ดอกไม้สีน้ำเงิน
เมื่อเดินชนคนแปลกหน้า ฉันเอ่ยขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจ
เขาตอบกลับ ไม่เป็นไรผมไม่ทันเห็นคุณ
เราต่างสุภาพ ท้อยทีถ้อยอาศัย ถึงแม้ไม่รู้จักกัน
แต่ที่บ้านเย็นวันนั้น ฉันทำอาหารอยู่ในครัว
ลูกสาวตัวน้อยแอบมายืนข้างหลัง ไม่ทันระวังตัว
ฉันหันกลับมาชนเธอล้มลง “อย่ามายืนเกะกะ” ฉันดุใส่
ลูกสาวเดินจากไป หัวใจเธอปวดร้าว
คืนนั้นฉันได้ยินเสียงกระซิบจากเบื้องลึกของหัวใจ
“กับคนแปลกหน้าเจ้าสุภาพได้ กับลูกรักชิดใกล้ ทำไมทำได้ลงคอ
ดูที่พื้นครัวสิ ดอกไม้หลากสีที่ลูกอุตส่าห์เก็บมา หวังให้เจ้าแปลกใจ
ตกเกลื่อนอยู่ทั่วไป น้ำตาเธอไหล เหตุใดไม่แลเห็น”
ฉันเพิ่งรู้ตัว เลยค่อย ๆ ย่องเข้าไปนั่งคุกเข่าข้างเตียงลูก
“ตื่นเถิดคนดี ดอกไม้นี่ลูกเก็บมาให้แม่หรือ”
ลูกตอบ “ใช่ค่ะ หนูเห็นดอกไม้บานสวยงามเหมือนคุณแม่
รู้ว่าคุณแม่ต้องชอบ โดยเฉพาะดอกสีน้ำเงิน”
ฉันตื้นตันใจนัก “ลูกรัก แม่ขอโทษจริง ๆ ที่เอ็ดหนู”
“แม่จ๋า ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูรักแม่”
“แม่ก็รักลูก แม่ชอบดอกไม้ของหนูมาก โดยเฉพาะสีน้ำเงินจ้ะ”
อ่านเจอมาค่ะ เห็นข้อความดี ดี เลยเอามาแบ่งกันค่ะ
