ในวันที่แสนจะน่าเบื่อตามเคยของโซ ที่ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลยในช่วงเย็นๆหลังเลิกงานซื้อกับข้าวกลับที่พักอาบน้ำกินข้าวและก็นอน อาจจะมีอ่านหนังสือบ้างเป็นบางครั้งด้วยความเหนื่อย พอได้อาบน้ำแต่งตัวสบายๆหัวลงหมอนคือหลับ
"เป็นไงชีวิตนายโซน่าเบื่อป่ะล่ะ"
ก็ตามเคยทุกครั้งหลังเลิกงานที่ต้องเเวะซื้อกับข้าวส่วนมากข้าวที่อร่อยๆคุ้นเคยตั้งแต่สมัยประถมก็จะขายตามข้างทาง แต่วันนี้รู้สึกว่ากลับจากทำงานมาวันนี้ดึกหน่อยร้านที่ขายก็ปิดส่ะแล้ว
"Ohนี่คงจะเป็นครั้งแรกสินะที่ซื้อกับข้าวไม่ทันเนี่ย!"
ต้องบอกเลยว่าเพื่อนที่รู้ใจเเละไปกับโซ แทบจะตลอดเวลาก็คงจะเป็นไอ้แดง จักรยานคู่ใจ
ไม่อยากจะรู้ว่าจักรยานจำเป็นต้องมีชื่อไหม?
สำหรับโซ ไอ้แดงอยู่กับโซ มาเป็นเวลานานมากจำได้ว่าตั้งแต่สมัยยังเรียน ถึงตอนนี้ไอ้แดงเพื่อนรักก็ไม่งอแงเลย
ระหว่างทางกลับด้วยกับข้าวก็ไม่ได้
นึกได้ว่ามีร้านสะดวกซื้อที่เคยผ่านเป็นประจำแต่ไม่เคยคิดที่จะเข้าไปใช้บริการสักครั้ง
ด้วยที่ว่าโซ มีเรื่องราวฝั่งใจกับร้านสะดวกซื้อ แต่ทำไงได้คืนนี้ต้องมีอะไรมาลองท้อง ถ้าไม่มีอะไรมาแทนอาหารเย็นคืนนี้คงหิวหน้าดู ความเหนื่อยจากการทำงาน ได้กินอะไรอร่อยๆก็ทำให้หายเหนื่อยได้
พอปั่นจักรยานมาถึงหน้าร้านก็ยืนคิดอยู่สักพัก
ว่าจะเข้าไปดีไหม
อะไรกันที่ทำให้โซรู้สึกแบบนี้
"ฉันขอย้อนกลับไปสองปีที่แล้วนะ"
......................................................
"เอ๊ะ!นี่ลืมซื้อของอีกแล้วหรอเรา"
จักรยานคู่ใจที่ปั่นๆไปไหนก็ได้ ตามใจที่ต้องการโดยไม่ต้องห่วงเลยว่าจะเปลืองน้ำมัน
แต่ถึงยังงั้นก็เถอะจักรยานไม่ใช่เป็นแค่เครื่องอำนวยความสะดวก แต่ยังเป็นเพื่อนกับโซอีกด้วย
คนส่วนมากก็มักเรียกว่าจักรยานธรรมดาๆนี่แหละ แต่สำหรับโซ จักรยานก็มีชื่อด้วยนะชื่อไอ้แดง
"เอ๊ะ!ไอ้แดงแกว่าเราอยู่ด้วยกันมานานเท่าไหร่แล้วว่ะ"
ตั้งแต่จบการศึกษาก็ย้ายมาทำงานนี่ก็ราวๆได้หนึ่งเดือน แล้วชีวิตก็เริ่มหน้าเบื่อขึ้นมา อาจเป็นเพราะว่าเพื่อนที่เคยเรียนด้วยกันต่างก็แยกย้ายกันไปมีชีวิตสร้างอนาคตเป็นของตนเอง
รวมถึงตัวโซเอง ก็ต้องสร้างอนาคตมีการมีงานมีบ้านมีรถมีทุกอย่างเหมือนคนอื่นเขา
ชีวิตที่แสนหรูหราเป็นยังไงไม่เคยได้สำผัส อาจเป็นเพราะว่าต้นทุนเดิมครอบครัวไม่ได้มีเงินส่งเรียนต่อระดับที่สูงขึ้น พอจบมัธยมปลายก็หวังว่าได้ทำงานเก็บเงินสร้างทุกอย่างให้ได้ด้วยตัวเอง
ถึงแม้อาจจะไม่ได้ใช้ชีวิตให้สนุกในช่วงวัยรุ่น หวังว่าทำงานมีเงินอาจจะซื้อความสุขให้ครอบครัวและตนเอง
แล้วก็ตามเคยไปทำงานวนลูปอยู่อย่างนี้เป็นอะไรที่แสนจะหน้าเบื่อของชีวิตโซ
ระหว่างปั่นจักรยานจากที่ทำงานตามเส้นทางเดิมสายตาที่มองไปรอบๆข้างทางที่เคยมองประจำในยามเย็นที่บรรยาการที่เย็นหน่อยในช่วง ฤดูหนาว
แม่นางตัวเล็กผมอมทองนิดหน่อยกับชุดพนักงานร้านสะดวกซื้อ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหน้าหลงไหล เป็นจุดเด่นที่สุดเมื่อมองไกลๆจากทางที่อยู่ตรงข้าม
อาจเป็นเพราะว่าเธอเป็นลูกครึ่งหรือปล่าวนะที่ทำให้โซ หลงไหลได้ถึงขนาดนี้
มือสองข้างที่จับจักรยานคันโปรดที่เเน่นมือก็เริ่มมีความรู้สึกว่าจับได้ไม่มั่นคงเอาเสียเลย
สายตาที่มองรอบๆกลับมองเห็นได้เเค่จุดเดียวนั้นก็คือใบหน้าของเธอคนนี้
"เอ๊ะเธอคนนี้ทำไมน่ารักจังเลยนะ!"
