วันนี้รู้สึกเบื่อก็เลยเดินทางไปกิน แม็คโดแนลด์ที่มหาสารคามซะหน่อย ไม่ได้กินมานานมากแล้ว และอะไรที่มันเป็นความสุขก็ทำไปเถอะ เดี๋ยวก็ตายแล้ว อากาศร้อนมากวันนี้ไปสารคามสะใจฝนตกอย่างหนักฟ้าร้องดังสนั่น เย็นชุ่มฉ่ำที่สุด
วันสองวันมานี้ก็ได้ทบทวนชีวิตของตัวเองนะ ว่าทำไมการทำงานมันถึงไม่ค่อยราบรื่นในช่วงนี้ สมัครงานที่ไหนก็แทบจะไม่มีคนรับ ไปขออาศัยอยู่กับใครก็ปฎิเสธหมด แม้แต่งานในศาสนจักรข้าพเจ้า ไม่อยากจะทำ เหมือนมีการวางตัวไว้แล้วมั้ง แต่เมื่อวานไม่รู้เป็นอะไร คุณพ่อประจักษ์ ส่งข้อมูลการจ้างงานของศาสนจักรมาให้เกิดอยากทำขึ้นมาดื้อที่นี้ก็ต้องทำการสมัครให้เสร็จเขาจะเอาไหมเป็นอีกเรื่องหนึ่ง
การดลใจอีกเรื่องหนึ่งคือ ข้าพเจ้าเป็นคนที่มีสภาพจิตใจที่ไม่ค่อยสงบนิ่ง เพราะตอนเป็นเด็กไม่เคยรู้สึกถึงความปลอดภัยเลย มีความกลัวตลอดเวลา เพราะแม่เขาไม่คิดแม้แต่นิดเดียวที่ปกป้องความรู้สึกข้าพเจ้า เขาปล่อยให้สามีเขาทุบตีข้าพเจ้า และข้าพเจ้าไม่มีบ้านเป็นหลักแหล่ง แร่ร่องไปเรื่อยๆ ข้าพเจ้ารู้สึกไม่ปลอดภัย เมื่อต้องเดินทางไปไหนมาไหนกับแม่เพราะเขาไม่ยอมปกป้องข้าพเจ้า นอกจากสะใจที่เห็นผัวใหม่ของตัวเองทุบตีข้าพเจ้า สภาพจิตใจของข้าพเจ้า ถูกทำลายไปตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว ฉะนั้นทุกวันนี้เมื่อมีใครพูดจาอะไรนิดหน่อย มันจะสะเทือนความรู้สึกของข้าพเจ้าได้อย่างง่ายดาย
และการเปิดเผยคือ ข้าพเจ้าต้องนึกถึงพระคริสต์ให้บ่อยขึ้น และสภาพจิตใจของข้าพเจ้าจะยิ่งมากขึ้น ความกลัวจะน้อยลง
