วันนี้ช่วงบ่ายๆก็เดินทางไปเจอกับผู้สอนศาสนาที่โบสถ์ ตอนบ่ายสาม จริงๆช่วงบ่ายโมงผู้สอนศาสนานัดไปสอน ซ.เอ๋ ที่บ้านหนองบัว แต่ ไม่สะดวกเพราะต้องบรีฟงานกับ บริษัทที่จะไปทำงานด้วยเรื่องของการเดินทางก็เลยไปกับผู้สอนศาสนาไม่ได้น่าเสียดาย วันนี้มีว่าที่พนักงานที่บริษัทหนึ่งที่จะไปทำงานด้วย เขาทักมาหา ค่อยยังชั่ว รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง นึกว่าจะไม่มีใครสนใจเราซะแล้ว ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เมื่อไปถึงมันจะลำบากนิดนึงในการสร้างสัมพันธ์กับพนักงานแต่ไม่ค่อยยากเท่าไหร่ ฉะนั้นการมีเพื่อนถือเป็นลาภอันประเสริฐละกัน
***บันทึกแห่งความสำเร็จคือมีคนทักมาเพื่อเป็นที่ปรึกษาษาในการทำงานเป็นไปตามสิ่งที่ตั้งใจ***
