รินน้ำค้างไหลหยาดลงราดหล่น
รดใบบนกิ่งก้านสุดทานได้
ความเย็นฉ่ำพร่ำพรอดไม่มอดไป
เหมือนสายใยสองขวัญรักมั่นคง
สื่อผสาน ดวงใจ นัยสัมผัส
ไม่เคยขัด ดวงจิต ที่คิดฝัน
สำนึกติด ตราตรึง ถึงคืนวัน
กาลผ่านผัน ยังคง เฝ้าส่งใจ
ว่ารักมั่น พันผูก ที่ปลูกก่อ
สานรักต่อ รอผล ดลชิดใกล้
แม้กายห่าง ยังซึ้ง ถึงห้วงใน
ดวงฤทัย แนบแน่น เป็นแกนเดียว
จะอยู่ไหน ไกลพ้น แต่หนก่อน
มิเคยจร จากใจ ใฝ่แลเหลียว
ยังมั่นคง แน่นหนัก สลักเกลียว
จิตโน้มเหนี่ยว เกี่ยวรัก ด้วยภักดี
หากตราบใด
สายนทียังรี่ไหล
สู่มหาชลาลัย
กระแสสินธุ์
เกลียวคลื่นยัง
กระทบฝั่งดั่งอาจิณ
เป็นนิจสิน
ตราบนั้นฉันรักเธอ
เช่นตะวัน
นั้นยังคงตรงต่อเวลา
แน่นอนนัก
รักท้องฟ้าสม่ำเสมอ
เช่นกับฉัน
มั่นคงตรงต่อเธอ
ฉันรักเธอเสมอ
ฉันรักเธอเสมอ
ชั่วนิจนิรันดร์
เช่นตะวัน
นั้นยังคงตรงต่อเวลา
แน่นอนนัก
รักท้องฟ้าสม่ำเสมอ
เช่นกับฉัน
มั่นคงตรงต่อเธอ
ฉันรักเธอเสมอ
ฉันรักเธอเสมอ
ชั่วนิจนิรันดร์
