รักนี้จากดวงใจ
13 สิงหาคม 2556
ไม่ได้เกรง ว่าใคร จะอ่าน
ไม่ได้สนใจ ว่าใคร จะเห็น
เพราะนี่ คือส่วนลึก สิ่งที่ฉันเป็น
สิ่งที่เห็น คือความรัก จากหัวใจ
คำสารภาพรัก จากส่วนลึกของหัวใจจากผู้หญิงคนนี้
แด่เธอที่ฉันรัก...
เพชรแท้ และหนึ่งเดียว ในหัวใจ
จะมีใครสักกี่คนนะที่เคยได้ล่วงรู้ว่า คำรักต่างๆนาๆ
ที่ฉันได้พร่ำเพ้อบอกไปในหลากหลายวัน...ที่ผ่านมาเป็นเวลาหลายปีแล้วนั้น
มันคือสิ่งที่ฉันได้เพียรทำถึงคนๆหนึ่งที่ได้จากกันแล้วชั่วชีวิต
คือคนที่รัก และจบไปไม่อาจได้พบเจอะเจอกันอีก
ฉันได้จมและใช้เวลาเหล่านั้นเพื่อให้ลืม แต่มันแสนนาน
จนแน่ใจว่าไม่อาจเป็นไปได้ที่จะมีสิ่งนั้น
แต่เมื่อรักของเธอผ่านเข้ามา
ทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่า....
ฉันสามารถลุกขึ้นจากสภาวะจิตใจที่เป็นอยู่
ฉันจะต้องบอกเธอ
เธอคนไกล...ตัวฉันนั้นได้เรียนรู้ว่า
ไม่มีสิ่งใดอีกแล้วที่ฉันอยากเขียน และอยากบอก...
มากไปกว่าความอบอุ่นจากหัวใจที่ฉันมี...เมื่อฉันมีเธอ
จริงๆแล้วฉันเองก็อยากฉุดดึงตังเองให้หลุดพ้น
จากการเป็นผู้หญิงของอดีตเช่นกัน
กว่าสองสัปดาห์ที่ผ่านมานั้น
ยอมรับกับตัวเองว่า...ประสบกับปัญหา...ปัญหาที่แยกแยะ ในหลากหลายเรื่อง
และตอนนี้ก็ยังมีส่วนที่ทำให้ยังจมปรักอยู่กับสิ่งนั้น
ทำตัวหลีกหลี้หนีหน้า...ไปจาก หลายๆที่ที่เคยอยู่และเคยไป
ฉันรู้สึกเป็นห่วงตัวเองเป็นอย่างมาก
หากยังเป็นอยู่เช่นนี้...คงแย่แน่
ขอบคุณบ้านหลังนี้ถึงที่สุด...ก็คือพี่พักที่อบอุ่นสำหรับฉันเสมอ
หลายคนที่เคยติดตามไดอารี่เล่มนี้
จะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้หัวใจละเอียดอ่อนเช่นไร
และขอบคุณนะคะที่เป็นกำลังใจแวะมาเยี่ยมอยู่เสมอ
สุดท้ายนะ
ค่ำคืนนี้ฉันได้รวบรวมกำลังใจที่เข้มแข็งเพื่อมาบอกกล่าว
เพื่อให้เธอได้รับรู้และเข้าใจ
ว่า...รักนะ...เพชรแท้ของใจ
หวังเสมอ ว่าเราจะมีวันที่สวยงามเช่นนี้ด้วยกัน
โปรดอย่าให้ใจดวงนี้
เฝ้ารอคอยอยู่เช่นนี้ตลอดไป
