อยากจะบินโบกไปในโลกหล้า
อยากจะบินท่องนภาทั้งไกลใกล้
อยากจะบินสุดฟากฟ้าที่อยากไป
แต่ยังกลัวจะเปลี่ยวใจยามไกลเธอ
ใจจริงก็รักเธอ ทั้งรักและผูกพัน
ดอกไม้ที่เห็นว่ามันดูสวยเมื่อใส่แจกัน
ได้ถามมันไหมว่าโดนบังคับหรือสมัครใจ
มีคนที่พรากมันมา อำลากิ่งก้านใบ
แล้วสุดท้ายมาร้องไห้บนแจกัน
และฉันก็รู้ว่าเธอก็รักก็ห่วงเท่าไร
ให้หันทางไหนก็มีเธอชี้คอยบอกกับฉัน
ใจจริงก็รักเธอ ทั้งรักและผูกพัน
แต่ว่าใจมันทนทำตามต่อไปไม่ไหว
แค่อยากเป็นตัวเอง อยากเป็นตัวฉันคนเดิม
อย่าเติมอะไรลงไป
ฉันเคยเหนื่อย ใช้ชีวิตหนักๆ
มีรักก็อยากให้ผ่อนคลาย
อยากให้รักฉัน แต่ที่เป็นฉันจริงๆ
อย่าทำให้เป็นใครๆ
รักเธอมาก รักเธอมากที่สุด
แต่มันก็ต้องเปลี่ยนไป
วันนี้ฉันจะจากไป ฉันขอไปเป็นตัวเอง
อย่าคิดว่าฉันไม่แคร์ไม่รักไม่ห่วงใยใคร
แค่ขอไปใช้ไปมองชีวิตในแบบลำพัง
วันนึงหากพบตัวเอง วังเวงหมดหนทาง
และวันนั้นดอกไม้จะกลับมาหาแจกัน
ใจจริงก็รักเธอ ทั้งรักและผูกพัน
แต่ว่าใจมันทนทำตามต่อไปไม่ไหว
แค่อยากเป็นตัวเอง อยากเป็นตัวฉันคนเดิม
อย่าเติมอะไรลงไป
ฉันเคยเหนื่อย ใช้ชีวิตหนักๆ มีรักก็อยากให้ผ่อนคลาย
อยากให้รักฉัน แต่ที่เป็นฉันจริงๆ อย่าทำให้เป็นใครๆ
รักเธอมาก รักเธอมากที่สุด แต่มันก็ต้องเปลี่ยนไป
วันนี้ฉันจะจากไป ฉันขอไปเป็นตัวเอง
ฉันเคยเหนื่อย ใช้ชีวิตหนักๆ มีรักก็อยากให้ผ่อนคลาย
อยากให้รักฉัน แต่ที่เป็นฉันจริงๆ อย่าทำให้เป็นใครๆ
รักเธอมาก รักเธอมากที่สุด แต่มันก็ต้องเปลี่ยนไป
วันนี้ฉันจะจากไป ฉันขอไปเป็นตัวเอง
จากนี้และวันต่อไป ฉันขอไปเป็นตัวเอง
ใจจริงก็รักเธอ ทั้งรักและผูกพัน
ดอกไม้ในแจกัน มองทีไรก็ดูหรูสวยงาม
แต่จะดูดีสวยหรูแค่ไหน ก็คือดอกไม้ในแจกัน
ไม่มีวันใดที่ดอกไม้ในแจกัน จะดูสวยดี
ได้เท่าดอกไม้ที่สวยสดบนต้นได้ เสรีและเป็นตัวเอง
รักและปราถนาดี คือสิ่งที่ถูกต้อง
แต่นั่นต้องยืนอยู่บนความเป็นตัวตนของแต่ละคน
บนสิ่งเหล่านั้น ทั้งหมดทั้งปวง ความรักก็ยิ่งใหญ่เสมอ
ความรักสามารถทำให้คนๆหนึ่งยอมเปลี่ยนแปลงตนเอง
ทำในหลายๆสิ่งที่อาจไม่เคยทำ
แต่บนการกระทำทั้งหลายเหล่านั้น ก็ขอให้พอดีๆ ไม่ได้มากเกินไป
จนเราไม่เหลือความเป็นตัวเอง
คงไม่มีใครอยากเหมือนดอกไม้ในแจกัน
สวยงามจากการถูกปรุงแต่ง ประดับ จัดท่วงท่า
แต่ปราศจากความเสรี และเป็นตัวตนที่แท้จริง
