16/06/2562
มีวันนี้จนได้..แค่เหตุการณ์ๆเดียวและคำพูดๆเดียวมันทำให้ฉันปลดล็อคตัวเองได้เลยล่ะ
จากที่เคยวิ่งวุ่น วิ่งเต้น ร้อนรน จับทุกอย่างมาแบกไว้บนบ่า..ทำงานเกินตัวเพราะกลัวว่าจะเอาเปรียบคนอื่น..จึงเลือกที่จะทำเองไปซะเลยไม่เคยเกี่ยงใครหน้าไหนทั้งนั้น..นั่งตรวจงานเพื่อให้ทันรอบจ่ายจนไหล่ทรุดไหล่เดี้ยง..กวาดเอางานทุกอย่างมากอดไว้..ทำงานงกๆๆๆก้มหน้าก้มตาทำงานเหมือนหุ่นยนต์ที่ไม่มีชีวิต..ทุ่มเทกับงานอย่างกับตัวเองเงินเดือนสิบล้าน..
ฉันคิดว่าทีมฉันให้ใจเขาไปเต็มที่..จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยไม่เคยให้เกิดเรื่องยุ่งยากหรือมีเรื่องลำบากมาระคายหูเขาเลยด้วยซ้ำ
ในทางกลับกัน..ฉันเพิ่งได้รู้ความจริงบางอย่าง..ที่ทำให้ฉันลืมตามองโลกความเป็นจริงซักที..ได้รู้ว่าสิ่งที่เขามองลงมามันแค่หุ่นยนต์ระดับล่างตัวนึงที่ไม่ได้รับผิดชอบงานที่ยิ่งใหญ่พอที่เขาจะเห็นคุณค่า..
นั่นสิ..ฉันจะคิดอะไรมากหุ่นยนต์ตัวนี้พังเมื่อไหร่ก็ต้องมีตัวใหม่มาแทนอยู่ดี
ฉันคิดว่าฉันรักที่นี่..ฉันไม่อยากทำร้ายที่นี่..แต่เขาเลือกที่จะทำร้าย(จิตใจ)ฉันก่อน
ต่อไปนี้ฉันก็จะปล่อย(วาง)แล้ว..อะไรจะเกิดก็ต้องปล่อยให้มันเกิดดูบ้าง
..ถึงเวลาที่ฉันจะเลือกทางเดินชีวิตของตัวเองบ้างแล้ว.
