มะนิลา

วันนี้ก็มีความสุขมากๆเพราะว่ามีโอกาสได้เดินทางไโบสถ์ในช่วงสายของวันนี้ก็ได้รับการตอบรับที่ดีมาก มีหลายคนเดินเข้ามาทักทายโดยเฉพาะสตรีท่านหนึ่ง ชื่อAnika Santos เข้ามาทักทายเราเป็นอย่างดี พูดเก่งด้วยนะ และแนะนำให้ข้าพเจ้ารุ็จักกับอธิการนะ อธิการก็ทักทายเราเป็นอย่างดี ก็รู้สึกอบอุ่นดีสำหรับการต้อนรับที่พวกเขามีให้เรา โบสถ์ที่เข้าในอาทิตย์นี้ไม่ใช่วอร์ดเดียวกับที่เข้าเมื่ออาทิตย์แต่เป็นอาคารประชุมเดียวกันแต่คนละช่วงเวลา การตอบรับก็แตกต่างการออกไป แต่พระวิญญาณของพระเจ้านั้นเหมือนเดิมโดยเฉพาะบทเพลงแทบไม่มีอะไรแตกต่างกันเลยนอกจากภาษา แค่นั้น น่าประทับใจอาคารประชุมมากเลยอยู่ใกล้มากนั้งแท็กซี่ไม่ถึก10นาทีก็ถึงละ มีความสุขเสมอที่ได้ไปโบสถ์ ถ้ามันต้องได้กลับจริงๆมันจะเป็นสิ่งที่น่าเสียใจมากๆ คงต้องหาการยืนยันในพระวิหารให้เร็วที่สุดแล้วสิ แต่ก็ต้องรอเงินออกอยู่ดีอ่ะ ขึ้นรถประจำทางก็นั้งไม่จำต้องเป็นแกรบอย่างเดียวราคาคงหลายร้อยเหมือนกัน แต่ก็ต้องไปให้ได้อ่ะ ไม่งั้นพรก็ไม่เกิดสะที อยู่นี้มันดีมากเลย พระวิหารอยู่ใกล้แค่นี้เองไปอาทิตย์ละครั้งก็ยังได้ แต่ถ้าอยู่ไทยอย่าว่าแต่อาทิตย์ละครั้งเลย ปีละครั้งยังยากเลย การเข้าโบสถ์วันนี้ก็ผ่านไปด้วยดีนะไม่มีโอกาสได้เข้าชั้นเรียนเพราะต้องรีบกลับไปทำงานต่อรู้สึกว่ามันไม่ดีเลยกับวันหยุด ต้องพยายามแก้ไขต่อไปเมื่อได้เข้าพระวิหาร ก็อย่าที่ได้ว่าไอยู่นี้มนดีกว่าอยู่ไทย มีพรพระวิหารอยู่ตลอดเวลา แต่เข้าไปแค่นั้น ขากลับจากโบสถ์ก็แค่เดินนะเพราะก็ยังพอมีเาลานะ แต่เมื่อเช้านี้ไม่ทันจริงๆก็เลยจัดแท็กซี่ไป1ดอก ไม่งั้นไม่ทัน จ่ายไป100เปโซ แต่แรกจะเอา150 อะไรจะแพงขนาดนั้นต่อไปต้องตกลงราคาก่อนขึ้นรถไม่งั้นโดนฟันอีกแน่ ก็กลับถึงห้องมาเตรียมตัวออกไปทำงานแต่ก่อนไปเอ็ลเดอร์จาก ศรีณครินทร์โทรมาชวนอ่านพระคัมภีร์ก็อยากเลือนนะแต่เลื่อนมาแล้วครั้งหนึ่งรู้สึกไม่ดีก็เลยคุยกันและอ่านพระคัมภีร์ด้วยกันแต่ก็ไม่นานหรอกประมาณ10กว่านาทีก็เสร็จก็ดีไม่ได้อ่านกับใครมานานแล้ว และก็ออกไปทำงานตามปกติของวันเกือบไม่ทันแต่ก็ผ่านไปด้วยดี ตอนนี้ก็จะ6โมงเย็นละเดี๋ยวก็ต้องไปกินข้าวอีก อันเก่ายังไม่ทันย่อยเลยน่าจะเปลี่ยนเวลาทานข่าวใหม่เป็นตอน1ทุ่มแทนน่าจะดี