เราเคยเป็นคนนึงที่คิดว่า "ความรักคือการอยู่กับใครสักคนแล้วมีความสุข"
แต่ความรักมันก็ไม่ง่ายหรอกนะ มันมักจะไม่ใช่แค่มีความสุขหรือไม่มีความสุข
แต่มันมักจะมีอะไรมาผสมปนเปกัน จนทำให้เราแยกไม่ออกว่าเราสุข ทุกข์ หรือทน กับมันอยู่กันแน่
ความรักที่เราเจอมา คือ การที่เราทำเพื่อใครสักคน จนมองข้ามความรู้สึกของตัวเอง
มองไม่เห็นว่าตัวเอง เหนื่อยแค่ไหน เจ็บแค่ไหน เสียใจมากเท่าไหร่
ให้อภัยได้ทุกเรื่องที่เค้าทำ ให้พื้นที่ส่วนตัวที่กว้างมาก กว้างกว่าที่เราให้ตัวเองซะอีก
การมองข้ามข้อเสียของใครสักคนที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีก
หลายคนคงมองว่าเราใจกว้างมาก ให้อภัยแล้วคงไม่คิดอะไร
ไม่หรอก ไม่เลย ทุก ๆ ครั้ง มันมักจะมีร่องรอยความเจ็บปวดเสมอ ๆ
แต่เพียงแค่บางที หัวใจและความรู้สึกของเรา มันชินชาจนปล่อยวางต่างหาก
ทุกคนคงมีคำถามว่า "ถ้ามันเจ็บขนาดนั้น จะอดทนอยู่ทำไม???"
นั่นสิ คงเพราะตอนนั้นเราไม่เก่งพอที่จะตัดเค้าออกจากชีวิต
เรายังทำใจไม่ได้ เรายังอยากพยายามให้เต็มที่
เราไม่อยากทำร้ายหัวใจตัวเอง ด้วยการเป็นฝ่ายขอออกมาจากความสัมพันธ์นี้
แต่นั้่นแหละ สุดท้าย การทนอยู่จนกระทั่งเค้ามาบอกว่า เค้าคบคนอื่นแล้ว
วันนั้นเราเจ็บปวดมาก อีกวันถัดมา เรามีนัดกันว่าจะมาเที่ยวที่บ้านเรา
เราขับรถไปรับเค้า แล้วเราก็เกิดอุบัติเหตุ แต่เรายังฝืนร่างกาย ขับรถต่อไปเพื่อไปรับเค้า
เค้าเห็นเนื้อตัวเรามีแผล เค้าทำแผลให้เรา เราทั้งเจ็บทั้งกลัว
เรากอดแขนเค้าไว้ แล้วร้องไห้ เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนั้นเราเจ็บแผล หรือเจ็บที่ใจ
แล้วเราก็ขับรถรับเค้ามาเที่ยวบ้าน ทั้ง ๆ ที่มีแผลจากอุบัติเหตุนั้น
เค้าคอยทำแผลให้ เราไม่ได้บอกที่บ้านว่าเราเป็นอะไรมา
เราพยายามทำทุกอย่างให้ปกติ แต่เค้าก็ชอบขอตัวไปคุยกับคนใหม่
เราเจ็บมาก เราทรมาน แต่เราทำอะไรไม่ได้ และไม่กล้าที่จะทำอะไร
หลังจากการเจอกันครั้งนั้น เรากับเค้าก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย
ทุกอย่างมันจบลงแบบค้างคา การที่เค้าจากไปโดยที่ไม่บอกอะไร
ไม่รู้แม้กระทั้งเราแย่ตรงไหน ไปคบคนใหม่ตอนไหน
จะให้เราอยู่ในฐานะอะไร ยังเป็นเพื่อนกันได้ไหม เราไม่รู้อะไรเลย
การทักไลน์กลับไปหาเค้า แล้วเค้าก็ไม่อยากคุย
เค้าบอกเราแค่ว่า อยู่กับคนใหม่ มันเจ็บปวดมาก
การเลิกลาครั้งนี้ มันทำให้เรารู้ว่า คนเรามีหลายด้าน หลายมุมเสมอ
เรารู้สึกแย่นะที่เราจะต้องมองคนที่เรารักอีกมุมนึงที่มันโคตรแย่
คนเดิมอยู่ไหนวะ คนที่เป็นกำลังใจให้เรา คนที่เราไว้ใจ เชื่อใจ และเชื่อมั่นในตัวเค้า
เค้าที่เราอยู่ด้วยแล้วอบอุ่น ไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้ว ถ้ามีเค้าอยู่
เค้าเคยเป็นโลกทั้งใบของเรา แต่ตอนนี้โลกใบนั้นมันระเบิดและแตกเป็นเสี่ยง ๆ
ความรู้สึกของเรา ไม่เคยไว้ใจใครที่เข้ามาอีกเลย
ไม่เชิงว่าเราไม่เปิดใจนะ แต่เรามีพื้นที่กว้างมากกว่าเดิม
ไม่ว่าจะมีกี่คนเข้ามา เราก็คุยไปเรื่อย
เราคุยกับทุกคนที่เข้ามา แต่เราไม่ยอมคบกับใครทั้งนั้น
ไม่ผูกพัน ไม่ผูกมัด ไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ ไม่ทักหา ไม่มีความรู้สึกอะไรเลย
แค่รู้สึกสนุกที่ได้รู้จักคนใหม่ ๆ แต่ไม่มีแล้วคำว่ารู้สึกดี หรือ รู้สึกรัก
เ ร า เ ก ลี ย ด ค ว า ม รั ก
สิ่งที่เราเจอมันเลวร้ายเกินไป
