สภาพเดิม(ที่ไม่ได้ดีกว่ากัน)

วัสดีเพื่อนทุกคนน่ะค่ะที่เสียสละมาอ่านไดอารี่กัน

นานแล้วล่ะที่ไม่ได้เข้ามาอัพเดตเลย

แต่ก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรมากนอกจากความรักและหน้าที่การงาน

วันนี้มีเรื่องคับอกคับใจอยากจะมาบอกให้ทุกคน

ช่วยกันออกความเห้นว่าต่อไปนี้ควรจะทำไง

ผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาทำให้เราหวั่นไหวเข้ามาทำให้เรารูสึกด้วย

ในวันที่เราเสียใจที่สุด...

เค้าบอกว่าห่วงเรารักเราทุ่มเททุกอย่างเพื่อเรา

และที่ผ่านมาเค้าก็ทำให้เรารูสึกและสัมผัสได้อย่างนั้นจิงๆ

จนวันหนึงเราเริ่มรูสึกว่าระยะนี้เหมือนมีคนมาแอบมองเราตลอดเวลา

ไม่ว่าจะออฟฟิตรึกินข้าวแม้กระทั่งเดินทาง

ไปไหนมาไหนก็รูตัวตลอดจนเริ่มกลัวที่จะไปมาไหนคนเด่ว

เริ่มถามเพื่อนถามคนรอบข้างว่ารู้สึกเหมือนกันรึเปล่า

คำตอบที่ได้คือ....เอ่อฉันก็รู้สึกเหมือนมีคนแอบมองพวกเรา

และเหมือนสวรรจะเข้าข้างฉันหยิบกระจกอันเล็กๆในกระเป๋าเพื่อหยิบมาดูว่า

มีอารัยติดฟันรึเปล่าแต่ภาพในกระจกฉันเห็นผู้หญฺงคนหนึ่ง

กำลังแอบถ่ายรูปพวกเราที่นั่งอยู่และฉํนก็ได้บอกเพื่อนๆให้หันไปแต่อย่า

มีพิรุธ....จนฉํนขอตัวเข้าห้องน้ำแล้วเหมือนเค้าจะรู้ตัว

ว่าฉํนได้สังเกตุเห็นเค้าแล้วเค้าก็เลยเดินมาแสดงตัว

กับฉํน...ฉันเลยถามเค้าว่าทำไมทำแบบนี้

เพื่ออารัย..เรารู้จักกันหรา..

คำตอบที่ได้ก็คือแย่งของคนอื่นยังไม่รู้ตัวอีกหรา

ฉํนก็ได้แต่ทำหน้างงว่าฉํนไปแย่งของเธอตอนไหนแล้วเค้าก็เดินเข้ามาตบหน้าฉํนอย่างจัง

จนตัวฉํนเซ...ไปหาอ่างล้างมือ...พอตั้งหลักได้

ฉํนก็เดินออกและพยายามหนีออกมาเค้าทำเหมือนโกรธฉันมานานแสนนาน

ฉํนคิดอารัยไม่ออกเลยดทรศัพท์หาผู้ชายคนนั้นว่าฉํนกำลัง

มีปัญหาเพียงไม่นานเค้าก็มาแต่ระหว่างนั้นผู้หญิง

คนนั้นก็ตามมาอาละวาดฉํนอีกฉํนโกรธมากเลยคิดจะสู้กำลังจะยกมือตบหน้าผู้หญิงคนนั้น

ผู้ชายที่ฉํนเป็นคนโทบอกให้มาหาก็เดินเข้ามาห้ามและก็ด่าฉํน

(ทำไมต้องรุนแรงขนาดนี้ด้วย)

เข้าไม่ฟังฉันพูดสักคำ

ไม่ถามฉํนสักนิดว่าเป็นอารัยไหม

แต่กลับไปถามผู้หญิงคนนั้นแทน....ที่จะเป็นฉํน

ผู้หญฺงคนนั้นเลยบอกว่านี้แหละคือของที่ฉันคิดจะแย่งจากเค้าไป

จะให้ฉํนทำยังไงได้ล่ะ..เจ้าของตัวจริงเข้ามาแบบนี้

ฉํนก็มีหน้าที่เป็นคนร้องไห้...

ก่อนที่ฉํนจะออกจากร้านฉํนก็หันไปถามเค้าว่า

มันเรื่องอารัยเรื่องจิงใช่ไหม

เค้าบอกฉันว่าจิง...แค่นี้หัวใจฉํนก็แหลกคามือ

เค้าคนที่บอกว่ารักเเละห่วงใยฉันตลอด

ฉํนเองก็เริ่มสับสนว่าจะทำยังไงต่อไป

ฉํนเริ่มยุแต่ห้องยังนั่งคิดกับเรื่องเดิมๆซ้ำไปซ้ำมา

เหมือนหนังที่ฉายแล้วฉายใหม่ยังงั้นอย่างงั้นเลย

ไม่รู้จะทำอารัยเวลาว่างมันเยอะ

เลยเอามาเล่าเป็นประสบการณ์ให้ฟัง

แต่ยังไม่รู้จะจบยังไง

ยังไงก็ช่วยติดตามกันด้วย

ส่งกำลังใจกันมาเยอะไน่ค่ะ