หัวใจดุจดอกจานบนลานดิน

หน้าหลักไดอารี่

ไดอารี่ของฉัน

รายการไดอารี่ที่เขียน

ตั้งค่าไดอารี่

Script

วันที่ 24 กุมภาพันธ์ 2557

หัวใจดุจดอกจานบนลานดิน

24 กุมภาพันธ์ 2557

หัวใจ ดุจดอกจาน บนลานดิน

ทั่วทั้งถิ่น นาแล้ง แห่งอีสาน

ดอกแดงส้ม บ่มเพาะ เป็นตำนาน

เรื่องเล่าขาน ความแกร่ง แห่งแผ่นดิน

ดอกจาน บนลานดิน

แม้ไร้สิ้น ซึ่งกลิ่นหอม

ต่างจาก พวงพยอม

ผู้คนดอม ล้วนเด็ดดม

ดอกจาน บานกลางนา

แลงามตา น่าชื่นชม

แดงสด สีสวยสม

ท้าแดดลม แม้แล้งเยือน

ดอกจาน..บานสะพรั่งหน้าแล้ง
สีแดงแต้มแต่งพื้นดินอีสาน
ลมร้อนโชยพลิ้ว...พัดปลิวโชยผ่าน
แย้มเยือนพื้นถิ่นอีสาน
แดนกันดารสุดแสน...ไกล

เสียงแคน...โหยแผ่วแว่วมา
พื้นนา...ร้องครวญดินแตกระแหง
ทุกผู้คนหม่นหมองสิ้นเรี่ยวแรง
ดอกจานเจ้าบานหน้าแล้ง
กลีบดอกสีแดง...ยังหมองไหม้

ท้อง...ทุ่งนานี้ขาดนาง
น้องนาหนีบาง...เข้าสู่เมืองกรุงสวรรค์
ทิ้งทุ่งนาเปลี่ยวร้างลงกลางคัน
มุ่งไปด้วยจิตใฝ่ฝัน หาเงินหางานเลี้ยงกาย

เฝ้ารอ...คอยน้องจนสองปีกว่า
ย่างเข้าเดือนเมษางานสงกรานต์เคยสัญญา
คอยแล้วเงียบหาย...สูญไปดังสายลมพา
หรือลืมสิ้นแล้วบ้านนา ลืมดอกจานเสียงแคน

วอน...วอนฝากสายลมโชยผ่าน
ด้วยจิตอธิษฐานโปรดได้สงสารและเมตตา
กระหนํ่าเมฆฝน...ฝูงคนกลับคืนบ้านนา
อีสานกันดารหนักหนา
ลมเอ๋ยช่วยพาความสุขมาเยือน
ฮืม...........

ได้ฟังเนื้อร้องทำนองเพลงนี้ทีไร ให้คิดถึง

เมื่อครั้งนั้น

เมื่อยังอยู่ในวัยเรียน ด้านข้างอาคารเรียน มีต้นดอกจานปลูกไว้เรียงรายหลายต้น จนมองเป็นลานกว้าง ใต้ต้นดอกจานมีโต๊ะม้าหินอ่อนตั้งอยู่หลายชุด เรามักใช้นั่งทำงานเพราะความร่มรื่น ด้วยต้นจานนั้นใบหนา แดดแทบส่องไม่ถึงพื้นทำให้รู้สึกเย็นสบาย แต่เมื่อถึงฤดูแล้ง ใบจะร่วงหล่น ทั่วทั้งต้นจะเต็มไปด้วยดอกแทนที่ใบที่หายไป สีส้มสด ไปหาแดง สดใสทั่วทั้งลาน ยามใดที่ดอกร่วงหล่นเกลื่อนกล่นพื้น ก็ช่างให้ความรู้สึกที่หลากหลายเหลือพรรณนา ความรู้สึกที่ว่าหนึ่งในนั้นคือความรู้สึกอาวรณ์ของการจากลา ด้วยว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่ดอกจานบานเต็มที่เมื่อกลีบดอกร่วงหล่นลงพื้น การสอบปลายภาคก็ใกล้มาถึงรุ่นพี่ของปีนี้ก็จะจบการศึกษาและลาจากไปรุ่นแล้วรุ่นเล่าจนมาถึงการจากลาในรุ่นของตัวเอง

วันนี้หลังเลิกงานขับรถกลับบ้านผ่านถนนสายดอกจาน สวยทีเดียว ความรู้สึกให้นึกถึงอดีตในวัยเยาว์อยากนำมาเล่าขาน

จึงได้นำมาบันทึกในไดอารี่แสนรักถือโอกาสได้เข้ามาเขียนเลยละกันคะ หลังจากที่จากหายไปเสียนาน

