วันนี้ก็เตรียมตัวไปตามงานตามปกติบ่าย2กว่าๆก็เดินทางมาถึงสำนักงานพอดีเหนื่อยอ่ะยังไม่ได้เพิ่มยอดเลย เมื่อวานอารมณ์ดีอยู่แท้ๆมีมีคนมาทำผิดตับ พวกเผือกเรื่องชาวบ้าน แต่ก็ได้โพสด่าหม่าไปแล้ว ป่านนี้คงนอนสะอึกอยู่ก็ไม่รู้คงเข็ดหลาบไปหลายวัน คงไม่กล้าเผือกเรื่องคนอื่นอีกนาน วันนี้ระหว่างเดินเข้าออฟฟิสก็ตกในนิดหน่อยนะเพราะร้านค้าร้านเบอร์เกอร์ปิดหมดเลยในบริเวณชั้นล่าง พวกเขาคงแตกตื่นนะเรื่องการระบาดของโรค และทางบริษัทก็ได้ออกมาตรการการทำงานคือให้ทำงานที่ห้องได้ แลถ้าใครอยากมาทำงานที่บริษัทก็ได้ด้วย เพื่อลดความเสี่ยงในการติดเชื้อโรคอ่ะ ส่วนเรื่องเงินอาจจะไม่ได้จ่ายเต็มจำนวนเพราะหาเงินสดได้ไม่พอจ่ายพนัก คือถ้าเงินเดือนไม่ถึง3หมื่น จ่ายตามจริง ส่วนคนที่ได้มากกว่า3หมื่นจะจ่ายแค่3หมื่น ส่วนที่เหลือจะทยอยจ่ายในเดือนต่อไป และดูที่การลดการระบาดของโรคด้วย สาเตุคือธนาคารปิดหมดเลย แคนั้นปัญหาหลัก อยู่ๆไปก็เริ่มเบื่อๆเหมือนกันนะ ถ้าไม่ติดว่าอยากจะมา และไม่มีศาสนจักรคงไปนานแล้วปานนี้และเงินด้วย นี้ก็สามอาทิตย์กว่าละที่มาอยู่ที่นี้ ก็รู้สึกหลายๆอย่างนะปนๆกันไป แรกๆก็ชอบ แต่ตอนนี้มีปัญหาเรื่องโรคระบาดต้องกักตัวอันนี้ก็ว่าไม่ได้ อยู่ไทยก็ไม่ต่างกัน ก็เลยรู้สึกเซ็งๆ พอได้งานที่ดีหน่อย ก็เหมือนจะมีอุปสรรค์ขัดขวางถ้าต้องกลับบ้านจริงๆก็ไม่รู้สิ เหนื่อยละคงจะไม่แสดงหาอะไรละ เหนื่อย อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดเถอะพอละ ที่ฟิลิปปินส์ มันก็ดี แต่ปัญหาคือคนนี้แหละ เหนื่อย พูดไปก็เท่านั้น อุตสาห์อยู่นิ่งๆ ไม่ยุ่งกับใครแล้วนะ แต่ก็ต้องยอมรับเพื่อเงินทนๆไปอีกแค่11เดือนเอง อดทนให้ถึงที่สุด แล้วค่อยว่ากัน ช่วงพักทานอาหารเย็นก็ดีพักผ่อนตามปกติออกไปซื้อโค๊กมากินชิลล์ๆแก่เบื่อก็ว่ากันไปวันนี้ก็วันสุดท้ายละในการทำงานที่นี้ เพราะต่อไปก็ต้องไปทำงานที่ห้องพักแทนก็ดีจะได้ไม่ต้องไปไหน แต่ก็ต้องรายงานตัวทุก2ชั่วโมงอยู่ดี แต่ก็ไม่ต้องรู้สึกว่ามีคนจับตามองตลอดเวลานะเผลอๆก็อาจจะมีลูกค้าก็เป็นได้นะใครจะไปรู้อ่ะ