เพียงชั่วขณะ สายตาที่มองแต่เธอคนนี้แต่ตัวกลับไม่มองข้างทางเอาเสียเลย
"เห้ย!"
โซ!..นายช่างไม่มองทางเลย ตัวที่อยู่บนจักรยาน ก็เเวะลงข้างทางพร้อมกับเพื่อนที่รู้ใจอย่างไอ้เเดง
ถ้าไอ้แดงพูดได้มันคงบอกว่า "มองหญิงแล้วลืมมองทางเลยนะนายโซ "
สักพัก ตัวที่อยู่บนพื้นพร้อมกับมองเห็นเธอคนนี้พนักงานสาววิ่งมาหา พร้อมกับเสียงที่คิดว่าเป็นครั้งเเรกที่ได้ยินเสียงที่น่ารักที่สุด
ที่เคยได้ยินมา
"เธอ..เป็นไรหรือปล่าวให้ฉันช่วยอะไรไหมค่ะ!"
เสียงที่นุ่มละมุนพร้อมสีหน้าของเธอที่ดูเหมือนเป็นห่วงเป็นใย
"เเต่เอ๊ะ!ก็เป็นเรื่องปกตินะ..ที่เป็นใครก็ต้องเป็นห่วงเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน"
"ไม่เป็นไรครับ..พอดีฝุ่นเข้าตานิดหน่อยเลยมองทางไม่ค่อยชัด"
ในใจโซ สงสัยว่าหน้าตาเธอลูกครึ่งจริงๆใช่ไหมพูดไทยได้ชัดมากดูเธอสิตัวเล็กตะมุตะมิมาก
เอาไงดีนะ
ตัดสินใจได้สักพักลุกขึ้นแล้วพูดกับเธอด้วยเสียงที่สั้นๆบวกกับความ เขินอาย
"กลับก่อนนะครับขอบคุณนะครับ.."
ตัวก็เจ็บขานิดหน่อย แต่ช่วงเวลานั้น แทบลืมไปว่าตัวเองเจ็บแต่ก็ปั่นจักรยานกลับ พร้อมกับได้ภาพเธอที่พึ่งจะเห็น กลับมาด้วย ทุกๆลายละเอียดดูเหมือนจะจำได้หมด
เหมือนว่าช่วงเวลานั้นหมุนช้า
ใบหน้าของเธอชวนหลงไหลเป็นอย่างมากเหมือนโดนสกดโดย เวทมนต์ แต่ก็คงไม่แปลก
ที่คนอย่างโซจะตกหลุมรัก ก็เธอน่ารักส่ะขนาดนี้
บวกกับโซไม่ได้ตกหลุมรักใครมาเป็นเวลานาน
ตั้งแต่มัธยมต้นเคยมีความรักกับคนๆหนึ่งอาจเป็นช่วงที่เป็นความรักวัยเด็กเลยไม่ได้จริงจังอะไร
แต่ที่มั่นใจได้เลยว่านี่คือการตกหลุ่มรักใครสักคนครั้งที่ 12
ดูเหมือนว่า เหตุการณ์ ได้เกิดขึ้นแล้วหลายครั้งแต่ที่ผ่านมาไม่ประสบความสำเร็จกับความรักสักเท่าไหร่
ชีวิตที่แสนจะหน้าเบื่อของโซเริ่มจะมี สีสันมากขึ้นแล้วสิ!
