วัสดีดีค๊ะ..ทุกคนวันนี้
แวะมาเขียนไดอารี่สักหน่อยเพื่อๆจะจะมีครัยบางคน
กำลังคิดถึงเรา(เหมือนที่เราคิดถึง)
ก็วันนี้นั่งทำงานอยู่ที่ออฟฟิต
ก็ได้คุยกับคนๆหนึ่งที่จากเราไปเกือบจะจำไม่ได้แล้วล๊ะ
(ที่ออฟฟิตอนุญาตให้ออนเอ็มได้)
คุยไปยิ้มไปคิดถึงเรื่องราวเก่าๆวันเก่าจนเพื่อน
ที่นั่งข้างๆสะกิดแขนและบอกว่า
ยิ้มอารัยเนียะยังกับคนบ้าเห็นนั่งยิ้มนานแล้ว
ก็เลยทำหน้าเวอร์นิดหน่อย --*
ก็เลยบอกว่าอ่อคุยกับเพื่อนน๊ะไม่ได้เจอกันนานแล้ว
(แต่นี้ไม่ใช่ประเดนน๊ค๊)
ประเด๊นคือวันหนึ่งฉันเคยนั่งร้องไห้กับเรื่องราวเล่นนั้น
แทบเป็นแทบตายฟูมฟายเหมือนคนบ้า
แต่วันนี้พอได้คิดถึงเรื่องเล่านั้นฉํนกับมีรอยยิ้มบนความคิดนั้น
แค่อยากจะบอกว่าความคิดถึงบางครั้งอาจจะทำให้เราร้องไห้เสียใจ
แต่มันก็ไม่เสมอไปน๊ค๊มันอยู่ที่ว่าตอนนั้นเรารู้สึกยังไงกับคนที่คิดถึงมากกว่า
สภาพจิตใจตอนที่เราคิดถึงมากกว่า...ก็แค่นั้นเอง
แต่วันนี้ก็ยังแอบยิ้มและมีความสุขที่ได้คุยกับคนคนนั้น
ถึงแม่ว่าบ้างเวลาเราอาจจะลืมกัลไปแล้วก็ตาม