เปรียบเป็นเช่นใบไม้ที่ร่วงหล่น

ถ้าฉันเป็นดั่งใบไม้ที่ร่วงหล่น


ไม่ขอซบกลบตนบนพื้นหญ้า....

ขอลอยล่องตามเส้นสายในธารา


จะดีกว่าถ้าร่วงหล่นบนพื้นดิน .......

เพราะคงโดนเหยียบย่ำซ้ำซาก....

คงตอกย้ำความเจ็บช้ำให้ถวิล


ดูต่ำต้อยด้อยค่าอยู่บนดิน...

ถมชีวินอยู่ตรงนั้นทุกวันไป


ถ้าได้เป็นใบไม้ในสายน้ำ


จะยิ้มพรายทักทายกับก้อนหิน...

ซัดเซาะไปตามแหล่งน้ำลอยระริน...

ชุบชีวินให้สดใสกลางสายชล 

ชีวิตคนเรายามมีอุปสรรคต่างๆ
...
หากเปรียบเหมือนใบไม้ที่กำลังร่วงหล่น ...
ถ้าใบไม้มันร่วงลงมาสู่พื้นดิน
... พื้นหญ้า....
ก็คงจะโดนเหยียบย่ำ..ซ้ำไปซ้ำมา ...

ใบไม้ใบนั้นมันก็คงผุพังย่อยยับลงไป ....ในเวลาอันรวดเร็ว...

แต่ถ้าใบไม้ใบนั้นโชคดี ได้ปลิวร่วงหล่นลงไปในธารน้ำใส
...
ระยะทางของสายน้ำ ที่ใบไม้ใบนั้นลอยล่องไปเรื่อยๆ ...
คงทำให้ใบไม้
ใบนั้น ได้พบได้เจอสิ่งต่างๆ รอบๆตัว...
อย่างน้อยก็ยังยืดเวลา ... ให้ได้คิด
...
ไม่ย่อยยับผุพังไปในเวลาอันสั้น ...
เหมือนร่วงหล่นบนพื้นดิน
....

เช่นชีวิตคนเราถึงอยู่สูงแค่ไหน ถ้ามีวันนึงที่ต้องตกลงมา...
ถ้าตกลงมาแล้ว ยังย่ำอยู่กับที่ นิ่งๆ
อยู่อย่างนั้น...
รอแต่โดนเหยียบย่ำซ้ำเติม ...

ก็มีแต่จะรอวันที่จากไปอย่างเดียว...
แต่ถ้าเราตกลงมาแล้ว
เราไม่หยุดนิ่งกับที่ ....
เราเดินทางต่อไป
ถึงไม่รู้ว่าจะเจออะไรอีกบ้าง...
แต่อย่างน้อยเราก็ยังได้เดินทางต่อไป ...
ยังได้เดินต่อไป...

อืมม ... ถ้าวันใด
ชีวิตของเราเปรียบเหมือนใบไม้ที่ร่วงหล่นล่ะก็
ขอให้เป็นใบไม้ที่หล่นในสายน้ำละกันค่ะ...