30/11/2017
วันนี้เป็นวันที่ฉันมีความสุขที่สุดอีกวันนึง..จะพูดยังไงดี..คือฉันชอบ..ชอบอะไรแบบนี้..ก็เลยมีความสุข..
ด้วยความที่เป็นน้องเล็กแต่ไหนแต่ไรมา..อยู่ที่ไหนก็เป็นน้องเล็กสุด..ไม่ว่าจะอยู่กับญาติๆหรือที่ทำงาน..ฉันชอบวันรวมญาติฝั่งย่ามาก(มากกว่าฝั่งยาย..ฝั่งยายตัวเองเป็นพี่เขา)..เพราะในบรรดาหลานๆฝั่งย่าฉันเป็นหลานคนเล็กสุด..และย่าก็จะโอ๋ฉันมากและดุฉันน้อยสุดในบรรดาหลาน..และฉันก็มักจะถูกพี่ๆคอยดูแลและเอาใจมาตลอด..เลยติดนิสัยความเป็นเด็กและไม่ยอมโต..
แต่พอเริ่มสลัดวัยละอ่อนทิ้งและก้าวเข้าสู้ชีวิตผู้ใหญ่..ฉันไม่ได้รู้สึกอารมณ์แบบนั้นมานานมากแล้ว..ช่วงแรกๆก็ดีอยู่หรอกเด็กจบใหม่เข้ามามันเลยอายุน้อยสุดในนั้นก็เลยถูกโอ๋ถูกเอาใจไปตามระเบียบ..แต่พอเวลาผ่านไป..ฉันต้องกลายเป็นพี่คน..แถมมีคู่แข่งรุ่นเดียวกันเพิ่มมาอีกหนึ่ง..ตำแหน่งนั้นเลยเริ่มจะแกว่งๆและถูกลดทอนลงไปเป็นธรรมดา..ซึ่งฉันเข้าใจและยอมรับมันได้..แม้จะคิดถึงและโหยหามันกลับมาบ้างเป็นบางครั้งก็ตาม..หรืออาจจะโหยหามันมาโดยตลอดก็ไม่รู้น่ะนะ
และก็นั่นแหละ..ที่บอกว่าวันนี้ฉันมีความสุขก็เพราะวันนี้ฉันได้อารมณ์นั้นมาเต็มๆอารมณ์ที่ฉันโหยหาหลังจากที่พลัดพรากกับมันมานาน..วันนี้ฉันถูกดูแลและเอาใจแบบเต็มที่..มันรู้สึกดีจนตัวแทบแตก..วันนี้เป็นการทำงานที่สนุกและมีความสุขมาก..ขอบคุณพี่ๆทุกคนที่ดูแลฉันนะคะ