คิดถึงเสมอๆนะบ้านหลังนี้

ดอกจาน(อีสาน) หรือทองกวาว

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ทองกวาว (อังกฤษ: Bastard Teak, Bengal Kino, Flame of the Forest)^[2] เป็นไม้ยืนต้นขนาดกลางในวงศ์ถั่ว มีถิ่นกำเนิดในเอเชียใต้ จากประเทศปากีสถาน,อินเดีย,บังกลาเทศ,เนปาล,ศรีลังกา,พม่า,ไทย,ลาวกัมพูชาเวียดนาม,มาเลเซีย, และทางตะวันตกของอินโดนีเซีย

ทองกวาวมีชื่ออื่นอีกคือ กวาว ก๋าว (ภาคเหนือ), จอมทอง (ภาคใต้), จ้า (เขมร), ทองธรรมชาติ ทองพรหมชาติ ทองต้น (ภาคกลาง), ดอกจาน (อิสาน)

ต้นไม้ ไม้ยืนต้นขนาดกลาง สูง 5 – 15 เมตร ผลัดใบ เรือนยอดเป็นพุ่มกลมทึบ ลำต้นแตกกิ่งต่ำคดงอ เปลือกนอกสีเทาถึงสีเทาคล้ำค่อนข้างเรียบหรือแตกเป็นร่องตื้น ๆ เปลือกในสีแดง สับเปลือกทิ้งไว้จะมีน้ำยางใส ๆไหลออกมาทิ้งไว้สักพักจะกลายเป็นสีแดง

ใบ ใบประกอบแบบขนนก ปลายคี่ เรียงเวียนสลับ ใบย่อยมี 3 ใบ เรียงตรงข้าม ใบย่อยที่ปลายเป็นรูปมนเกือบกลม ใบย่อยด้านข้างรูปไข่เบี้ยว กว้าง 8-15 ซม. ยาว 9-17 ซม. ปลายใบมน โคนใบสอบ แผ่นใบหนา หลังใบเกลี้ยง ท้องใบมีขนสาก เส้นแขนงใบข้างละ 5-7 เส้น ก้านใบย่อยยาว 3-5 มม.

ดอก ออกเป็นช่อแบบไม่แตกแขนง ตามกิ่งก้านและปลายกิ่ง ช่อดอกยาว 2-15 ซม. ก้านช่อดอกมีขนสีน้าตาล ก้านช่อดอกยาว 3-4 ซม. กลีบรองกลีบดอกเชื่อมกันเป็นรูปบาตรยาว 1.3 ซม. ส่วนบนแยกออกเป็นกลีบสั้น ๆ 5 กลีบ มีขนสีน้ำตาลดำปกคลุมตลอดกลีบดอกยาว 7 ซม. มี 5 กลีบ ขนาดไม่เท่ากันคล้ายดอกถั่ว กลีบด้านล่างรูปเรือแยกเป็นอิสระดอกบานเต็มที่กว้างประมาณ 6 ซม. ดอกมีทั้งสีแสดและสีเหลืองสด ดอกสีเหลืองพบที่เชียงราย อุบลราชธานี สุรินทร์

ผล ผลเป็นฝักแบนรูปบรรทัดกว้าง 3.5 ซม. ยาว 1.5 ซม. ผลแก่สีน้ำตาลอมเหลืองมีขนอ่อนนุ่มสีขาวเป็นมัน มีเมล็ดเดียวตรงปลายฝัก

ประโยชน์

· ดอก ต้มดื่มเป็นยาแก้ปวด ถอนพิษไข้ ขับปัสสาวะ

· ฝัก ต้มเอาน้ำเป็นยาขับพยาธิ

· ยาง แก้ท้องร่วง

· เปลือก มีงานวิจัยพบว่า สารสกัดจากเปลือก ช่วยเพิ่มขนาดหน้าอกให้ใหญ่ขึ้น แต่จะลดจำนวนอสุจิ

· เมล็ด บดผสมมะนาว ทาบริเวณผื่นคัน

· ใบ ต้มกับน้ำ แก้ปวด ขับพยาธิ ท้องขึ้น ริดสีดวงทวาร

· ราก ต้มรักษาโรคประสาท บำรุงธาตุ

ความเชื่อของไทย

· ไม้มงคล คนไทยโบราณเชื่อว่า บ้านใดปลูกต้นทองกวาวไว้ประจำบ้านจะทำให้มีเงินมีทองมาก นอกจากนี้ดอกยังมีความสวยเรืองรองดั่งทองธรรมชาติ ควรปลูกต้นทองกวาวไว้ทางทิศใต้ผู้ปลูกควรปลูกในวันเสาร์เพราะโบราณเชื่อว่าการปลูกไม้เพื่อเอาคุณทั่วไปให้ปลูกในวันเสาร์

· ทองกวาวเป็นพืชที่มีความสำคัญในศาสนาฮินดู ใช้เป็นสัญลักษณ์ของพระพรหมพระนารายณ์ พระอิศวรไม้ทองกวาวใช้เป็นฟืนเผาศพ ถือเป็นพืชศักดิ์สิทธิ์