เพียงแค่วันเวลา ที่พัดผ่าน ... เลยไป

โลกยังคงหมุนไป
กาลเวลายังคงทำหน้าที่ของตัวเอง
อย่างซื่อสัตย์
มันยังคงหมุนไปไม่เคยหยุดนิ่ง ...

รอบปีที่ผ่านมา และกำลังจะผ่านไป ...

ชีวิตแต่ละคนก็คงจะมีสิ่งดีๆ
มีความงดงามต่อความรู้สึกในแง่มุมใดมุมนึง ...
เพียงแต่ว่าเราจะมองมันเห็นมัน
หรือจะละสายตาผ่านไปก็เท่านั้น ...

และเมื่อวันเวลานั้นได้ผ่านเลยจากไป

ไม่สามารถย้อนคืนมาได้ ...
เราคงรู้สึกเสียดายที่ได้ก้าวผ่านจากมุมดีๆ
สิ่งดีๆนั้นไป ...

และหัวใจคงเปรียบเสมือนบ่อน้ำที่แห้งผาก

ดิ้นรนตะเกียกตะกาย ...
ไขว่คว้า
ในสิ่งที่เคยมีอยู่ แต่ได้ละทิ้งมันไปเนิ่นนานแล้ว

และเมื่อหันกลับไป ก็เจอแต่สิ่งว่างเปล่า ...

อาจมีบางสิ่งที่ทำให้เราเจ็บ

อาจมีบางอย่างที่ทำให้เราทุกข์ เศร้าสุดแสน ...
 
แต่ที่สุดสิ่งเหล่านั้นย่อมผ่านไปตามกาลเวลา
พายุยังมีวันสงบ ...
ฟ้ามืดมนย่อมต้องกลับมาสว่างสดใส ...

แสงตะวันละจากไปวันนี้ ...
ก็ยังมีแสงจันทร์สาดส่องมา

ความผิดหวังในบางสิ่งบางอย่าง
มันไม่ใช่เรื่องยิ่งใหญ่
มันไม่มีความหมาย
... จนทำให้ชีิวิตของตัวเองต้องล่มสลาย ... แตกสลาย

        ทุกๆวัน หากพอมีเวลาว่างเว้นจากภารกิจการงาน ฉันมักจะใช้เวลากับตัวเองเงียบๆ เพื่อคิดและทบทวนถึงเรื่องราวที่ได้กระทำไปในวันนี้...มีอะไรบ้าง...ที่ทำไป...มีสิ่งใดที่เราทำผิดหรือไม่ถูกต้องหรือไม่ หากมีแล้ว จะทำอย่างไรเพื่อไม่ให้เกิดสิ่งแบบนี้ขึ้นอีกและ...ทุกๆครั้งที่มีเวลาแบบนี้...ก็จะทำให้เกิดแง่คิดและมุมมองดีๆ ให้ได้คิดและนำไปแก้ไขเสมอๆ แม้อาจจะมีในบางครั้งที่แม้ว่าจะเพียรคิดค้นหาคำตอบสักเท่าไหร่  ก็ยังค้างคาในจิตใจ กับเรื่องบางเรื่อง ทีคิดวกวนซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่เรื่องเดิมๆ  แต่สุดท้ายพอถึงที่สุด  ก็ปล่อยวางมันไป และบอกกับตัวเองว่า  ทำดีที่สุดก็แล้วกัน  คนเราทุกคนล้วนมีสิ่งที่ทำได้ดีและผิดพลาดด้วยกันทุกคน  เฮ้อ เปิดฟังเพลงนี้เบาๆ  ไปรษณีดาว  ก็ไม่ค่อยเข้ากับบรรยากาศความคิดเท่าไหร่ แต่เพลงเบาๆแบบนี้ก็ช่วยส่งความคิดดีเหลือเกินในโลกของความเป็นจริงที่มนุษยืไม่อาจเดินทางไปได้ในทุกๆที่ตามความต้องการ  แต่ในโลกของจินตนาการนี่สิ ไปได้ทุกๆที่ดังใจปราถนา