เบื่อนะ กับคำว่า"รอ"
คงไม่มีใครที่ชอบการ รอคอย
มันทั้งเหงาและเบื่อ
ยิ่งรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ยิ่งแล้วใหญ่
เคยถามตัวเองนะ ว่า จะรอทำไม รอแล้วได้อะไร
ถามบ่อยครั้ง แต่ฉันไม่เคยได้คำตอบสักที
วันนี้ก้อเป็นอีกวันที่เรามานั่งรอเขาที่หน้าจอคอม
ตั้งแต่บ่ายสามโมง จนป่านนี้ เที่ยงคืนจะตีหนึ่งแล้ว
เขาก้อยังไม่มา น้ำตาแอบซึม
เฮ้อออ มันไม่ยุติธรรมเอาซะเลย
อาจเป็นเพราะความคิดถึง มันจึงสั่งการให้สมองไม่ยอมนอน
เธอจะทำอะไร อยู่ที่ไหน เป็นยังไง อยู่กับใคร
คำถามมันพุ่งเข้ามาตลอด ทำได้แค่นี้
ยิ้นดีต้อนรับ เพื่อนใหม่ ที่ชื่อ "รอคอย"