมาได้ง่ายเหลือเกิน
วันนี้ขอบคุณเพื่อน ขอบคุณเธอคนนั้น มากๆ..มันทำให้ฉันกลับมามีพลังงานขึ้นมาอีกครั้ง..ขอบคุณที่ทำให้ฉันดูสำคัญและมีค่า..ฉันดีใจและมีความสุขมากๆเลยวันนี้..ไม่คาดฝันว่าเธอจะตอบกลับมาได้น่าปลื้มแบบนี้..ฉันดีใจจริงๆ
