เพื่อนฉันชื่อ น้ำตา

 ชีวิตของคนธรรมดาที่ไม่มีอะไรพิเศษ ทำทุกอย่างซ้ำๆทุกวัน

 แต่มีคนหนึ่งที่ทำให้ทุกวันเป็นวันที่พิเศษสำหรับฉัน

 มันทำให้ฉันรู้สึกดีที่ได้คุย ได้เจอ กะคนๆนั้น

 โลกสีเทาๆของฉัน มันสดใสขึ้นทันที

แต่ในวันหนึ่ง เวลาเดินมาถึง ณ จุดๆหนึ่ง

 ความรักที่ดูเหมือนจะมั่นคง ก้อเริ่มจางลงเรื่อยๆ

จนถึงวันที่จากลา วันที่ต้องใช้ชีวิตแบบเดิม

 ความสุขมันหายไป แต่สิ่งที่มาแทนที่ก้อคือ  "น้ำตา"

ฉันรู้สึกว่าตอนนี้มันคงกลายเป็นเพื่อนของฉันคนนึงแล้วหล่ะ

 เพราะเวลาที่ฉันเจบปวดมันมักจะไหลออกมา น้ำอุ่นๆ ที่ไหลอาบแก้ม

 มันทำให้ฉันรู้สึกตัว ว่าฉันยังมีความรู้สึก

 ใจด้านๆที่ถูกเคลือบด้วยความเจบปวด ถูกปลอบประโลม ด้วย น้ำตา

 ใช่!!!ฉันยังมีความรู้สึก ฉันยังหายใจ

 บางทีโลกมันก้อไม่ได้โหดร้ายไปซะหมด

อย่างน้อยฉันก้อยังมีเพื่อนที่เค้ารักฉัน

 ครอบครัวที่เค้าอยู่เบื้องหลัง ที่คอยผลักดันฉัน

 และ อีกหนึ่งสิ่ง สำคัญ น้ำตา

 น้ำตา แกทำให้ฉันโล่งใจขึ้นมาเยอะ เวลาที่ยุกับตัวเอง

 ห้วงเวลาที่คิดถึงใครจนสุดขั้วหัวใจ แกก้อมักจะไหล

 อย่างน้อย ฉันก้ออยากจะขอบคุณ สิ่งที่ผ่านๆมาที่มันเป็นบทเรียน

 ที่ทำให้ฉันให้ฉันได้รู้ว่า ไม่มีใครรักตัวเราเท่าตัวเราเอง

 อย่ายกเอาของมีค่าที่เรียกว่า หัวใจ ของเราให้คนอื่นรักษา

 เพราะไม่มีใครรักเราเท่าตัวของเราเองหรอก

 และอีกอย่างมันยังทำให้ฉันได้รู้จักเพื่อนที่แสนดีคนนี้