แต่ก็อาจจะทำให้แม่บ้านต้องกลับบ้านช้าขึ้นหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ งานทำๆไปก็น่าเบื่ออยู่นะ แต่เที่ยบไม่ติดเมื่ออยู่ที่ไทยน่าเบื่อกว่างานน้อยกว่าด้วย เบื่อแบบนี้แหละดีแล้ว ตอนนี้ก็ทุ่มหนึ่งแล้วนะทานข้างเสร็จแล้วอิ่มมาก ส่วนใหญ่ก็อยู่แถวๆนี้แหละไม่ได้ออกไปไหนหรอกหรือถ้าจะออกก็ไปซื้อของด้านล่างแค่นั้นแหละ เมื่อไหร่จะถึงเดือนหน้าซะทีอยากเห็นเงินเดือนแบบเต็มเม็ดเต็มหน่วยอยากรู้ความรู้สึกตอนนั้นว่ามันจะเป็นยังไงเพราะตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยมีเงินเดือนเยอะขนาดนี้มาก่อน คงจะตาโตน่าดู ตอนนี้ในห้องทำงานที่Double Dragonพนักงานทุกคนก็กลับมานั้งที่ของตัวเองเรียบร้อยแล้ว ไม่มีความวุ่นวายเท่าไหร่ การหาลูกค้าจะว่าง่ายก็ง่ายนะแต่จะคิดว่ายากก็ยากนะแล้วแต่มุมมองของแต่ละคน ข้าพเจ้าไม่เคยมีพื่นฐานเกี่ยวกับการพนันมาก่อนก็อาจจะมึนๆอยู่บ้างค่อยๆปรับตัวกันไปในเรื่องนี้ วันๆก็นั้งเล่นๆไปไม่รู้จะทำอะไรเซ็งเคลียดเลยได้แต่แชทกับคนนั้นทีคนนี้ทีแก้เบื่อไปถ้าจะไห้ลาออกก็น่าจะไม่ไปดีกว่า ตอนนี้จะ2ทุ่มละคิดอะไรไม่ออกก็เขียนสมุดบันทึกละกันง่ายดี เบื่อนะ อยากไปเที่ยวมากกว่าแต่ก็ใช้เงินเยอะเหมือนกันไม่น่าจะต่ำกว่า800เปโซแต่ละ หรือไม่ก็อาจจะเป็นพันเลยก็ได้ ถ้าจะให้ดีรอเงินออกอย่างเดียวจะสดวกกว่าไปไหนมาไหนสะดวกตอนนี้ก็3ทุ่มกว่าแล้วเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมาก็มีโอกาสได้คุยกันกับซิสเตอร์ อนิกา ซานโตส สาวน้อยในวอร์ด รัสเซลล์ เธอพยายามหาคนที่จะช่วยข้าพเจ้าเรื่องภาษาอักฤษด้วย ค

ความฝันกำลังเป็นจริงแล้วภาษาจะได้พัฒนาขึ้นซะที ไม่ต้องพูดผิดๆถูกๆอีกแล้วทีนี้ ไม่ต้องอายคนแล้วเรียนภาษาอังกฤษอยากสะบายใจแล้วทีนี้ ที่นี้ก็เหลือแค่คุยกับอธิการว่าจะเริ่มกับใครและใครจะสอน และได้ยินมาด้วยว่าสมาชิกในวอร์ดจะช่วยสอนให้ดีเลยชอบมากๆเลย ถ้าอยู่เมืองไทยยังไงก็เรียนได้ไม่ดีหรอกเพราะมันพูดภาษาไทยอยู่ตลอดแทบไม่ได้ฝึกฝนอะไรเลย นี้คงเป็นโอกาสแล้วสิ แต่ถ้าได้กลับก่อนก็พังเลยสิ่งที่ตั้งใจไว้ ต้องหวังพรในพระวิหารอย่างเดียว ถ้าต้องการจะอยู่ต่อไป วันนี้ทำไรเวลามันช้าจังเลย รอจนเหนื่อยแล้วเนี้ย หรือเพราะเป็นวันสะบาโตหรือเปล่าวะ ใช้เวลาที่โบสถ์นานทุกอย่างก็เลยถูกเลื่อนไปหมดทุกอย่างก็เลยนานขึ้นเพรีย ถ้าจะให้ถูกคือต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งจะได้ไม่เหนื่อย เวลาทำงานก็ได้รู้สึกว่ามันผ่านไปอย่างรวดเร็ว เกือบ4ทุ่มละ ไม่รู้จะทำอะไรดี คงเป็นเพราะเราไปโกหกเพื่อนมั้งว่าอยู่เมืองไทยแต่ในความเป็นจริงแล้วอยู่ฟิลิปปินส์ ก็เลยยังคุยกับใครไม่ได้เดี๋ยวเขาจับได้ ฉะนั้นกลางดึกคืนนี้ก็คงต้องโพสโลเคชั่นซะแล้วว่าอยู่ตรงไหนจะได้ไม่ต้องไปหลอกใครอีกว่าอยู่ตรงไหนของโลก จะได้ชวนพวกมันเล่นไผ่ซะเลย บอกตรงนะว่าการได้มาฟิลิปปินส์เป็นอะไรที่พิเศษมากจริงนะ ช่วงปีใหม่ที่ผ่านมาก็มาที่นี้เพื่อเข้าพระวิหาร ก็ได้รับคำตอบพระเจ้าก็เลยจัดให้เราได้มาที่นี้เพราะได้รับการเปิดผยก่อนนั้นแล้วในพระวิหาร แล้วก็อีกไม่ถึง2เดือนก็มาอยู่ที่นี้แล้วเป็นแผนของพระเจ้าไม่ต้องสงสัยเลย และเมื่อมาแล้วก็รู้สึกดีมากอาจจะกลัวๆเกร็งๆในช่วงแรกๆแต่ตอนนี้สบายมากยิ่งยาวเลย1ปียังได้ กลับประเทศทีเดียว แต่ก็หยุดๆบ้างก็ดีเป็นกำไรให้กับชีวิต ฟิลิปปินส์ถือว่าเป็นประเทศแรกในโลกที่เดินทางไป และเป็นการทำงานในต่างประเทศเป็นที่แรกด้วยก็ดลยรู้สึกผูกพันกับที่นี้เป็นพิเศษมากกว่าที่อื่นๆในโลก 4ทุ่มครึ่งละ อีกไม่นานวันนี้ทำไมเป็นแบบนี้อ่ะใจร้อน จิตใจออกไปถึงไหนต่อไปแล้ววันนี้คงต้องเตรียมตัวให้ดีกว่านี้ไม่งั้นก็จะเป็นเหมือนกับวันนี้อีกพระวิญาณก็แทบไม่มี แต่เรื่องนี้มันก็ว่าไม่ได้นะเราอยู่ในโลกต้องต้องมีการเลือกบ้างเลือกผิดบ้างเลือกถูกบ้างสลับกันไป มันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ แต่เราต้องไม่ลืมว่าพระคริสต์มาบนโลกเพื่ออะไร เพื่อคนบาปใช่มั้ยใช่มั้ย เพราะฉะนั้นมนุษย์ทุกคนขึ้นตรงกับพระคริสต์ และเราจะรอดถ้าเรายอมรับเงื่อนไขที่ไม่ง่ายและไม่ยากจนเกินไป ตอนนี้ก็เกือบจะ6ทุ่มแล้วดี๋ยวก็คงได้กลับแล้ว วันนี้เรื่องสายตาก็ดีนะไม่เจ็บเท่าเมื่อวาน เมื่อวานเจ็บมาก เอาจริงๆนะ การกทำงานแบบนี้ก็เสี่ยงนะเรื่องสายตา อาจเสียได้ ต้องดูแลสุขภาพเรื่องสายตาเป็นอย่างดีไม่งั้นคงแย่แน่แน่ 2อาทิตย์แล้วนะที่มาที่นี้แต่ทำไมรู้สึกเหมือนมาอยู่นานแล้วยังไงไม่รู้แปลกดี แต่คงต้องพยายามสร้างความคุ้นเคนกับภาษาอังกฤษให้มากขึ้นในแต่ละวันไม่งั้นมันก็ไม่ไปไหน ไม่พัฒนาก็พอดี