พรหมลิขิตรึเปล่า..น้าา

ทุกวัน..ต้องออกจากบ้านเพื่อไปทำงาน..โดยอาศัยรถสองแถว..และวันหนึ่งก็ได้เจอกับชายคนหนึ่ง..เห็นครั้งแรก..เค้าก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาดูโทรศัพท์..ตอนแรกก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร..แต่พอขึ้นรถสองแถวหลายต่อหลาบครั้ง..ก็บังเอิญได้เจอกันอีก..ใจเราก็เริ่มหวั่นไหว..แอบมองเค้าบ้าง..นั่งตรงกันบ้าง..แต่วันนี้สิ..ได้เจอเค้าอีกแล้ว..ในตอนเช้า..เพราะออกมาไม่ทันรถเที่ยวก่อนหน้า..พอขึ้นรถได้ก็เลือกนั่งฝั่งตรงข้ามกับเค้า..แล้วก็แอบมอง..อิอิ..แอบอมยิ้มคนเดียว..แล้ววันนี้ฟ้าฝนก็ช่างเป็นใจ..ตอนขึ้นรถจะกลับบ้าน..เรามาถึงก่อนก็ขึ้นไปนั่งรอเวลารถออก..ซักพักหนึ่ง..เค้าก็มา.เค้าเลือกนั่งเบาะฝั่งเดียวกับเรา..แต่ห่างกันมาก..สักพักมีคนอื่ขึ้นมา..เค้าก็ขยับมานั่งใกล้เรามากขึ้น..แต่ก็ยังห่างอยู่..พอรถออกวิ่งไปถึงจุดรับคน..เค้าก็ขยับมานั่งข้างเรา..แบบใกล้มากแต่ก็ทิ้งระยะพอให้ไม่น่าเกลียด..ตลอดทางเรานี่แอบอมยิ้มตลอดทางเลย..มันช่างบังเอิญอะไรขนาดนี้น้าา..หรือนี่คือพรหมลิขิตกันแน่