เดียวดายในสายลมหนาว
6 ตุลาคม 2561
เดียวดาย ในสาย ลมหนาว
ดวงตา ว่างเปล่า เหงาหงอย
ความเงียบ ดุจเพื่อน เลื่อนลอย
เคลื่อนคล้อย ลอยเลื่อน เลือนลาง
......
ดึกดื่น คืนร้าง กลางป่า
มองหา ความรัก อยู่ไหน
รอบข้าง หนาวเหน็บ เจ็บใจ
ฟืนไฟ อุ่นไอ ไกลรัง
..........
ไม่ได้เข้ามาบ้านหลังนี้นานระยะหนึ่งแล้ว
แต่อย่างไรก็ขอขอบคุณทุกๆมิตรภาพและความคิดถึง
ที่นี่ก็คือบ้านที่อบอุ่น คือไดอารี่เล่มแรก และรักที่สุด
ยังคงความคิดถึงสม่ำเสมอ
การเดินทางเกิดขึ้นบ่อยๆ ช่วงนี้ว่างเว้นจากภาระกิจงานประจำ ก็พอได้มีเวลา
แวะรับเอากลิ่นไอของลมเปลี่ยนฤดู
ลมเปลี่ยนฤดูพัดมาคราใด จิตใจก็รู้สึกหลากหลายในสัมผัส ชอบนะลมเปลี่ยนทิศ
ลมเปลี่ยนแล้วนะ อีกหน่อยคงเข้าสู่ฤดูหนาว
สายลมแรงมากๆของวันนี้ เจอนกน้อยตัวหนึ่งเกาะกิ่งไม้
นานทีเดียวดูเขาเหงาๆ ดูแล้วทำให้ยากจะอธิบายความรู้สึกออกมาได้
เลยหยิบกลอนบทนี้มา
ส่งความคิดถึงที่มีสม่ำเสมอตรงนี้
สายน้ำและความทรงจำ
