นี่ ไดอารี่ วันนี้อีฟจู่ๆก็รู้สึกกลัวขึ้นมา เพราะมันใกล้ถึงวันที่อีฟจะต้องออกไปใช้ชีวิตในรั่วมหาลัยแล้ว ไดอารี่แกรู้ไหมอีฟเกลีียดอะไรที่สุด อีฟเกลียดการเปลี่ยนแปลงไงละ อีฟไม่เคยชอบมันเลย แต่อีฟก็รู้นะว่ามันเป็นเรื่องปกติ ธรรมชาติสร้างมาแบบนี้ มันไม่มีอะไรเหมือนเดิมได้หรอก เวลาเดินหน้าเรื่อยๆ และมันไม่เคยหยุดเลยสักครั้งเดียว
ดังนั้น การเปลี่ยนแปลงนี่แหละที่เป็นสาเหตุทำให้คนแบบอีฟกลัว อีฟกลัวเพราะอีฟไม่รู้ ว่าข้างหน้าจะเป็นไงต่อ ไม่รู้ว่าจะเจออะไร เพื่อนแบบไหน อีฟจะเข้ากะเพื่อนได้ไหม อีฟจะนอนหลับหรือป่าว พ่อแม่เป็นไง คงคิดถึงอีฟแย่เลยสินะไม่มีไอ้อีฟไว้ให้ด่า 55 อีฟจะได้ฟังเพลงที่อีฟชอบไหม อีฟจะเรียนได้หรือป่าว อีฟจะทำมันได้จริงๆที่อีฟตั้งใจไหม อีฟจะได้เจออะไรที่เเปลกใหม่สำหรับบ้าง อีฟจะเกเรป่าว จะมีหนุ่มมาจีบม่ะ จะยังได้ทำตัวไร้สาระแบบนี้อยู่หรือป่าว จะร้องไห้คนเดียวไหม จะเครียดจนเป็นบ้าหรือป่าว จะยิ้มได้ทุกครั้งแบบที่ผ่านมาไหม จะกวนใครบางคนได้แบบเดิมหรือป่าว และตัวอีฟเองจะเปลี่ยนจากไอ้อีฟเป็นอีกคนไหมน่ะ? คำถามมากมาย ถ้าพิมต่อก็คงไม่จบแน่วันนี้..555
เพราะเราไม่รู้ว่ามันจะเกิดไรขึ้น เราเลยกลัวมัน "ความไม่รู้ "นี่น่าจะเป็นรากแก่นของคำว่า กลัว (อีฟคิดว่านะ)
ตรรกะนี้อีฟว่าใช้ได้กับทุกๆเรื่องเลย ที่เห็นชัดๆและมองออกง่าย อีฟว่าคงเป็น " ความรัก" ละมั้ง เวลาที่เรารักหรือชอบใครสักคนแบบจริงจัง ทุกคนก็ต้องกลัว..กลัวเขาคนนั้นจะหายไปจากเรา ถ้าถามว่า ทำไมละ ทำไมต้องกลัว ก็ตอบได้ง่ายๆเลยว่า ...เพราะเรา "ไม่รู้"ว่าพรุ่งนี้เราจะได้รักกันไหม จะได้พูดคุย พบหน้า กอด หรือบอกรักกันหรือป่าว " จากกันเพราะยังรักกันไม่มากพอ จากกันเพราะมีอีกฝ่ายเลือกที่จะปล่อยมือ หรือแม้กระทั้งจะรักกันมากกกกก อยู่ด้วยกันจนแก่ แต่สุดท้ายก็จากกันด้วยความตายอยู่ดี เห็นภาพหรือป่าว ..
ไดอารี่ ชีวิตอีฟจะเป็นไงต่อนะ มันจะเป็นไปด้วยดีใช่ไหม อีฟต้องทำมันได้แบบที่ผ่านมาใช่ไหม แล้วอีฟจะมีความสุขหรือป่าว อีฟจะอ่อนแอร้องไห้ขี้มูกโป่งกี่พันครั้งกับชีวิตมหาลัยของอีฟ 5555555 แต่ไอ้อีฟซะอย่าง ไม่มีไรทำไรเราได้หรอก อิอิ
แต่ที่อีฟกลัวอ่ะ มันก็แค่เป็นเพราะ อีฟไม่รู้อะไรเลย.. ต่างหาก...
ไม่ลองแล้วมันจะรู้ได้ไง สู้ๆไอ้อีฟ รักอีฟนะ อีฟทำได้!! อีฟจะอยู่กับอีฟเอง!!
