วันที่ 30 พฤษภาคม 2551
มันมีเหตุผลหลายอย่าง
ที่เราจำเป็นต้องหักห้ามใจไม่ให้รักใครสักคน
เหตุผลของคนเราย่อมไม่เหมือนกัน
บางคนอาจต้องห้ามใจเพราะรู้ตัวว่ามันคงเป็นไปไม่ได้
บางคนอาจต้องห้ามใจ
เพราะกลัวใจตัวเองจะถลำลึกและเจ็บปวดมากไปกว่านี้
บางคนอาจต้องห้ามใจเพราะมีคนที่รักคนที่เรารักมาก่อน
และคนคนนั้นก็คือคนที่เรารู้จัก
และเราก็ไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของคนคนนั้น
บางคนอาจต้องห้ามใจเพราะเขาอาจไม่ได้คิดและรู้สึกเหมือนกับเรา
ทุกข์ทรมานแค่ไหนที่เรารักเขา
แต่ต้องพยายามฝืนใจถอยห่างออกมา
เราต้องเงียบ ต้องเฉยชา ต้องเลี่ยง ต้องหลบหน้า
ต้องทำหน้าตาบึ้งตึงใส่
เพื่อจะย้ำเตือนให้ตัวเองไม่ต้องรู้สึกอะไรใดๆ กับเขา
มันเจ็บแทบบ้าที่ต้องทำร้ายตัวเองด้วยวิธีการนี้
แม้จะดูเป็นวิธีการโง่ๆ
แต่หากจำเป็นต้องทำเพื่อปกป้องตัวเอง
เพื่อไม่ให้ใจของตัวเองต้องบาดเจ็บ
ความหวัง เป็นเหมือนกำลังใจ
แต่มันก็จะไม่สมหวังเช่นกัน ถ้ามัวแต่หวังอยู่อย่างนั้น
แต่ก็ใช่ว่า เมื่อก้าวเดินตามฝัน หรือทำตามความหวังแล้ว
มันจะสำเร็จตามที่ใจต้องการเสมอไป
สำหรับบางอย่าง มันก็ต้องเผื่อใจไว้บ้าง
มันอาจจะไม่เป็นอย่างนั้น มันอาจจะไม่เป็นอย่างนี้
อย่างที่เราต้องการให้มันเป็น
ตอนเด็กเล็กฉันฝันและปรารถนา
ให้มีความรักที่สุขสมหวังเหมือน
ในนิยายที่อ่านในวัยเด็ก แต่ตัวฉันเอง
ก็ไม่อาจจะทำให้ความฝันเป็นจริงได้
เพราะความจริงในโลกนี้ไม่มีเจ้าชาย
และฉันจะกลายเป็นเจ้าหญิงได้อย่างไร
http://space.postjung.com/club-589.html
