วันนี้เสียจายที่สุดที่ได้ยินคำเล่านี้ออกจากปากคนที่รักที่สุดคนที่เราไว้ใจที่สุด
***ตกลงเราเลิกกัลจิงๆใช่ไหม***
ได้ยินเพียงเสียง***อึม***จากปากของเค้า
***ขอเหตุผลได้ไหม***
ออนเอ็มสิจะบอกเหตุผล......
***ขอฟังจากปากได้ไหม..คำว่ารักยังฟังจากปากเลยถ้าจะต้องได้ยินคำว่าเลิกกันขอได้ยินจากปากได้ไหม***
หลังจากนั้นก็ทามได้เพียงสะอึกสะอื้นกับคำที่เค้าพูดเงียบจนเค้าตัดสายทิ้งไป
โดนไม่สนใจใยดีว่าคนคนนี้จะเป็นยังไง
***เหตุผลของคนหมดรัก...กูไม่เคยรัก*เลย..กูไม่เคยสนใจ*ด้วยซ้ำ...พอเหอะต่อไป..เมิงไม่ต้องดทมาหากูน่ะ...กูคบ*แค่อยากลืมผู้หญฺงคนหนึ่งที่กูรัก....แต่กูก็ลืมไม่ได้...กูขอโทษ***
พูดได้แค่นี้หรา...แต่สิ่งที่กูจะบอก*ตอนนี้อ่าคือ....กูขอบคุณที่ทำให้กูรู้ว่ากูไม่เคยมีความหมายเลย
ขอบคุณที่ทำให้กูตาสว่าง....ถึงกูจะร้องไห้...จะเสียใจ....แต่กูยังอยู่ได้หลังจากไม่มี*
เพื่อนๆค่ะ....เพิ่งรู้ว่าการพูดตรงๆแบบนี้มันทามให้เราเจ๊บปวดเหมือนกัล...
แต่เราก็ต้องยอมรับความจิง....ดีก่าอยู่กับสิ่งที่เราสร้างขึ้นมาเอง