เคยรู้สึกไหมว่า..สิ่งที่เราทำไปในแต่ละวันนั้นมันไม่ได้ดั่งใจตัวเอง...เหมือนรู้ตัวละว่าพรุ่งนี้จะมีเรื่องดีๆเกิดขึ้น..แต่พอถึงสถานการณ์จริงๆมันกลับไม่ได้เรื่อง..พอกลับมาถึงบ้านทีไรก็จะนึกย้อนไปถึงperformanceของตัวเองที่ได้ทำลงไปคือมันไม่ได้ดั่งใจอย่างที่คิดไว้..ฉันไม่ได้จะทำแบบนี้..ฉันไม่ได้อยากจะพูดแบบนี้..ไม่รู้ตัวเองเป็นบ้าอะไรเหมือนกัน..แล้วหลายครั้งฉันก็ทำมันพัง..เรื่องดีๆที่มันควรจะเกิดกลับออกมาแย่..และแน่นอนมันไม่ใช่สิ่งที่เราคิดไว้..ฉันรู้นะ..ฉันรู้ตัวเองดี..ฉันรู้ปัญหาที่เกิด..รู้ว่าผลลัพธ์แย่ๆที่มันออกมามันเกิดเพราะอะไร..และฉันก็รู้วิธีแก้ไข..และสัญญากับตัวเองไว้ว่าครั้งต่อไปมันจะไม่เป็นแบบนี้อีกแล้ว..เราต้องควบคุมสถานการณ์นั้นได้..แต่น่าแปลกที่ฉันก็ทำมันไม่ได้สักที..ลึกๆฉันรู้นะว่าฉันมีปัญหาเรื่องการแสดงออก..การสนทนา..การวางตัว..ซึ่งถ้ายอมรับความจริงก็จะเห็นว่าปัญหาที่เกิดมันรุนแรงมาก..แต่ฉันจะเป็นคนธรรมดาปกติเมื่ออยู่กับเพื่อนสนิทที่พวกเขารู้จักตัวตนของฉัน..ฉันผ่อนคลายและวางใจที่มีพวกเขาอยู่ข้างๆ..แต่ถ้าเป็นคนที่ไม่รู้จักแล้วต้องมาอยู่ด้วยกันมาทำกิจกรรมร่วมกัน..มันทำให้ฉันอึดอัด..เหตุเพราะความที่มีอัธยาศัยเรียกได้ว่าติดลบ..มันทำให้ฉันอยากหายตัวไปจากสถานการณ์นั้นๆที่ฉันเผชิญอยู่..ฉันพยายามแล้ว..ฉันพยายามปรับส่วนติดลบที่มันเป็นปัญหาที่ว่านี้ให้มันดีขึ้น..ฉันรู้ตัวว่าฉันเข้าสังคมไม่เก่ง..เป็นคนชอบอยู่คนเดียว..เคยคิดว่าคุยไม่เก่งก็ไม่เห็นเป็นไรฉันอยู่คนเดียวของฉันก็ได้..สบายใจแถมไม่ต้องวุ่นวายกับใครด้วย..แต่เมื่อโตขึ้น..ฉันรู้แล้วว่าสิ่งนี้มันสำคัญแค่ไหน..เราจะอยู่คนเดียวแบบที่เคยทำไม่ได้..เราต้องเจอผู้คนต้องมีคนอื่นเข้ามาอยู่ร่วมกันในชีวิตประจำวันของเรา..ทุกอย่างมันบีบบังคับ..มันเป็นมารยาททางสังคม..เราต้องเอาตัวเองเข้าไปอยู่ร่วมกับคนอื่นให้ได้ในการดำรงชีวิต..และสิ่งนี้แหละที่ฉันยังทำมันไม่ได้สักที..
ฉันสบายใจที่จะอยู่คนเดียว..แต่ฉันคงต้องเฟคต้องฝืนความรู้สึกตัวเองเพื่อที่จะอยู่ท่ามกลางสังคมนั้นๆต่อไปให้ได้..ฉันไม่รู้ว่าจะทำมันได้หรือเปล่า..ฉันเบื่อจัง
