บนท้องฟ้า สีฟ้า ยามคราค่ำ
ร้อยลำนำ บทกลอน ก่อนเสนอ
ถ้อยคำรัก ส่งจากใจ ไปถึงเธอ
รักเสมอ เต็มดวงจิต นิจนิรันดร์
วันนี้ขับรถลัดเลาะตามเส้นทาง
อีสานอาจไม่มีความสวยงามชื่นตาใดมากนัก
สิ่งที่น่าสนใจ อาจเป็นเรื่องของวัฒนธรรมประเพณีเสียมากกว่า
เช่นเคย...กับเส้นทาง เดิมๆ...ซ้ำๆ...
แต่ช่วงนี้ข้างทาง
มีไม้ยืนต้น ออกดอก งามสะพรั่ง...สวยเสียจน ต้องกลั้นหายใจ
ทำให้ฉันต้องจอดรถเพื่อขอยลโฉมอย่างมิอาจห้ามใจอีกต่อไป
ดอกไม้ที่ว่านั้นคือ ดอกตะแบก สีม่วง (มองแล้วให้นึกถึงซากุระเสียมิได้)
ดอกตะแบกมีสีม่วงถึงม่วงอ่อนๆ แต่ละต้นไม่เหมือนกัน
แต่เสน่ห์นั้นกลับไม่แตกต่าง
ตะแบกบาน กลางไพร ให้รับรู้
ลองคิดดู เห็นอย่างไร โอ้ใจฉัน
ดอกตะแบก สีม่วง บ่วงสัมพันธ์
คิดถึงวัน เธอฉัน รักมั่นคง
ช่อตะแบก งามเพียงไร ดุจใจฉัน
รักคงมั่น ต่อเธอ เพ้อพร่ำหา
ถ้อยคำรัก ส่งจากใจ ให้นำพา
อย่าร้างรา จงรักใคร่ และใยดี
คือช่อไม้ งามกลางใจ ในไพรพรึก
ก่อผนึก ดวงใจ ใฝ่เสน่ห์หา
รักคงมั่น ผ่านห้วง กาลเวลา
ซึ้งคุณค่า รักแท้ มอบแด่เธอ
รู้ว่าเราห่างไกลกัน เท่ากับปลายฟ้านั่นเลยนะ
เธอบอกว่า ปลายฟ้า แค่หลับตาลง จะพบกันได้ นั้นจริงหรือ
และ กับหัวใจรักที่แสนซื่อ ของฉันนั้น
ก็อยากจะให้เธอยึดถึอ ความรักมั่น
ดุจดั่งสัจวาจา ที่ได้ให้ไว้กับฉันไว้ ชั่วนิรันดร์
รักเสมอนะคะ
บางครั้งแม้ว่าเรา
จะห่างแค่ไหน และแม้คำว่า
ปลายฟ้า จะยังแสนไกล
แต่เพราะฉันเชื่อว่า ปลายฟ้าที่แม้นแสนไกล
ก็ยังมีดวงดาว
ที่ยังคงพราวแสวสวยงามเสมอ
ดุจดั่งรักของเรานั้น
แม้อยู่ไกล
ความสวยงามดุจดวงดาว
ก็ยังรอคอยอยู่เสมอเช่นกันนะคะคนดี
