WHO
เราเคยสงสัยอยู่เสมอว่า ใครกันแน่ที่รักฉันจริง ๆ
ในเมื่อในชีวิตต้องเดินผ่านคนหลายคน
และพวกเขาก็บอกว่ารักฉันจริง ๆ
แต่แล้วกลับไม่มีใครอยากหายใจร่วมกับฉัน
"ในวันที่ชีวิตฉันพ่ายแพ้"
เมื่อวันหนึ่งคนอย่างฉันเดินตกท่อ
และนั่งร้องไห้อยู่กับความเหงาที่เข้ามา
มีคนมากมาย เดินผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
และอีกหนึ่งใยนั้นก็มีใครบางคน
ที่เคยบอกว่ารักคนอย่างเรารวมอยู่ด้วย
ในวันที่ฉันเสียใจ และอยากร้องไห้
ก็มือใครคนหนึ่งยื่นเข้ามา
และมือเดียวกันนี้เองที่คอยซับน้ำตา
"ในเวลาที่ชีวิตแพ้"
หลังจากวันนั้น...........
ไม่ว่าจะมีใครสักกี่คนเดินมาบอกรัก
ฉันก็ไม่เคยถามตัวเองอีกต่อว่า
ใครคือคนที่รักฉันจริง
วันนี้คือคำตอบ คนที่รักและห่วงใย
ไม่ใช่ใครอื่นไกลที่ไม่เคยพบหน้า
แต่กลายเป็นคนแรกที่เรามองเห็น
และเป็นคนแรกที่กอดเมื่อลืมตาดูโลก
คุณพ่อ คุณแม่ และพี่ชายที่มีทั้ง
ความรักความอบอุ่นมอบให้
โดยที่ไม่หวังสิ่งใดตอบแทน
เพียงเห็นลูกอันเป็นที่รักยิ้มได้
และร่าเริงเจิ่มใสเป็นคนเดิม
สายตาทีมองกลับไปเห็นความห่วงใย
ที่พ่อกับแม่มีให้ ก็พอกันทีกับการ
คิดถึงคนโง่ที่ไม่เห็นคุณค่าของเรา













ตอนเด็กเล็กฉันฝันและปรารถนา
ให้มีความรักที่สุขสมหวังเหมือน
ในนิยายที่อ่านในวัยเด็ก แต่ตัวฉันเอง
ก็ไม่อาจจะทำให้ความฝันเป็นจริงได้
เพราะความจริงในโลกนี้ไม่มีเจ้าชาย
และฉันจะกลายเป็นเจ้าหญิงได้อย่างไร

http://space.postjung.com/club-589.html